برخی اندیشمندان و فلاسفه قرن هفدهم را قرن علم می‌دانند. آنها قرن هجدهم را قرن عقل و خرد و قرن نوزدهم را قرن تاریخ و قرن بیستم را نیز قرن منطق و زبان می‌دانستند.
پروفسور مایکل گلسپی استاد فلسفه و علوم سیاسی در دانشگاه دوک آمریکا است. حوزه‌های تخصصی او فلسفه سیاسی، فلسفه قاره‌ای مدرن و تاریخ فلسفه سیاسی است. وی همچنین در حوزه‌های نظریه‌های سیاسی، ایده‌آلیسم آلمانی و اگزیستانسیالیسم صاحبنظر است.
گلسپی صاحب آثار و کتابهای بسیاری در حوزه فلسفه و اندیشه سیاسی است.هگل، هایدگر، بنیان تاریخ و نیهیلیسم قبل از نیچه" از جمله کتابهای او هستند.
وی در خصوص این موضوع که آیا قرن بیستم بهترین قرن در تاریخ فلسفه است در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: برای پاسخگویی به این سؤال باید در ابتدا تعریفی از بهترین بودن ارائه داد. در واقع این مسئله باعث بحثها و مناظرات گوناگونی در عرصه فلسفه شده است.
استاد فلسفه دانشگاه دوک تصریح کرد: در مورد بهترین بودن این سؤال مطرح است که آیا این "بهترین بودن" فی نفسه است یا تحت شرایط زمانی و مکانی خاص "بهترین" است. بسیاری معتقدند که ما فقط در شرایط مکانی و زمانی و در لحظه زمانی وجود داریم و زندگی می‌کنیم و افعال و رفتار ما بستگی به این دارد که ما در حال حاضر به چه فکر می‌کنیم و می‌اندیشیم.
وی افزود: به عبارت دیگر آنچه ما در لحظه "اکنون" و در "اینجا" فکر می‌کنیم حائز اهمیت است.
اعتقاد به فلسفه بهترین، راه را برای "خیر و فضیلت" می‌بندد
استاد علوم سیاسی دانشگاه دوک در ادامه خاطر نشان کرد: فلسفه یک گفتگوی دائمی است که از رهگذر آن ما قادریم به طور مستمر، گذشته را به زمان حال بیاوریم تا از این طریق تا حدی آینده مبهم را روشن سازیم.
وی تصریح کرد: آنچه که برای ما بهترین چیز در فلسفه است این موضوع است که تا چه اندازه می‌توان از رهگذر آن راه و مسیر آینده را بر اساس آن روشن ساخت. در قرن دوازدهم ارسطو مورد توجه بود و در حالی که در قرن بیستم هگل فیلسوف مطرح بوده است.
وی افزود: من فکر نمی‌کنم که یک فیلسوف یا فلسفه خاص به تمام سؤالات ما به طور موثر بتواند پاسخ گوید. اگر اعتقاد به این داشته باشیم که در فلسفه بهترینی وجود دارد راه را برای "خیر و فضیلت" بسته‌ایم.