به گزارش خبرنگار مهر در قم، در پیام آیت الله عبدالله جوادی آملی که به منظور گرامیداشت حماسه دلیرمردان آمل در ششم بهمن سال 60 صادر شده، آمده است: حمد ازلی خدا را سزاست؛ تحیّت ابدی پیامبران الهی مخصوصاً حضرت ختمی نبوت(ص) را رواست؛ درود بیکران دوده طاها و آل یاسین به ویژه حضرت ختمی امامت؛ مهدی موجود موعود عجّل الله تعالی فرجه الشریف را بجاست؛ به این ذوات قدسی تولّی داریم و از معاندان لدود آنان تبرّی می‌نماییم!
در ادامه پیام آمده است: ضمن گرامیداشت اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) و اِجلال ارتحال سید الانبیاء(ص) و تکریم شهادت کریم اهل البیت، حضرت امام حسن مجتبی و تعظیم شهادت مظهر رضوان خدا، حضرت امام رضا(علیهم آلاف التحیّة و الثناء) و طلب علوّ درجات برای همه شهدای جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، سالروز شهادت رادمردان و مدافعان راستین قرآن و عترت و نگهبانان مرز و بوم اسلامی و سنگرداران ششم بهمن آمل را گرامی می‌داریم و حشر همه آنان را با امام راحل(ره) و اولیای خدا مسئلت می‌کنیم و مقام شامخ خانواده‌های آن حلانِ کویِ قدس را ارج می‌نهیم و اجر صابران شاکر را برای آنها درخواست می‌نماییم و از مسئولان محترم استانی و شهری تشکر و از برگزارکنندگان محترم این گردهمایی وزین، تقدیر می نماییم و مقدم حضار عزیز را گرامی می‌داریم
لازم است در این پیام کوتاه چند نکته را تذکر دهیم:
عناصر غیرت در مردان و زنان آمل به عنوان شاخص های اصیل آزادی تبلور داشته و دارد
یکم؛ عناصر محوری غَیرت را که از برجسته‌ترین اوصاف مؤمن است سه اصل تشکیل می‌دهد. اول: معرفتِ هویّتِ خویش؛ دوم: پرهیز از تجاوز به حریم دیگران؛ سوم: مراقبت از حریم خود و اجازه ورود به آن را به بیگانه ندادن. این عناصر سه‌گانه غَیرت، در مردان و زنان آمل به عنوان شاخص‌های اصیلِ آزادی و استقلال‌طلبی، تبلور خاص داشته و دارد. نموداری از آن را می‌توان در مراحل آغازین پیروزی انقلاب اسلامی، در شعارهای گذشته مردم این شهر یافت و نماد بارز آن را در ششم بهمن 1360 هـ. ش مشاهده کرد، به طوری که شعاع زرّین آن، به شَرَفِ رَقم‌یابی با قلمی که به دست بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، صفحه وصیّت‌نامه الهی ـ سیاسی را نگاشت، برسد.
در این پیام آمده است: غَیرتِ ممدوح که در مؤمن تجلّی می‌یابد، نسیم غَیرت نبوی است که در حوزة رسالت آن حضرت می تابد و درخشندگی خود را از غَیرت ذاتی پروردگار دارد، زیرا در یک حدیث نبوی چنین آمده است: «لا اَحَد اَغْیَر من الله، من اَجْلِ ذلک حَرَّمَ الفواحشَ ما ظَهَرَ منها و ما بطن...».
شهدا، زنده وارد برزخ می شوند
در پیام آیت الله جوادی آملی تاکید شده است: دوم؛ شهدا زنده وارد برزخ می‌شوند، هر چند از جهت دنیا مرده‌اند، چون در آن نشئه بیدارند نه خواب، آگاه اند نه غافل، مسئول‌اند نه بی‌تفاوت؛ از خداوند خبر مسرّت‌آمیز می‌طلبند و می‌گویند راهیان راه ما در چه مرحله‌ای به سر می‌برند و چه زمانی به ما یا به مقصد ما می‌رسند. جامعه پویا و پایا که در سطح محلّ و در قلمرو منطقه و در گستره بین‌الملل، انرژی هسته‌ای را حق قطعی خود می‌داند و حقوق ملّت را پایه مذاکره می‌شناسد نه موضوع آن و استقلال مذهبی و ملّی را قانون اساسی می‌داند نه آیین‌نامه بحث انگیز، استحقاق آن را دارد که خود را پاسدار دِمای پاک شهیدان عموماً و خون‌های مقدّس شهدای ششم بهمن در آمل خصوصاً بداند و از همین قطراتِ حیات‌بخش و غَیرت آفرینِ مانا، درس ماندگاری بیاموزد.
شهیدانِ شاهد، هماره مربّیِ ملت‌های مسلمان و غیور هستند
سوم؛ شهیدانِ شاهد، هماره مربّیِ ملت‌های مسلمان و غیور هستند. آنچه امروز در تونس می‌گذرد و از مرز بسیاری از منطقه‌های ظلم‌خیز عبور کرد و در آستانه سونامیِ سهمگین برای نظام سلطه قرار دارد، حُبابی از عُباب دریای شهادت است که جریان ششم بهمن آمل، نهری از آن بحر موّاج و خروشان و توفنده ترفند زداست. خاندان بزرگ شهدا، برتر از چشم‌انداز بیست ساله ایران اسلامی می‌اندیشند و دوام مآثر و بقای آثارِ شهادت را در اعصار و قرون آینده هم جستجو می‌کنند، زیرا فداکاری، جهتِ صیانتِ سرزمین اسلامی برای رضای خداوند، از بارزترین مصادیق قیامِ لِوَجه الله است و چون هر عملی به مقدار هدف آن ارزیابی می‌شود و در انقطاع یا تداوم، وامدار بقایِ مقصودی است که در درون فداکاران نهادینه شد و وجه الله باقی است، جهاد، دفاع، ایثار و نثار جان و مال برای چنین هدف مقدّسی، جاودانه خواهد بود.
