به گزارش خبرگزاری مهر، گروهی متشکل از دانشمندان روسی، ایتالیایی، آلمانی و سوئدی با استفاده از دستگاه "پاملا" (بار مفید اکتشافات ماده و ضد ماده و نورها و هسته های فیزیک نجوم) توانستند طیفهای مربوط به هلیم و پروتونها را تجزیه کنند.
این اطلاعات نشان می دهند که این پرتوهای کیهانی به روشی متفاوت از آنچه که در تئوری "باقیمانده های ابرنواخترها" پیش بینی شده است، شتاب می گیرند.
برپایه تئوری "باقیمانده های ابرنواخترها" یا بقایای ابرنواخترها پس از انفجار آنها که تاکنون معتبرترین تئوری انتشار این پرتوها بود، شتاب پرتوهای کیهانی می تواند ناشی از امواجی باشد که از انفجار ابرنواخترهای دارای همان میزان انرژی منتشر شده اند.
به محض اینکه این پرتوها شتاب بگیرد، ذرات در فضای بین ستاره ای رها می شوند و سپس از طریق میدانهای مغناطیسی کهکشان حرکت کرده و بر روی تمام اجرام آسمانی از جمله زمین می بارند.
دستگاه پاملا
این درحالی است که اکنون اطلاعات جمع آوری شده توسط دستگاه "پاملا" یک تئوری دیگر را پیشنهاد می کند. دانشمندان بین المللی سرپرستی "پیرجورجو پیکوتزا" از موسسه فیزیک هسته ای ایتالیا با استفاده از دستگاههای بسیار پیشرفته و حساس این ماهواره دو خاصیت جدید از طیف پروتونی و یک خاصیت جدید از طیف هلیم را کشف کردند.
دانشمندان با تجزیه درجه سختی یا رابطه میان زمان و بار الکتریکی طیفهای پروتونی موفق شدند نشان دهند که این طیفها دو روند مختلف را طی می کنند.
"پیرجورجو پیکوتزا" در این خصوص اظهار داشت: "نسبت به اطلاعات موجود گذشته، مطالعات ما زمانهای اندازه گیری طولانی تر و اطلاعات با سر و صدای عمق کیهانی کمتری را به ثبت رسانده است."
به علاوه، اطلاعات شتاب این دو طیف به روشی قابل توجه از اطلاعات مدل "باقیمانده های ابرنواخترها" متفاوت است.
به گفته این دانشمندان، تنها توضیح ممکن این است که جمعیتهای مختلفی از چشمه های پرتوهای کیهانی وجود دارند. برای مثال، ممکن است که این پروتونها و هلیم توسط دو نوع مختلف از ابرنواخترهای دارای جرم و ترکیبات متفاوت شتاب گرفته باشند.
براساس گزارش ساینس، پاملا این اطلاعات را بین سالهای 2006 تا 2008 و با بررسی جریانهای پروتونها و هسته های هلیم جمع آوری کرده است.
نمودار اطلاعات جمع آوری شده توسط دستگاه پاملا
دستگاه پاملا که بر روی ماهواره روسی Resurs DK1 نصب شده است در ژوئن 2006 از پایگاه "بایکونور" آژانس فضایی روسیه در قزاقستان پرتاب شد.
این ماهواره هر روز 15 دور در اطراف زمین در ارتفاعات متغیر بین 350 تا 600 کیلومتر می زند. در طول سفرش به دور زمین، دستگاه پاملا به طور مداوم هسته های هیدروژن و هلیم کیهانی را شناسایی و اندازه گیری می کند.
سپس این سیگنالهای اندازه گیری شده به اطلاعات صفر و یک تبدیل شده و به زمین ارسال می شوند.
دستگاه پاملا، کمتر از یک متر و نیم است و توسط دانشمندان دپارتمان فیزیک دانشگاه فلورانس ساخته شده است.
این اطلاعات جدید می تواند آگاهیهای دانشمندان را درباره ترکیبات و ساختار کهکشان راه شیری افزایش داده و نشان دهد که هسته ها چگونه می توانند با سرعتی نزدیک به سرعت نور شتاب گیرند.