نقش هاي ذهني نغمات نه تنها در ميان زنان ايران كه در منطقه آسيا در حال پاك شدن است، اما عظمت همت زنان در پاره اي از نواحي اين سرزمين كهن باعث شده است تا بخشي از آن نواها و نغمه ها زنده بماند.

به گزارش خبرنگار موسيقي "مهر"، ديروز در چهارمين روز از برگزاري هفتمين جشنواره موسيقي بانوان، بخش پژوهش فعاليت خود را از ساعت 19 آغاز كرد.


در اين نشست كه با موضوع " شاخه ها و شيوه هاي اجرايي موسيقي بانوان در مناطق و نواحي ايران" برگزار شد، "هوشنگ جاويد" در ابتداي سخنراني اش در مورد گروه هاي مختلفي كه زنان موسيقيدان بومي و غير بومي ايران در آنها فعاليت مي كنند، صحبت كرد او اين گروه هاي اصلي را به 7 دسته تقسيم كرد و گفت: گروه اول آوازها و ترانه هاي ضمن كار و تلاش زنان در محيطف خانه، مزرعه و كارگاه. گروه دومبه اوازها و ترانه هاي آئيني در دو شاخه قومي و ديني اختصاص دارد، گروه سوم نمايش ها و خرده نمايش هاي آهنگين است و چاره اوازهاي اعتراض. گروه پنجم به آوازهاي باورمدارانه مي پردازد و گروه ششم روايات و حكايت هاي آهنگين هستند. گروه هفتم نيز ترانه هاي عاشقانه اند.

وي همچنين در مورد شيوه هاي اوازي افزود: آوازهايي كه داراي متر آزاد هستند، آوازهاي ضد آوايي و اوازهايي كه متر مشخص دارند.

جاويد در پايان سخنراني اش در مورد ويژگي هاي  قابل پژ وهش موسيقي زنان اشاره كرد و خاطر نشان كرد: هر زن به تناسب فرهنگ، قوميت، نژاد، زبان، اعتقادات و .. خود معلوماتي را به ارث مي برد كه همواره در فضاي ذهني او جريان دارد و اين دانسته ها در شرايط خاص به صورت موسيقايي بروز پيدا مي كند.