شعله شریعتی، نویسنده مجموعه تلویزیونی "خانه بی‌پرنده" در پاسخ به این سئوال که قبل از اینکه شما نگارش این مجموعه را آغاز کنید نویسنده دیگری چند قسمت از این پروژه را نوشته بود که مورد توجه تهیه‌کننده قرار نگرفته بود؟ چطور شما به کار دعوت شدید به خبرنگار مهر گفت: بله، طرحی موجود بود و آقای برهانی چند قسمت نوشته بود، اما از قرار آنچه که شبکه از کار انتظار داشت، در نیامده بود، به همین دلیل قرار شد فیلمنامه دوباره نوشته شود. وقتی من به پروژه ملحق شدم دوباره روی طرح کار کردیم. البته آقای برهانی، نویسنده قبلی هم حضور داشت و در این باره کمک کرد.
وی در ادامه افزود: طرح بعد از بازنویسی خیلی تغییر کرد. مثلاً پیچیدگی‌های قصه و تعدد شخصیت‌ها بعد از بازنویسی دوباره به کار اضافه شد. موضوع اصلی قصه دو دختر جوان بودند و با توجه به اینکه قصه یک ملودرام عاطفی خوب بود و جای کار داشت، به همین دلیل ترغیب شدم فیلمنامه را بنویسم.
این فیلمنامه‌نویس درباره اینکه تعدد داستانک‌ها کارتان را دشوار نمی‌کرد، توضیح داد: گرچه داستانک‌ها زیاد هستند، اما کار را به حاشیه نمی‌برنند، بلکه کاملاً به پیشبرد قصه اصلی کمک می‌کنند و اثر متقابل بر کار می‌گذارنند. گرچه تعدد داستانک‌ها ممکن است کار را دشوار کند، اما چالش خوبی ایجاد می‌کند تا برای بینندگان هم جذابیت بیشتری داشته باشد. علاوه بر آن این چالش برای نویسنده هم جذاب است.
شریعتی درباره اینکه چرا دیالوگ‌های زیبا (سامیه لک) کتابی است، یا دیالوگ‌هایی که میان او و همسرش (شهروز ابراهیمی) رد و بدل می‌شود گاهی به شدت سرد است عنوان کرد : نه، من اصلاً دیالوگ کتابی ننوشتم. ممکن است لحن بازیگر و نوع ادا کردن او به گونه‌ای بوده که شما این طور تصور کردید. تفاوتی میان شیوه نگارش دیالوگ‌های ملیحه و زیبا نبود. نگارش یکسان بود.
وی ادامه داد: سعی کردم دیالوگ‌ها روان باشد تا برای مخاطبان جذابیت لازم را داشته باشد و بتوانند راحت با اثر ارتباط برقرار کنند.
| هر یک از گره‌های کار به واسطه یکی از شخصیت‌ها باز می‌شود.ممکن است مخاطبان از برخی شخصیت‌های قصه جلوتر باشند، اما ایرادی ندارد. |
این فیلمنامه‌نویس درباره اینکه چرا قصه مجموعه "خانه بی‌پرنده" به گونه‌ای است که همیشه مخاطبان از قهرمانان قصه جلوتر هستند توضیح داد: تلاش کردم مجموعه تلویزیونی "خانه بی‌پرنده" تعلیق لازم را برای مخاطبان داشته باشند. همچنین هر یک از گره‌های کار به واسطه یکی از شخصیت‌ها باز می‌شود.ممکن است مخاطبان از برخی شخصیت‌های قصه جلوتر باشند، اما ایرادی ندارد.
شریعتی خاطرنشان ساخت: در مجموعه "خانه بی‌پرنده" ما فلاش‌بک نداریم و سعی کرده‌ایم قصه‌ها به واسطه شخصیت‌ها باز شود. در حالی که من می‌توانستم فلاش‌بک بگذارم و کارم را راحت‌تر کنم، اما ترجیح دادم کارم سخت باشد، اما یک موقعیت راحت را در قصه ننویسم.
وی درباره اینکه چرا شخصیت مرضیه (آهو خردمند) با وجود اینکه خیلی بیمار است، اما این ناتوانی در او دیده نمی‌شود، گفت: می‌خواستم محکم بودن شخصیت مرضیه را نشان دهم که نسبت به بیماری‌اش راحت تسلیم نمی‌شود و از خودش ضعف و ناتوانی نشان دهد. او روحیه‌‌اش را حفظ می‌کند و دلش نمی‌خواهد بیماری به او غلبه کند.
این فیلمنامه‌نویس در پایان افزود: از امیرحسین شریفی، تهیه‌کننده این مجموعه قدردانی می‌کنم که به من به عنوان فیلمنامه‌نویس اعتماد کرد و توانستم به راحتی کارم را بدون دخالتی انجام دهم. در مجموع گروه خوبی بود. از آقای برهانی هم تشکر می‌کنم که در نگارش دوباره طرح همکاری لازم را با من داشت.