خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه: یونان را بیشک میتوان یکی از سرچشمههای اصلی حکمت و فلسفه در جهان دانست که نه فقط در فلسفه بل در حوزههای گوناگون فرهنگ و هنر و ادب میراثی گرانبها از خود به یادگار گذاشته است.
یکی از شاخص ترین چهرههای فلسفی یونان باستان افلاطون دومین فیلسوف از فیلسوفان بزرگ سه‌گانه یونان (سقراط، افلاطون و ارسطو) است که به یک معنا پایه‌های فلسفی فرهنگ غرب را بنا گذاشت. آثار بسیاری از این فیلسوف به جای مانده است که هر یک در خور تأمل و توجه خاص است. با مطالعه این آثار به راحتی میتوان به ذوق ادبی افلاطون پی برد.
آثار افلاطون را میتوان بر اساس دورههای زندگی وی به سه دسته تقسیم کرد. دسته اول رسالاتی هستند که در دوران جوانی او نگاشته شدهاند. نوشتههای این دوران اکثراً دیالوگهایی بدون نتیجهگیریاند. آثار دوره میانسالی نتیجهگیریهایی را در پی دارند و به مسائل اساسی فلسفه افلاطون نظیر ایده و مثل میپردازند و در نهایت آثار دوران کهولت افلاطون نیز شامل رسالههایی چون "قانون" و "نوامیس" میشود.
کتاب شش رساله را که شامل رسالههایی از افلاطون (اتوفرون، اقریطون، فیدون، الکبیادس، غورجیاس و دفاعیه) است محمدعلی فروغی بیش از نود سال پیش به فارسی برگردانده که نخستین بار در سال 1297 شمسی به چاپ رسیده است. این کتاب برای دومین بار در سال 1316 منتشر شد و هم اکنون انتشارات هرمس بار دیگر آن را حروفچینی و چاپ کرده است.
کتاب در واقع در دو جلد تنظیم شده است که هم اکنون در یک مجلد در دسترس علاقمندان است. بخش نخست جلد اول این کتاب شامل شرح حال افلاطون و فلسفه اوست و در بخش دوم چهار رساله از افلاطون آمده است که عبارتند از مکالمه اتوفرون یا دینداری، خطابه دفاعیه سقراط، مکالمه اقریطون ومکالمه فیدون. جلد دوم نیز دربرگیرنده دورساله الکبیادس و رساله غورجیاس است.