به گزارش خبرگزاری مهر، اخترشناسان دانشگاه لارنس لیورمور با استفاده از اطلاعات به دست آمده از ماموریت استرادوس ناسا در ستاره دنباله دار Wild 2 که در سال 1999 انجام گرفته و نظریه بقای مواد شکل دهنده منظومه خورشیدی در ستاره های دنباله دار را مطرح کرد، موفق به شناسایی سن مواد ستاره ای درون منظومه خورشیدی از ستاره ای دنباله دار و شناخته شده شدند.
فضاپیمای استرادوس در سال 2006 با اولین نمونه های خود از این ستاره دنباله دار به زمین بازگشت با وجود اینکه انتظار می رفت این ماموریت با بازگرداندن ترکیبی از مواد منظومه خورشیدی، نشانه های منحصر به فردی را از منظومه خورشیدی اولیه ارائه کند، اما نتایج اولیه تصویری متفاوت را نمایان ساخت.
در این نمونه ها مواد سازنده ستاره های دنباله دار از مواد پر حرارتی مانند کلسیم- آلومینیوم غنی یا CAIs، قدیمی ترین موادی که در سحابی های خورشیدی شکل گرفته اند، تشکیل شده بودند این مواد مناطق درونی سحابی های خورشیدی را تشکیل داده و در شهاب سنگها به وفور دیده می شوند.
حضور CAIs در ستاره دنباله دار Wild 2 نشان می دهد شکل گیری منظومه خورشیدی شامل فرایندهای ترکیبی در فواصل بسیار دورتر از آنچه در گذشته دانشمندان تصور داشتند، بوده است به گفته دانشمندان مواد داخلی منظومه خورشیدی در ستاره دنباله دار Wild 2 تاکیدی بر اهمیت انتقال تابشی مواد در فواصل طولانی در سحابی خورشیدی اولیه است.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، این یافته ها همچنین سئوالات کلیدی در ارتباط با زمانبندی تشکیل ستاره های دنباله دار و ارتباط میان Wild 2 و دیگر سحابی های خورشیدی را بر می انگیزد. تحلیلهای به دست آمده از این مطالعه نشان می دهند مواد درونی منظومه خورشیدی 1.7 میلیون سال پس از تولد مواد CAIs شکل گرفته اند.