به گزارش خبرگزاری مهر، مصطفی جمشیدی نویسنده و منتقد ادبی در این جلسه گفت: استنباط ما از ادبیات داستانی به دلیل وجود فرهنگ مکتوب مربوط به بعد از زمان اختراع صنعت چاپ است و درست از این برهه به بعد غربیها در حوزه داستان کوتاه و رمان از ما پیشی گرفتند.
وی افزود: در دورانی که رمان به سبک نوین در اروپا و به ویژه فرانسه و انگلستان به وجود آمد، مخاطبان خود را میان اقشار فرودست جامعه آن روز پیدا کرد و حالتی برای پر کردن اوقات فراغت داشت اما رفته رفته جایگاه و ساختار خود را یافت.
جمشیدی با اشاره به تاثیر سبک نویسندگان غربی بر ادبیات داستانی ایران گفت: بعد از جنگ‌های اول و دوم جهانی مثلث (جویس، کرول، کافکا) در غرب بوجود آمد و ادبیات داستانی را به ورطه نهیلیسم (نیست انگاری) سوق داد که تاثیر به سزایی بر داستان‌نویسی معاصر ایران گذاشت.
این منتقد ادبی تصریح کرد: داستانهای کهن فارس در شعر متجلی است و شاعران بزرگ ایران مانند حکیم فردوسی و مولوی در اشعار خود نوعی داستان‌سرایی را منظور می‌کردند.
نویسنده کتاب "سونات عدن" با اشاره به ویژگی داستانهای مذهبی افزود: آفت ادبیات مکتوب غرب این است که انسان را به تسلیم در برابر هواهای نفسانی دعوت می‌کند و مروج اصالت لذت است، در حالی که داستانهای پیامبران بیانگر مقاومت دربرابر نفس و طاغوت‌های زمان است.
وی با اشاره به کتاب ضاله آیات شیطانی اضافه کرد: داستان‌نویسان قرآنی بیشتر در حوزه کودک و نوجوان فعالیت می‌کنند، اما در ادبیات داستانی بزرگسال غربیها آثاری ضداسلامی را منتشر کرده‌اند که ما هنوز با آن‌ها مقابله نکرده‌ایم. داستان‌نویسان مذهبی باید از حاصل کار مفسران قرآن بهره‌مند شوند و ارائه واحدهای درسی مرتبط با نویسندگی مذهبی در دانشکده‌های علوم و حدیث و قرآن ضروری است.
مصطفی جمشیدی در پایان به بیان پیوند ادبیات داستانی و صنعت سینما پرداخت و گفت: در جوایزی مانند اسکار نزدیک به 80 درصد آثار اقتباسی هستند و این اهمیت ادبیات مکتوب را ثابت می‌کند و استقبال از سریال "یوسف پیامبر(ع)" در ایران و دیگر کشورها مبین غنای داستانهای قرآنی است.