اشک تمساح غرب برای مردم تونس

نیکلا سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه هم سکوت کشورش در برابر سرکوب مردم تونس در دوران حکومت بن علی را به خاطر "پایبندی به سیاست دخالت نکردن در امور کشورها! " توجیه کرد.
 

نقش غرب در حمایت از رژیمهای دیکتاتوری و سرکوبگری منطقه خاورمیانه از جمله بن علی بر هیچ کسی پوشیده نیست.

آنها متوجه خشم مردم تونس شده اند و به نوعی به دنبال بهبود چهره مخدوش شده خود و گمراه کردن افکارعمومی از حمایتهای گسترده گذشته از رژیم بن علی هستند.
 

سئوالی که مطرح است آیا واقعا کشورهای غربی درصدد تغییر مواضع ناعادلانه و غیر منطقی گذشته خود بر آمده اند؟
 

آیا آمریکا و فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی که تا آخرین لحظات حکومت غیر مردمی و سرکوبگر بن علی از وی حمایت می کردند، تغییر موضع داده اند و حالا واقعا از مطالبات و قیام مردم تونس دفاع می کنند؟
 

نظر کارشناسی
 

"حسن هانی زاده" کارشناس مسائل جهان عرب درباره مواضع غربی ها در خصوص قیام مردم تونس می گوید : سرنگونی زین العابدین بن علی دیکتاتور تونس توسط مردم این کشور، آمریکا و کشورهای اروپایی را به شدت غافلگیر کرد.
 

غرب به ویژه فرانسه پس از استقلال تونس در سال 1956 تلاش کرد تا حضور خود را از رهگذر  تثبیت دیکتاتورهای جنایتکار حفظ کند .
 

حبیب بورقیبه اولین رئیس جمهوری تونس پس از استقلال این کشور با بهره گیری از ابزارهای سرکوب به مدت 31 سال بر ملت تونس حکومت کرد.
 

حضور آشکار همسرش وسیله بن عمار در تصمیم گیری های سیاسی واقتصادی به ظهور نوعی مافیای قدرت در تونس منجر شد.
 

با وجود گسترش فساد و شکل گیری مافیای اقتصادی و سیاسی در تونس، کشورهای فرانسه و آمریکا همچنان تونس را حیاط خلوت خود تلقی می کردند و به تثبیت ارکان حکومت بورقیبه کمک می کردند.
 

 حبیب بورقیبه در سال 1987 توسط وزیر کشور خود زین العابدین بن علی که یک ژنرال امنیتی بود سرنگون شد و مردم تونس امیدوار شدند که اوضاع این کشور به لحاظ آزادی های فردی و حقوق انسان بهبود خواهد یافت.
 

اما بن علی با کمک دستگاه های امنیتی فرانسه و آمریکا در مدت کوتاهی بدترین دیکتاتوری را در کشور تونس پایه ریزی کرد.

بن علی به بهانه مبارزه با اسلامگرایان و القاعده، فضای امنیتی شدیدی بر تونس حاکم کرد و از سوی دیگر از فرانسه که مدعی دفاع از حقوق بشر است باج گیری می کرد.
 

همسر وی خانم لیلی الطرابلسی با کمک بستگان خود یک مافیای اقتصادی ایجاد کرد و میلیاردها دلار ثروت مردم تونس را به خارج از کشور منتقل کرد.
 

در عین حال زین العابدین بن علی نیز سازمان امنیت تونس را با کمک فرانسه تقویت بخشید و هزاران نفر از مبارزین و آزادیخواهان تونسی را تحت شکنجه قرار داد.
 

آمریکا و فرانسه به بهانه مهار عناصر القاعده، انواع تجهیزات شکنجه را در اختیار سازمانهای امنیتی بن علی قرار دادند.
 

پس از سرنگونی زین العابدین بن علی دیکتاتور تونس و آزادی زندانیان سیاسی مشخص شد که این زندانیان بیش از 20 سال در زیرزمینی های وحشتناکی به سر برده اند و در طول این مدت حتی رنگ آفتاب را به خود ندیده اند.
 

اوضاع دردناک این زندانیان که توسط شبکه های ماهواره ای کشورهای عربی منتشر شد نشان می دهد که مسئله حقوق بشر تنها ابزاری در دست آمریکا وغرب است.
 

نگاه منافقانه و دوگانه آمریکا و غرب به مسئله حقوق بشر و استفاده ابزاری از این مسئله سبب رشد قدرت دیکتاتورها در جهان عرب شده است.
 

قتل بی رویه جوانان عرب توسط این دیکتاتورها به بهانه داشتن گرایشهای اسلامی با سکوت غیر قابل توجیه مدعیان دفاع از حقوق بشر روبرو شده است.
 

در تونس نیز با وجود قتل بیش از 100 نفر از جوانان این کشوردر جریان تظاهرات یکماهه مردم علیه نظام بن علی دولت های آمریکا و فرانسه به طور آشکار از سرکوب مردم توسط سازمان های امنیتی رژیم بن علی پشتیبانی می کردند.
 

با قیام مردم تونس و فرار بن علی ، آمریکا و فرانسه در یک اقدام انفعالی و توام با نفاق از تظاهرات مردم تونس قدردانی کردند در حالی که تا قبل از سرنگونی ژنرال بن علی وی را به سرکوب مردم تشویق می کردند.
 

اکنون انقلاب مردم تونس شرایط جدیدی در خاورمیانه و شمال آفریقا به وجود آورد که این شرایط سرانجام به شکل گیری یک خاورمیانه جدید منجر خواهد شد.
 

هانی زاده در پایان می گوید : در این خاورمیانه، رژیم صهیونیستی، آمریکا و دیکتاتورهای عرب جایی نخواهند داشت و ساختار سیاسی آن بر اساس اراده ملتها شکل خواهد گرفت.
 
به هر تقدیر سابقه و کارنامه غربی ها در حمایت از رژیمهای دیکتاتوری و مستبد جهان از جمله خاورمیانه، منفی و سیاه است؛ آنها به راحتی چشمان خود را به روی اقدامات سرکوبگرانه این رژیمها بسته اند؛ همه جهانیان حمایتهای بی چون وچرا و آشکار غرب از جمله آمریکا از رژیم سرکوبگر و غیر مردمی پهلوی در ایران را به یاد دارند؛ با این حال این کشورها پس از انقلاب اسلامی مردم ایران، رویکرد خصمانه و کینه توزانه ی را در برابر نظام مردمسالار دینی ایران در پیش گرفتند و نشان دادند ادعاهای آنها درباره حمایت از دموکراسی و آزادی بی پایه و اساس است و این شعارهای دهان پرکن تنها زمانی برای آنها ارزش دارد که منافع آنها را تامین کند.
 

در خصوص تونس هم آمریکا ادعا کرده است از دموکراسی در تونس پس از سرنگونی بن علی حمایت می کند که باید گفت آمریکا خواهان آن دموکراسی است که منافع خود را حتی پس از سقوط دیکتاتور مورد حمایت کاخ سفید تامین کند؛ بنابراین ادعای غربی ها درباره حمایت از انقلاب مردم تونس بیشتر به اشک تمساح شبیه است تا یک حقیقت.