دکتر حسن فتحی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد شرایط و پیش فرضهای یک گفتگوی فلسفی گفت: سه شرط برای گفتگوی فلسفی لازم است: یکی اینکه سعی کنیم از یکدیگر بیاموزیم. دوم اینکه حرفهایی که زده میشود پشتوانه اطلاعاتی از حیث تاریخ فلسفه داشته باشند و سوم اینکه صرف نظر از تاریخ به اقتضای خود بحث هم به حرفهایی که در گفتگو زده میشود تعقل شده باشد.
این استاد گروه فلسفه دانشگاه تبریز تفاوت یک گفتگوی فلسفی را با گفتگوهایی که در عرصههای دیگر رخ میدهد چنین توصیف کرد: گفتگوی فلسفی بنوعی اهداف و معیار خودش را دارد به عنوان مثال اگر گفتگوی دینی از جانب طرفداران یک دین را با گفتگوی فلسفی مقایسه کنیم در آنجا طرف گفتگو بنابر قاعده اگر انحصار گرا باشد خودش را حق میداند و نوعی قصد تبلیغ و ترویج را دارد یا در گفتگوی سیاسی در آنجا اغراض و معیارهای سیاسی در کار است.
این محقق و پژوهشگر درادامه تصریح کرد: فلسفه به یک معنا رشته فارغ البالهاست. گفتگوی آن هم فارغ از این قیود و فارغ از این است که طرف مقابل به راه من بیاید یافارغ از اینکه من اورا ارشاد کنم است. در این گفتگو دوطرف میخواهند بر این اساس از همدیگرچیزی یاد بگیرند یا اطلاعات به هم بدهند یا ذهنهای همدیگر را با هم به کار بیندازند تا یک قدم در راه کشف حقیقت جلوتر بروند یعنی بنوعی بازسازی و ساخت حقیت است. از این جهات گفتگوی فلسفی با گفتگوهایی که در سایر عرصهها رخ میدهند متفاوت است.
فتحی در مورد نقش همایش روز جهانی فلسفه در گسترش گفتگوی فلسفی نیز اظهارداشت: بیشترین فایده این همایش آشنایی اهل فلسفه با همدیگراست چه از حیث موضوعات مطرح شده چه از حیث پاسخهای ارائه شده بر مسائل مطرح شده. اگرگفتگوها در یک فضای باز و بی غرضی واحساس امنیت پیش برود بطور قطع بسیار مؤثر خواهد بود.