محمدعلی اسدی در گفتگو با خبرنگار مهر در کرمان اظهار داشت: بر خلاف ادعای برخی صاحبنظران که بیابان زایی را پدیده ای جدید می دانند شواهد علمی موید این واقعیت است که این مسئله به هیچ وجه تازه نیست و به عنوان یک پدیده طبیعی در اقلیم خشک و نیمه خشک محسوب می شود، از سوی دیگر همین ناپایداری اکوسیستم اراضی خشک که قریب شش میلیون و 300 هزار هکتار از اراضی استان کرمان را تشکیل می دهد شرایطی را فراهم کرده است که با کوچکترین بهره برداری نامعقول در عرصه محیط زیست طبیعی موجب برهم خوردن تعادل اکوسیستم در این مناطق می شود.
وی با اشاره به فعالیتهای تثبیت شنهای روان در استان کرمان گفت: با بیش از 45 سال فعالیت و سختکوشی در کارکنان منابع طبیعی در استان کرمان فعالیتهای اصلاحی و احیایی بیش از 603 هزار و 555 هکتار از مناطق تحت تاثیر فرسایش بادی به مساحت چهار میلیون و 300 هزار هکتار را به عرصه های تثبیت شده با یک اکوسیستم زنده تبدیل کرده است.
اسدی افزود: با ایجاد جنگلکاری ها و احیا بیولوژیک عرصه های متاثر از فرسایش بادی، سرعت باد در مجاور سطح زمین کاهش یافته و بستری مناسب برای بازگشت گونه های گیاهی و جانوری و درنهایت احیاء اکوسیستم و از سرگیری فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی ساکنین این عرصه ها فراهم می شود که نمونه بارز آن جنگل دست کاشت 48 هزار هکتار تاغکاری حاشیه غربی شهرستان کرمان است.
وی تصریح کرد: بیابان زایی اعم از اینکه نتیجه بهره برداری بیش از توان اکولوژیکی سرزمین باشد یا حاصل پدیده طبیعی تغییر اقلیم، نه تنها مانع اولیه توسعه پایدار است بلکه با تخریب سرزمین شرایط اضمحلال تمدنها را فراهم کرده است.
وی خاطرنشان کرد: تعریف معادل بیابانزایی یعنی تخریب سرزمین، در نهایت تخریب منابع تولید را نشانه می گیرد که منجر به کاهش تولید، نقصان حاصلخیزی خاک، ناپایداری نظامهای تولیدی، فروپاشی شیوه های معیشت، تهدید ساختارهای اقتصادی اجتماعی مناطق تحت تاثیر، توسعه فقر و نابرابری های اجتماعی، تشدید بیکاری می شود.
اسدی افزود: این پدیده درنهایت به نتایجی همچون رهاسازی منابع تولید و مراکز زیستی، گسترش مهاجرتها و کاهش کیفیت زندگی در جوامع تحت تاثیر را به همراه دارد و در این ارتباط می توان اذعان داشت که مرزهای جغرافیایی در مسائل منابع طبیعی و محیط زیست تنها خطوط فرضی روی نقشه جغرافیایی بوده و اثرات تخریب منابع در مناطق متاثر براحتی در سایر نقاط جغرافیایی نیز سرایت می کند و آن مناطق را تحت تاثیر قرار می دهد و این مصادیق از نتایج بارز بیابانزایی هستند که این موضوع به یک معضل و مقوله جهانی تبدیل شده است.
وی گفت: قلمرو فعالیتهای ما در زمینه بیابان زایی بایستی علاوه بر تحت پوشش قراردادن کل منابع طبیعی باید به نوعی با برنامه های سیار بخشهای زیربنایی کشور هماهنگ شود تا از موفقیت کامل در برنامه هایمان اطمینان حاصل کنیم و کنوانسیون بیابانزایی برای حصول به این هدف یعنی جامع نگری در فعالیتهای ببابانزایی در داخل کشور تدوین برنامه اقدام ملی بیابانزایی شروع کرده است و از سوی دیگر این کنوانسیون در یک نگاه فرامرزی در سطح منطقه به معضل بیابانزایی در سایر کشورهای همسایه و منطقه نیز توجه داشته است که این هدف را با ایجاد شبکه های موضوع بیابانزایی در منطقه سامان خواهد داد.
اسدی افزود: بیش از 80 درصد فعالیتهای اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری را فعالیتهایی تشکیل می دهند که جملگی در راستای اهداف کنوانسیون بیابانزایی و مقابله با خشکسالی است.