میراث فاخر شهادت را می توان در رشد فرهنگی جامعه مشاهده کرد
چهارم؛ میراثِ فاخرِ شهادت را می‌توان در رشدِ فرهنگی جامعه و بالندگی همه جانبه امت اسلامی مشاهده کرد. اگر ملّتی در پرتو تعالیِ باورهای دینی نه بیراهه برود و نه راه کسی را ببندد، هم درصدد کشف و پیمودن قلّه عقل و علم است و هم در رصد هدایت دیگران. حجاب و عفافِ جامعه، ارث غَیرت است؛ تولید کار و اشتغال و درآمد معتدل، میراث درایت است؛ تأمین امنیّتِ جانی و مالی و عِرضی، تُراثِ استقلال طلبی و آزادی‌خواهی است که همگی در دفتر خونِ جگر نوشته است. آنچه برنامه رسمی قرآن کریم بوده و است و به عنوان ﴿یُزَکّیهِم ویُعَلِّمُهُمُ الکِتـٰبَ والحِکمَة...﴾ مطرح است، عهده‌دار جهل‌زدایی به وسیله تعلیم و جهالت‌روبی به سبب تزکیه نفوس است. همین دو اصل کلیدی در زیارت «اربعین» حضرت حسین بن علی سید الشهداء(ع) ذکر شد و برای تحصیل آن، خون جگر سالار شهیدان اهدا شد: «وبَذَلَ مُهجتَهُ فیک لیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالةِ وحَیرةِ الضلالة».
آزادی مسلمین جهان از یوغ ستمگران را از خدا مسئلت داریم
پنجم؛ چون رهبریِ شهادت‌ها را سالارِ آنها به عهده دارد و سالارِ شهادت‌ها، شهادتِ سالار شهیدان یعنی حضرت حسین بن علی(ع) است و کلام نورانی آن حضرت در ظلّ نقل از حضرت سیدالانبیاء(ص) که در آستانه سالگرد ارتحال این ذات قدسی قرار داریم این است که «إنّ الله جواد یُحبُّ الجود و مَعالِیَ الاُمور و یَکرَه سَفسافَها»، یعنی خداوند کارهای والا و همّت‌های عالی را دوست دارد و امور نازل و پست، مورد کراهت و انزجار الهی است، مناسب است در مراسم بزرگداشت شهدا عموماً و شهیدان ششم بهمن خصوصاً، آزادی قدس عزیز از ستم صهیونیست و امنیّت مسلمانان عراق و افغانستان و پاکستان و فلسطین و غزّه و نیز استقلال لبنان و سوریه از طمع‌ورزی بیگانگان و همچنین رفاه پیروان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در یمن، آذربایجان و شوروی سابق که هم‌اکنون در معرض آزارند از خداوند مسئلت شود. پروردگارا! نظام جمهوری اسلامی و مقام معظم رهبری را حفظ و توفیق مسئولان، صیانت ملّت و مملکت و نیز تعالیِ ارواح شهدا، به ویژه شهدای ششم بهمن و اجر خانواده‌های آنان را بر همگان منّت بگذار!
آمل، شهر هزار سنگر
حماسه ششم بهمن آمل را باید نقطه عطفی در تاریخ انقلاب نامید که با مقاومت مردم، اجرای طرح های کمونیستی پس از ناکام ماندن در تهران در آمل نیز ناکام ماند و به جرات می توان گفت باعث تقویت نهال نوپای انقلاب اسلامی ایران شد.
از اوایل تاریکی صبح روز شش بهمن سال 1360 که وقتی مردم آمل از منازل بیرون آمدند، وضعیت شهر را دگرگون یافتند؛ اشرار و منافقان را می دیدند که شهر را به یک پادگان نظامی تبدیل کرده بودند. این افراد همان کمونیستها و منافقان بودند که خود را «سربداران» می نامیدند. منافقان اراده کرده بودند تا ظرف مدت کوتاهی ارتباط شهر آمل را به عنوان ورودی اصلی مازندران، از تهران قطع نمایند، سپس به تدریج کل مناطق شمال ایران را از پیکره نظام اسلامی جدا سازند.
منافقان به منظور نهایی کردن هدف خود و زدن ضربه نهایی و مهلک به پیکره انقلاب، با قراردادن مقر خود در جنگلهای آمل، و با تمرینات سخت نظامی و چریکی، آماده برای چنین هدفی شده بودند، مردم آمل هم که غیرت انقلابیشان به جوش آمده بود جلوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تجمع کردند تا با گرفتن اسلحه به طور خودجوش به مبارزه علیه آنان بپردازند و بقیه کسانی که نتوانستند اسلحه دریافت کنند با چوب، بیل، سنگ و... و هر آنچه که در دست داشتند به جهاد شتافتند.
مردم آمل با تمام وجود سینه ها را سپر انقلاب و رهبری نمودند و در مقابل گستاخی این منافقان کوردل که به اشتباه مردم را حامی خود می دانستند! ایستادند و یکسره شهر را میدان مبارزه کردند و با ساخت سنگرهای بیشمار، شهر آمل را برای همیشه به نام شهر «هزار سنگر» در قاموس انقلاب اسلامی ایران ثبت کردند.