ابوالفضل عبیدی در گفتگو با خبرنگار مهر، افزود: نوروزخوانی یکی از آیین‌ها و سنتهای کهن نیمه شمالی کشوراست که تا چند دهه پیش به صورت گسترده در این مناطق برگزار می‌شد.
وی اظهار داشت: آیین بهارخوانی در سالهای گذشته بیشتردر نواحی شمالی و جنوبی استان البرز، مازندران، گیلان، تالش و دیلمان، کومش و طالقان رواج داشت ولی اکنون به شکل پراکنده در روستاهای دوردست این مناطق مشاهده می‌شود.
عبیدی با اشاره به اینکه حفظ آیینهای معنوی یکی از وظایف اداره کل میراث فرهنگی است، اظهار داشت: اکنون در نظرداریم با ثبت این آیین در فهرست آثار ملی کشور، از فراموش شدن آن جلوگیری کرده و آن را در کشور احیا کنیم.
وی با اشاره به اینکه تاریخچه این آیین به پیش ازاسلام برمی گردد، یادآورشد: آیین نوروزخوانی پس از اسلام به ویژه از دوران صفوی خود را با مضامین، روایات و احادیث اسلامی به ویژه با مذهب شیعه منطبق کرده و همانطور که از نام آن مشخص است در ارتباط با نوروز خوانده می‌شود.
عبیدی افزود: آیین نوروز و بهار خوانی از پانزده روز قبل از نوروز، با آواز و بدون ادوات موسیقی آغاز و اجرا می‌شود و در آن از اشعار دارای سه بخش ستایش خداوند، توصیف صاحب‌خانه‌های محله و بهار استفاده می شود.
وی جمع‌آوری اطلاعات در خصوص آیین بهارخوانی، فیلمبرداری و مستندنگاری، احیا و اجرای منظم آیین و همچنین تخصیص اعتبار برای بیمه کردن و استخدام نوروز خوانان با تجربه را از اقدامات احیا و زنده نگه‌داشتن این آیین معنوی بعد از ثبت در فهرست آثار ملی برشمرد.