امیر همایون جعفری در گفتگو با خبرنگار مهر در اصفهان با اعلام این خبر اظهار داشت: این پژوهش نشان داد که روبات‌ها می‌توانند شریک درمانی خوبی برای کودکان درخودمانده باشند، اگر چه باید اذعان داشت، بنابر شدت مشکل گاهی برخی از این کودکان نیاز به درمان‌های گسترده‌ای حتی برای سال‌ها دارند تا رفتارشان بهبود یابد و تعاملی سهل در جامعه داشته باشند.
وی ادامه داد: روش پژوهش آزمایشی، از نوع مطالعه مورد منفرد با طرح چند خط پایه بود که در سال 1389 در شهر تهران بر روی پنج کودک درخودمانده (دو دختر و سه پسر) با دامنه سنی هفت تا نه سال طی نمونه‌گیری در دسترس بررسی شدند.
محقق و پژوهشگر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تصریح کرد: کودکان طی این تحقیق برای 15 جلسه، دو جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه، 15 دقیقه تماس انسان- روبات و 15 دقیقه تماس انسان - انسان حضور یافتند.
وی بیان داشت: تمامی جلسات با دو دوربین ضبط و با مشاهدات مستقلی زمان برقراری تماس چشمی انسان- انسان از هر جلسه استخراج و نمودار آن‌ها رسم و سپس با روش مشاهده نمودارهای ترسیمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
جعفری اضافه کرد: در این مطالعه از مقیاس درجه‌بندی درخودماندگی گارز برای همتاسازی درجه اختلال و یک عروسک روباتی انسان‌نمای کنترل از راه دور و نیمه خودکار که مطابق با اهداف تحقیق ساخته شد، استفاده و برنامه مختصری به منظور ایجاد شرایط یکسان در جلسات طراحی و متن آن طی سه جلسه آزمایشی- مقدماتی روی یک کودک درخودمانده تثبیت شد.
وی تاکید کرد: نمودارهای تماس چشمی طی جلسات سیر صعودی داشته‌اند که این موضوع می‌تواند به سبب تأثیر متغیر مستقل بوده است.