خسرو ابراهیم در گفتگو با خبرنگار مهر با یادآوری اینکه پیش از این فدراسیون والیبال نهادی سازمان یافته تحت عنوان سازمان تیمهای ملی نداشت، اظهارداشت: اکثر فدراسیونها از وجود سازمان تیمهای ملی با همین نام یا نامهای دیگر برخوردارند. فدراسیون والیبال هم وقتی ضرورت داشتن سازمان تیمهای ملی را احساس کرد برای تشکیل آن اقدام کرد.
وی وجود سازمان تیمهای ملی برای هر رشتهای را ضروری خواند و تصریح کرد: زمانی که تیم ملی برای شرکت در نخستین دوره رقابتهای AVC کاپ آسیا آماده میشد فدراسیون والیبال برای تشکیل سازمان تیمهای ملی برنامه داشت و همان زمان پیشنهاد ریاست این سازمان را به من داد اما آن را نپذیرفتم.
ابراهیم که به پروفسور والیبال ایران معروف است، یادآور شد: آن زمان به دلیل مشغلههای شخصی زیادی که داشتم نمیتوانستم مسئولیت به این سنگینی را بپذیرم. البته برای مقطعی دو، سه ماهه و به طور غیررسمی همکاریهایی با فدراسیون والیبال داشتم اما هرگز به طور رسمی و دائم این مسئولیت را برعهده نگرفتم.
"چه شد که اینبار با پیشنهاد ریاست سازمان تیمهای ملی والیبال موافقت کردید؟"، وی در پاسخ به این پرسش خبرنگار مهر گفت: الان هم گرفتاریهایم با توجه به مشغلههایی که در دانشگاه دارم، زیاد است اما براساس توصیهها و فشار فدراسیون به اجبار این مسئولیت را پذیرفتم!
رئیس سازمان تیمهای ملی والیبال خاطرنشان کرد که والیبال ایران با توجه به در پیش بودن مسابقات انتخابی المپیک در مقطع حساسی قرار دارد. شاید تشکیل سازمان تیمهای ملی والیبال آرامش بیشتری را در این رشته برقرار کرده و این آرامش به نتیجهگیری در رقابتهای انتخابی المپیک کمک کند.
وی تاکید کرد: به هر حال سازمان تیمهای ملی یک خلاء در فدراسیون والیبال بود و به همین دلیل ضرورت تشکیل آن احساس میشد. به خصوص اینکه والیبال همزمان چهار تیم در بخش مردان (نوجوانان، جوانان و "الف" و "ب" بزرگسالان) و سه تیم در بخش بانوان دارد.
ابراهیم در مورد مهمترین مسئولیتهای تشریح شده برای سازمان تیمهای ملی والیبال نیز گفت: هماهنگی برنامههای تیم ملی در ردههای سنی مختلف برای اینکه تمرینات آنها در یک راستا پیش برود، مهمترین وظیفه است که به منظور انجام آن باید با مربیان تیمهای مختلف هم در تعامل کامل بود. در عین حال باید برای انجام سفرها و دیدارهای تدارکاتی تیمها هم هماهنگیهای لازم انجام شود.
رئیس سازمان تیمهای ملی والیبال در پایان تاکید کرد که برای اداره سازمان تیمهای ملی به وجود افراد دیگر نیازی نیست اما در صورت نیاز میتوان با مربیان تعامل داشت و همکاری بود.