دکتر سعید رحیمیان در گفتگو با خبرنگار مهر درمورد شرایط و پیش فرضهای یک گفتگوی جدی فلسفی گفت: گفتگوی جدی فلسفی مبتنی بر تفاهم طرفینی است. یعنی مبتنی بر این پیش فرض است که هر شخصی میتواند از دیگری یاد بگیرد و تمام حقیقت در تمام افراد منتشر شده و اینطور نیست که یک نفر بتواند به همه حقیقت دست پیدا کند بلکه حقیقت در طی گفتگوهایی بین متفکران، فلاسفه و مکاتب انجام میشود. البته آن حقیقتی که فلسفه به دنبال آن است بررسی احکام وجود و هستی است. درواقع فلسفه معطوف به این است که هر کسی از زاویه دید دیگری مطلع بشود و بتواند بهترین نتیجه را در طی این گفتگوها بگیرد.
وی افزود: در واقع گفتگوی فلسفی میراث همان دیالوگ سقراط است که جدل فلسفی که متضمن برهان هم هست این را راه اصلی برای کشف حقیقت میداند.
این استاد فلسفه گروه فلسفه دانشگاه شیراز تفاوت یک گفتگوی فلسفی با گفتگوهایی که در عرصههای دیگر رخ میدهند، چنین توصیف کرد: گفتگوی فلسفی تنها و تنها به حقیقت وام‌دار است. به طلبهها در حوزه علمیه یاد میدهند که ما فرزند دلیل و برهان هستیم و هرجا که آن سیر کند به همانجا خواهیم رفت. در گفتگوی فلسفی هدف اصلی نه بر کرسی نشاندن نظرات و عقاید خود و نه تضعیف طرف مقابل و نه اغراض دیگر است. تنها هدف همان کشف حقیقت است. بنابراین از قبل در یک گفتگوی فلسفی به یک موضع خاصی ملتزم نمیشوند بلکه منتظر میمانند که اقتضای براهین چه باشد و بعد روی آن سیر میکنند.
این محقق و پژوهشگر در مورد نقش همایش روزجهانی فلسفه در گسترش گفتگوی فلسفی نیز اظهارداشت: در صورتی که این گفتگوها و همایشها مبتنی بر گفتگوهای طراحی شده باشند یعنی جلسات و کنفرانسهایی که برگزار میشود هدایت شده باشند و متخصصانی که در زمینههای فلسفی کارکرده باشند به‌خوبی شناسایی بشوند و وارد دیالوگ واقعی فلسفی با هم بشوند این میتواند زاویههای دید جدیدی را برای طرفین باز کند و هم در شناخت یکدیگر و هم در شناخت حقیقت به سمت و سوی واقعی سیر کند و این مستلزم این است که مدیریت این همایش دقیقتر عمل بکند.