با اجراي آزمايشي نظام نوين آموزش خوشنويسي ، آمار قبولي دوره هاي عالي و ممتاز و تعداد هنرجويان افزايش يافت .

اكبر ساعتچي ، رييس شوراي  انجمن خوشنويسان تهران وشميرانات  در گفتگو با خبرنگار هنري " مهر " گفت : از ابتداي تاسيس انجمن خوشنويسان ، آموزش خوشنويسي به روش قديمي سينه به سينه منتقل مي شده است . استاد سرمشقي مي نوشته و هنرجو يك هفته تمرين و سپس  آن را ارائه مي كرده است . طي يك سال و نيم گذشته در انجمن خوشنويسان تهران طرحي را به طور آزمايشي تدوين كرديم و علاوه بر تعليم سنتي ، برنامه هايي در بعضي از كلاس ها اجرا شد . به اين شكل كه اساتيد پروژه هايي را براي هنرجويان تعيين و آنها آثارشان را قطعه بندي مي كردند . و در نمايشگاه خط ، به نمايش در مي آمد . مدرسان و هنرجويان ، اغلب در دوره هاي عالي و ممتاز در اين نمايشگاه شركت و مدرسان آثار هنرجويان را نقد مي كردند .  در ضمن در كنار نقد و بررسي آثار ، اسلايد هايي از آثار بزرگان خوشنويس و از بهترين موزه هاي ايران گردآوري و به نمايش مي گذاشتيم .

ساعتچي افزود : در اين طرح  كه به زودي براي  تمام شعب اجرا مي شود از مدرسان انجمن در گروههاي 15 يا 20 نفره دعوت به همكاري كرديم . برنامه هايي د ر خصوص خط هاي  نسخ ، ثلث و شكسته هم بايد تنظيم شود . قرار است پروژه كلاس هاي جانبي از مهر ماه در زمينه كاغذ سازي ، مركب سازي ، تراش قلم ، نمايش اسلايد و نمايشگاه هاي هنرجويي براي آشنايي هنرجويان از روش مدرسان ديگر اجرا شود .

وي يكي از ثمرات  نظام جديد آموزشي را آمار قبولي بالاي 70 درصد دوره هاي عالي و ممتاز اعلام كرد وافزود : هم اكنون در موسسات خصوصي ، كلاس هاي خوشنويسي با كيفيت هاي متفاوت برگزار مي شود و به دليل عدم آگاهي هنرجويان ، بسياري از آنها به اين كلاس ها رجوع مي كنند . انجمن خوشنويسان متاسفانه در سال هايي كه رشد كمي داشته ، نتوانسته برنامه دقيقي براي رشد كيفي داشته باشد .

ساعتچي افزود: زماني در انجمن خوشنويسان تهران حدود 10 هزار هنرجو داشتيم و اين كم كم به سه تا پنج هزار نفر افت كرد و اين نشان داد كه نتوانستيم همه مخاطبان را جذب كنيم ولي  براي مثال هنرجويان سال هاي 1340 تا 1350امروز همه خوشنويسان بنام هستند .اينها كساني بودند كه از سراسر ايران مخاطب اصلي خط و خوشنويسي شدند . بعد ها در انجمن خوشنويسان به دليل نبود برنامه هاي دقيق براي حفظ علاقه مندان ، تعداد هنرجويان كم شد و انجمن خوشنويسان تهران به اين نتيجه رسيد كه اگر در كنار تعليم سنتي از روش هاي نوين براي ارتقا كيفي آموزش استفاده نكند ،  موفق نخواهد بود .