به گزارش خبرنگار مهر، یکی از خبرهای خوب عرصه نشر را می‌توان اقدام انجمن فرهنگی ناشران بین‌المللی ایرانیان برای ازتباط با نمایندگان ناشران خارجی و با هدف کسب اجازه ترجمه و چاپ آثار آنها در ایران دانست. این انجمن در جدیدترین اقدامش تلاش کرده با نمایندگانی از برخی ناشران خارجی در ارتباط باشد که اگر ناشری داخلی در نظر دارد کتابی از این ناشران را در کشور منتشر کند ابتدا با این نماینده ارتباط برقرار کرده و کسب اجازه کند.
این اتفاق از آنجا آغاز شده که احد رضایی مدیرعامل انجمن فرهنگی ناشران بین‌المللی ایرانیان در نامه‌ای که به مدیر مسئول انجمن فرهنگی ناشران دانشگاهی ارسال کرده تاکید داشته است که یکی از راهکارهای مقابله با کپی برداریهای غیرقانونی کتاب در کشور رعایت اصول و قواعد نشر بین الملل توسط همکاران ناشر در داخل کشور است و هیچگاه نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که ما کتاب دیگران را بدون مجوز ترجمه و کپی کنیم و بدون اطلاع نویسنده اقدام به توزیع آن کتاب داشته باشیم اما متقابلا زمانی که با کتاب ما اینگونه برخورد می‌شود معترض باشیم.
وی همچنین از اقدامات انجمنی که مسئولیت آن را برعهده دارد در زمینه زمینه‌سازی برای رعایت کپی رایت در ایران نوشته و اعلام کرده است که این انجمن اقدام به مذاکره با ناشران خارجی برای ایجاد تسهیلات لازم برای ترجمه کتاب‌هایشان در ایران کرده است.
به گفته وی اکثریت این ناشران از طریق نمایندگان خود در انجمن آماده عقد قرارداد برای ترجمه کتابهای خود به زبان فارسی با دریافت مبلغ کمی هستند همچنین تعدادی از ناشران بین‌المللی آماده مشارکت با ناشران و مترجمان ایرانی برای ترجمه، چاپ و توزیع کتب خود به زبان فارسی شده‌اند.
رضایی از مدیرمسئول انجمن فرهنگی ناشران دانشگاهی خواسته است که در این مسیر وی و انجمن را همراهی کنند و به منظور استفاده از این موقعیت ایجاد شده اعضای انجمن فرهنگی ناشران دانشگاهی در صورت نیاز به ترجمه کتابهای ناشران بین‌المللی با نمایندگان آنها در انجمن تماس برقرار کرده و پس از دریافت اجازه اقدام به ترجمه و انتشار آثارشان بگیرند.
اسامی اعضا و نمایندگان ناشران دیگر کشورها در سایت این انجمن به آدرس www.anjomannasheran.com موجود است.
با اقدام انجمن فرهنگی فرهنگی ناشران بین‌المللی ایرانیان یکی از خلاهای بزرگ عرصه نشر کشور که همواره باعث ایجاد چالشهای جدی در عرصه بین‌المللی شده است تا اندازه‌ای مرتفع می‌شود گرچه اجرایی شدن آن نیازمند همکاری و رعایت اصول حرفه‌ای کار از سوی ناشران دارد و اگر با وجود این امکان باز هم ناشران ایرانی اقدام به ترجمه و نشر بی اجازه کتابهایی از ناشرانی که در ایران نمایندگانی برای کسب مجوز دارند، بکنند قطعا این بی‌اخلاقی مانعی دیگر پیش روی جهانی شدن نشر ایران خواهد بود.
در حالی این اقدام از سوی انجمنی خصوصی انجام می‌گیرد که بخش دولتی سالهاست در اما و اگرها درجا می‌زند و حال باید دید این حرکت چقدر با موفقیت روبه رو می‌شود و همچنین تا چه میزان می‌تواند الگویی برای حرکتهای مشابه باشد. قطعا لازم است این ارتباط روز به روز تقویت شود و تعداد ناشرانی که ایرانیان می‌توانند با نمایندگان رسمی آنها مرتبط شوند نیز افزایش یابد.
رعایت نکردن هر حقی در هر جایی اشتباهی نابخشودنی است که وقتی این کوتاهی در عرصه فرهنگ و بین چهره‌هایی که خود را داعی‌دار عرصه ادب یک سرزمین می‌دانند، باشد قطعا نابخشودنی‌تر که امید می‌رود به مرور بتوان بر این مشکل فائق آمد و ارکان فرهنگی و علمی کشور همگی خود را به رعایت کپی رایت ملزم بدانند.