پارسا راسخیان در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: به تازگی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اثر چسبندگی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی موش بر روی داربست متخلخل پلی هیدروکسی آلکانوآت به منظور استفاده در مهندسی بافت مورد تحقیق و پژوهش قرار گرفت.
وی بیان داشت: خانواده پلی هیدروکسی آلکانوآت ها و پلی هیدروکسی بوتیرات ها پلیمرهایی نوین در مهندسی بافت به شمار می روند و از سویی دیگر از ترکیب آن ها با سلول های بنیادی بسیار کم استفاده شده است بنابراین در این تحقیق سعی شد که توان سلول‌های بنیادی را در پلیمرهای نوین مورد بررسی قرار دهیم .
محقق و پژوهشگر سلول‌های بنیادی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان افزود: در این پژوهش سلول های بنیادی مزانشیمی در ترکیب با داربست پلی هیدروکسی بوتیرات بکار برده شد که در مطالعات پیش از این مورد تحقیق قرار نگرفته بود.
وی ادامه داد: به طور کلی در این طرح مشخص شد که سلول های بنیادی مزانشیمی موش در روی داربست متخلخل پلی هیدروکسی بوتیرات از چسبندگی و تکثیر قابل قبولی برخوردارند، اما تکثیر آن ها در کف پلیت کشت سلولی از تکثیرشان در روی داربست بیشتر است.
راسخیان گفت: در این پژوهش از سلول های بنیادی مزانشیمی موش در کنار داربست ساخته شده از پلی هیدروکسی بوتیرات استفاده شده و چسبندگی و تکثیر این سلول ها در روی داربست متخلخل مورد بررسی قرار گرفته است.