محمد میرکیانی، نویسنده کتاب کودک، مدیر سابق گروه کودک شبکه دو و مدیر اسبق گروه کودک شبکه یک در ارزیابی برنامه های کودک و اینکه چرا دیگر این برنامه‌ها همچون گذشته ماندگار نیستند، به خبرنگار مهر گفت: شرایط نسبت به روزگار گذشته تغییرات زیادی کرده ، حتی نمی‌توان با پنج سال گذشته هم مقایسه کرد. به هر حال در گذشته برنامه‌های کودک به این گستردگی نبود، ساعت پخش برنامه‌های کودک محدود بوده و رقیبی مثل اینترنت و ... نداشتیم.
وی در ادامه افزود: حتی وقتی از بزرگسالان هم بپرسید مجموعه‌های تلویزیونی سال‌های گذشته را بیشتر از مجموعه‌های الان به خاطر دارند. در ارزیابی برنامه‌های گروه کودک تلویزیون باید بگویم که در حال حاضر تعریف مناسبی از باکس‌های (بخش‌های) برنامه‌های کودک وجود ندارد.
این نویسنده کتاب کودک خاطرنشان ساخت: به نظرم یکی از مشکلات ما نامنظم بودن و پراکندگی بخش‌های مختلف برنامه‌های کودک است. در واقع مشخص نیست برنامه برای خردسالان است یا کودکان؟ زمانی که من مدیریت گروه کودک شبکه دو را بر عهده داشتم، سعی کردم نظمی به برنامه‌های کودک بدهم و هر بخش تعریف مشخص خودش را داشته باشید. ما بخش‌های مختلفی همچون صبح بخیر بچه‌ها، عصر بخیر بچه‌ها و شب بخیر بچه‌ها داشتیم و برنامه‌ها به تناسب نیاز مخاطب در این بخش‌ها روی آنتن می‌رفت.
میرکیانی ادامه داد: اگرقرار باشد برنامه‌ها بدون نظم خاص صرفاً روی آنتن برود، دراین صورت برنامه‌های کودک تبدیل به ویدئو کلوپ می‌شود. درباره محتوای برنامه‌ها هم باید بگوییم که خوب، ضعیف و متوسط داریم. البته من محتوای برنامه‌های جدیدی که پخش آن به تازگی شروع شده را ندیدم، اما پراکندگی برنامه‌ها را احساس کردم.
مدیر سابق گروه کودک شبکه دو اشاره کرد: من همیشه روی ادبیات مجریان تاکید زیادی داشتم و همیشه این مسئله مورد توجه‌ام بوده، حتی وقتی مجری از کلمه مرسی در یک برنامه زنده استفاده می‌کرد، سریع با عوامل برنامه تماس می‌گرفتم تا مجری روی آنتن از بچه‌ها عذرخواهی کند که چرا از این کلمه استفاده کرده است. نظارت روی برنامه‌های کودک اهمیت زیادی دارد و اگر کلمه اشتباهی گفتیم باید شجاعت آن را داشته باشیم تا روی آنتن از بچه‌ها عذرخواهی کنیم.
وی با اشاره به تولید انبوه گفت: البته باید قبول کرد تولید انبوه با نقاط قوت و ضعف همراه است، اما اگر نظم خاصی داشته باشیم برنامه‌ها در خاطر بچه‌ها می‌ماند. مثلاً الان از بچه‌ها بپرسند که شب بخیر بچه‌ها و عصر بخیر بچه‌ها را به یاد دارند، جواب مثبت می‌دهند. باید تعاریف ما علمی و دقیق باشد.
این نویسنده درباره اجرای مجریان گفت: در روزگاری ارتباط بچه‌ها از طریق مجری نبود، بلکه به واسطه برنامه بود. در حال حاضر بچه‌ها به لحاظ برنامه اشباع شده‌اند و مشکل نسل ما نبود صحبت کردن است. البته باید مجریان اطلاعات خود را به روز کنند. زمانی که برنامه‌ای با افت مخاطب رو به رو است، باید تغییراتی در مجری و برنامه ایجاد کنیم، اما وقتی پر مخاطب است، نیازی به تغییر مجری نیست. مثلاً رهگذر 24 سال قصه‌های ظهر جمعه را تعریف کرد و همیشه با استقبال شنوندگان رو به رو بود.
مدیر سابق گروه کودک شبکه دو در پایان افزود: شجاعت در این است که مدیران ما به ضعف‌های خودشان اعتراف کنند. مشکلات را بشناسند و به دنبال اصلاح آن باشند.