به گزارش خبرنگار مهر ،فیلم ضد پیرنگ مهدی رحمانی یکی از محصولات متفاوت و غافلگیر کننده جشنواره امسال بود. "پنهان" بر خلاف "دیگری" از یک کارگردانی حساب شده و میزانسن های هوشمندانه بهره می برد. طراحی صحنه مجید میر فخرایی یکی از بهترین طراحی های سالهای اخیر سینمای ایران است، کافی است به سکانس دو نفره فتانه ملک محمدی و فریبرز عرب نیا دقت کنید ، سکانسی که محوریت دیالوگ نویسی آن روی عنصر زمان تعیین شده است و در طراحی صحنه آن سکانس ما شاهد چند ساعت بزرگ با زمان های متفاوت هستیم.
پلان های عکاسی شده، بازی خوب بابک حمیدیان، فتانه ملک محمدی، آناهیتا افشار، صداگذاری حیرت انگیز امیر حسین قاسمی و تدوین حساب شده هایده صفی یاری از نکات مثبت جدیدترین ساخته مهدی رحمانی است.
بزرگترین ویژگی فیلمنامه مهدی شیرزاد و مهدی رحمانی در پنهان پرداختن به دغدغه قشری از جامعه ایران است که متاسفانه در چند سال اخیر مورد غفلت واقع شده اند. طبقه متوسط و تحصیل کرده پایتخت نشین به شیوه بسیار دقیقی در فیلم "پنهان" نمود پیدا کرده اند. به ظن نگارنده بزرگ ترین مشکل "پنهان" در اجرای ضعیف شخصیت اسفندیار با نقش آفرینی فریبرز عرب نیا است.
اساس بازی عرب نیا روی گویش درون حنجره خلاصه شده است و بیشتر مناسب نقش های برون گران و عاصی است اما شخصیت اصلی این فیلم اتفاقاً یک انسان آرام و متشخص است که جز موارد لازم دیالوگی بر زبان نمی آورد برای این نقش کارگردان باید سراغ بازیگری می رفت که اتفاقاً لحن موقر و متینی داشته باشد تا به واسطه این تن صدا شخصیت اجتماعی و موقعیت او در خانواده مشخص می شد.
اما در نهایت باز تاکید می کنم که "پنهان" یک قدم رو به جلو در کارنامه فیلمساز قلمداد می شود و می توان در مورد این فیلم ضد پیرنگ ساعت ها به بحث و تحلیل نشست که امیدوارم در زمان اکران عمومی این اتفاق رخ دهد.
----------------------
پویا نبی