مهندس سید مجتبی علیزاده دربندی- مجری طرح در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان اینکه برای تولید این نانو الیاف از روش الکتروریسی استفاده شد، افزود: در نانوالیاف تولید شده از پلیمر "پلی یورتان" استفاده شد. این نوع پلیمر زیست تجزیه پذیر و دارای خواص کشسانی و الاستیکی بالایی است از این رو در تولید الیاف با کاربردهای مختلف به کار برده می شود.
وی ادامه داد: علاوه بر پلیمر پلی یورتان از نانولوله های کربنی با وارد کردن به محلول پلیمری به عنوان تقویت کننده در کامپوزیت و بهبود خواص مکانیکی نانوالیاف استفاده شد که با ایجاد میدان الکتریکی توسط فرآیند الکتروریسی موفق به تولید نانوالیافی با قطر 68 تا 840 نانو متر شدیم.
تصویر SEM تهیه شده از نانو الیاف بر پایه پلی یورتان/نانو لوله های کربن
مجری طرح یاداور شد: در این پروژه پارامترهای مختلفی از جمله تغییرات درصد نانولوله های کربنی و تغییرات ولتاژ اعمالی مورد مطالعه قرار گرفت ضمن آنکه در انجام مراحل فرایند ریسندگی با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی چون میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و استحکام سنجی و رساناسنجی خواص الیاف نیز بررسی شد.
دستگاه FT-IR برای بررسی گروه های عاملی و پیوندهای شیمیایی در نمونه مورد نظر
میکروسکوپ الکترونیکی پویش
علیزاده به کاربردهای الیاف تولید شده اشاره و اضافه کرد: عمده کاربردهای نانو الیاف های تولید شده در حسگرهای بخش پزشکی است. این نانو الیاف به عنوان داربست می تواند در ترمیم بافت مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این از این نانو الیاف می توان در تولید نانو فیلتراسیون به کاربرده شود.
علیزاده با تاکید بر اینکه این پروژه تحقیقاتی با راهنمایی دکتر مهدی نوری در دانشگاه گیلان اجرایی شد، خاطر نشان کرد: نتایج این تحقیقات در ژورنال بین المللی (ISI) به نام Fibers and Polymers پذیرش و تحت عنوان Electrospun Nanostructures Based on Polyurethane/MWCNTs for strain sensing در سال 2012 به چاپ خواهد رسید.