به گزارش خبرگزاری مهر، این طنز پرداز و منتقد روز گذشته 18 مرداد در چهارمین جلسه نقد و بررسی کتابهای حوزه طنز که به کتاب "اتولنامه" تالیف سید جمال‌الدین هادیان زواره اختصاص داشت عنوان کرد: نویسنده موضوع بسیار ساده‌ای را که ممکن است همه به سادگی از آن بگذریم به اثری علمی تبدیل کرده و زحمات بسیاری برای آن کشیده است چرا که ایده‌ای که به ذهن می‌رسد تا به کتاب تبدیل شود راه بسیاری طی می‌کند.
شکیبا افزود: حدود 50 سال است که نمی‌دانیم شعر کجاست و تنها چیزی از ادبیات که شاید نمود و حضور خود را در زندگی ما حفظ کرده، همین ماشین نوشته‌هاست که می توان از همه سبکهای ادبی در آنها نمودی پیدا کرد. این تنها بخش ادبیات امروز است که وارد زندگی مردم شده است و به نوعی می‌توان گفت نوشته‌های پشت ماشینها نگهدارنده خرده فرهنگهای جامعه بوده و در مطالعات جامعه شناختی از اهمیت خاصی برخوردارند.
این طنزپرداز سپس به تحلیل عملکرد مولف "اتول نامه" پرداخت و اظهار کرد: ساده‌ترین راه برای تدوین این اثر جمع آوری ماشین نوشته‌ها بوده اما نویسنده علاوه بر جمع آوری کارهای دیگری نیز انجام داده که موجب شده نگاهش به این مقوله ملموس و علمی باشد.
در بخشی دیگر از این نشست هادیان زواره درباره تاریخچه اتول نویسی در ایران توضیح داد و گفت: از سال 1279 با ورود اولین خودرو به کشور حالات روحی رانندگان در مطالب و شعرهایی که پشت ماشینها می‌نوشته‌اند منعکس شده است. پیش از ورود ماشین به ایران نیز صاحبان کاروانها اشعاری برای شتران سماعی که با آواز حرکت می کرده اند، می خواندند اما با ورود گاری، درشکه و کالسکه این اشعار بر روی این وسایل نوشته شده است.
نویسنده کتاب "اتولنامه" ادامه داد: این کتاب را طنز نمی‌دانم بلکه کاری تحقیقی است که گاهی حالتی تلخ نیز به خود می‌گیرد و شاید بتوان گفت به سبک هندی نزدیک‌تر است چرا که مردمی است و در بسیاری موارد راننده تولیدات طنز رسانه‌ای را تغییراتی جزئی داده و مطلب تازه‌ای ایجاد کرده است.
"اتولنامه" شامل بخشهای "آغازنامه"، "نیایش‌نامه"، " عشقنامه"، "طنزنامه"، "شورنامه"، پندنامه"، "گله‌نامه" و "فرنگی‌نامه" است. این کتاب از سوی نشر یک به چاپ دوم رسیده است.