آيدين آغداشلو در گفت و گو با خبرنگار تجسمي مهر ضمن بيان مطالب بالا در مورد نحوه فراخوان دوسالانه مجسمه تهران گفت : برپايي دوسالانه ها ضوابط مختلف در طول سالهاي برگزاري شان داشته اند . برخي مواقع دوسالانه ها مي توانند بر اساس يك فراخوان عام كار خود را آغاز كنند، همانطور كه تا چندي پيش اين شيوه در ايران نيز به كار برده مي شد و در مواردي هم دوسالانه ها از هنرمندان معيني دعوت مي كنند ، يا موضوع معيني را به عنوان هدف تعيين مي كنند كه نمونه اين مورد آخر ، دوسالانه ونيز سال گذشته بود .
آغداشلو در ادامه تاكيد كرد : در فراخوان هاي عام برخورد عادلانه تراست ، اما در عين حال بايد به خاطر داشته باشيم در اين شيوه فراخوان همه نوع اثري به دبيرخانه دوسالانه ارائه مي شود و اين امر كار انتخاب را براي دوسالانه كه قاعدتا بايد هنر پيشرو را معرفي كند سخت مي كند . همچنين پذيرفته نشدن بسياري از آثار براي هنرمندان دلگيري و تكدر بوجود مي آورد .
وي ادامه داد : در دوسالانه هايي كه از هنرمندان خاصي دعوت مي شود كار ساده تر است زيرا اساسا مرحله انتخاب وجود ندارد . تنها نكته اين است كه انتخاب هنرمندان از سوي چه كساني و چگونه انجام مي شود . همچنين نبايد امكان خاصه خرجي و يا توطعه در انتخاب هنرمنداني خاص را از ياد برد .
اين هنرمند در پايان گفت : در چنين شرايطي تعيين حدود انتخاب بسيار مفيد است . براي مثال بايد به جريان مجسمه سازي سه دهه اخير توجه داشت تا انتخاب در برگيرنده جريان قالب مجسمه سازي ايران باشد .
تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۳۸۳ - ۱۴:۳۲
هر چند در دوسالانه هايي كه در آن از هنرمندان براي ارائه آثارشان دعوت مي شود كار برپايي آسانتر صورت مي گيرد اما امكان خاصه خرجي و يا توطئه در انتخاب هنرمنداني خاص وجود دارد .