آیت الله دکتر هادوی تهرانی رئیس مؤسسه رواق حکمت در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با حدود شرعی و اخلاقی که زنان و مردان باید در محیط کار به آن پایبند باشند گفت: مسئله کار زنان در خارج از محیط خانه مسئله ای است که اسلام با آن مخالفتی ندارد و زنها به عنوان نیروهای مستقل که توانایی حضور در صحنه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را دارند از سوی فرهنگ و مفاهیم اسلامی پذیرفته شده اند.
رئیس مؤسسه رواق حکمت گفت: حضور زن در خارج از محیط خانه اقتضا می کند ضوابطی را که شرع برای ارتباط زن با مردان نامحرم در نظر گرفته رعایت شود و رعایت حجاب یکی از این ضوابط است. نحوه گفتگوی زن با مردان دیگر از جمله همکاران وی در محیط کاری باید به گونه ای باشد که منشأ تحریک غرایض افراد نباشد و محیط عاری از عوامل انگیزش شهوانی باشد.
این استاد حوزه علمیه تأکید کرد: تنها ماندن مرد و زن نامحرم در یک محیط ممنوع است و نباید محیط بسته ای باشد که زن و مرد تنها در این محیط بسته حضور داشته باشند . محیط باید به گونه ای باشد که امکان ورود و خروج دیگران وجود داشته باشد و تاجایی که ممکن است باید از خلوت زن و مرد در چنین محیطی اجتناب کرد.
وی اظهار داشت: بدون شک اگر ضوابط شرعی رعایت شود هم شخصیت زن به عنوان انسان مورد تکریم قرار گرفته و هم امکان حضور سالم زن در فعالیتهای اجتماعی فراهم می شود. تجربه جمهوری انقلاب اسلامی ایران پس از انقلاب در این زمینه تجربه موفقی است که توانسته حضور فعال اجتماعی زنان را با رعایت ضوابط شرعی میسر کند.
دکتر هادوی تهرانی در رابطه با آثار سوء و تبعات منفی عدم توجه به این حدود شرعی گفت: اگر در مواردی تخلفی صورت بگیرد بطور طبیعی مشکلاتی در جامعه ایجاد می شود. اگر محیط از این حالت اسلامی و رعایت موازین شرعی خارج شود و احیانا نگاه دیگری نسبت به زن در جامعه و محیط کار ایجاد شود، به طور قطع کرامت انسانی زن پایمال می شود و این امر زمینه مفاسد مختلف اجتماعی و اخلاقی را ایجاد می کند. شکل گیری بحران های جدی در روابط خانوادگی یکی از آثار سوء چنین پدیده ای خواهد بود.
آیت الله هادوی تهرانی تصریح کرد: این مسئله اقتضا می کند که در محیط کار در عین حال که رعایت ادب، احترام و صمیمت لازم برای انجام کار وجود داشته باشد، حریمها و مرزها حفظ شود تا این حریمها و مرزها حافظ شخصیت زن از یک سو و سلامت فضای حاکم بر محیط کار از سوی دیگر باشد.
وی در ادامه تأکید کرد: به طور قطع مسئولیتها زن و مرد در این زمینه متقابل است. اگر در این موارد روی مسئله زن تأکید می می شود به این معنا نیست که مردان در این رابطه وظیفه ای ندارند. مردان وظیفه دارند در برخورد با زنان از رفتارهای تحریک آمیز و رفتارهایی که منافی شأن زن به عنوان یک همکار است اجتناب کنند.
هادوی تهرانی اضافه کرد: نوع پوشش مردان به لحاظ شرعی محل بحث است و فقها برای پوشش مردان محدودیت اندکی قائل هستند؛ اما در محیط کار نباید پوشش به گونه ای باشد که زمینه مفاسد اخلاقی را فراهم کند. همانطور که زن باید در رفتار خود محیط و ادب کار را رعایت کند، مردان هم باید همین رعایت را داشته باشند و همانطور که در پوشش زنان به علت ویژگی های خود با محدودیتهای بیشتری رو به رو هستند؛ مردان هم باید به گونه ای رعایت کنند که پوشش آنها منافی شرایط کاری نباشد.