آنتونیا شرکا منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به امتیاز بین‌المللی بودن جشنواره فیلم کودک و لزوم بهره گیری از این امتیاز گفت: بکارگیری داوران کودک و نوجوان از کشورهای مختلف به معنای اصالت دادن به مخاطب اصلی سینمای کودک است. این اقدام فضایی را فراهم می‌کند تا این جشنواره به معنای واقعی بین‌المللی باشد و امکان آشنایی کودکان ایران با کودکانی از کشورهای دیگر را به وجود آورد.
وی دهه شصت تا اواسط هفتاد را دوران طلایی فیلم‌های کودک نامید و گفت: این دوران با شکوفایی و رونق بسیاری در سینمای کودک همراه بود. در آن دوران که جامعه درگیر دوران جنگ بود، خانواده‌ها به دنبال یافتن مجالی برای شادی و نشاط فرزندانشان - و چه بسا خودشان- بودند و سینمای کودک را با اشتیاق دنبال می‌کردند. سینماگران کودک نیز با ارائه فیلم‌هایی مناسب بسیاری از روزنه‌های خالی اجتماعی را برای مردم آن دوران پر می‌کردند.
عضو شورای مرکزی انجمن نویسندگان و منتقدان سینمای ایران بیان کرد: "گلنار" و "شهر موش‌ها" یادگار آن دوران طلایی هستند اما با بزرگ شدن نسل کودکان دهه شصتی و تغییر علایقشان، سینمای کودک به افول رسید و فیلمساز و مخاطب حمایت لازم را برای این سینما از دست دادند تا حدی که از مخاطبان نسل قبل این سینما به دلایل مختلف کاسته شد. از سوی دیگر با گسترش رسانه‌های تصویری، ماهواره، اینترنت و بازی های رایانه ای مختلف، سینما جذابیت خود را نزد کودکان این نسل هم از دست داد.
این منتقد سینما در پایان با اشاره به لزوم استفاده از ظرفیت جشنواره کودک برای ارزیابی وضعیت سینمای کودک، گفت: یکی از اقداماتی که در مقطع فعلی برای دستیابی به موفقیت در سینمای کودک و نوجوان مهم به نظر می‌رسد، آسیب‌شناسی سینمای کودک است و در این زمینه باید کاهش مخاطبان سینمای کودک در دو دهه اخیر را مورد بررسی قرار داد.