به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، کار چهار فعال حقوق بشر در فیلم مستند «ای-تیم» شکل دهنده مستندی است که بر عملیاتی که برای تحقیق درباره اتفاقات انجام شده در سوریه و لیبی انجام می شود، تمرکز دارد. این گروه که سعی دارند تا توجه رسانه ها و دولت ها را به این اتفاقات جلب کنند، اعضای تیم اورژانس دیده‌بان حقوق بشر هستند.
کیتی شویگنی و راس کافمن کارگردانان این مستند نیز با دنبال کردن حرکات این تیم اورژانس در عین حال که در اطرافشان بمب هایی منفجر می شوند، روایت خود را از اتفاقات به تصویر می‌کشند.
با وجود اینکه مستند «ای-تیم» لابه لای ماموریت‌ها، زندگی روزانه و به نظر راحت تیم اورژانس را نیز نشان می دهد، اما همیشه به این موضوع نیز توجه دارد که تمرکز بر موضوع اصلی را از دست ندهد. این فیلم در سال 2013 آغاز می شود و با صحنه ای آغاز می‌شود که بمبی که از یکی از هواپیماها در سوریه رها شد، جان دویست شهروند از جمله بسیاری از کودکان را گرفت. آنا نیستان و اوله سولوانگ در صحنه حضور دارند و در عین حال که صدای مهیب انفجارها ادامه دارد با ساکنان یکی از دهکده های سوریه صحبت می کنند.
یکی از صحنه های مهم فیلم نیز نشان دهنده صحنه‌ای است که این دو پنهانی وارد سوریه می‌شوند. این دو با دوربین کافمن، نیمه شب با ماشین از ترکیه عبور می‌کنند و بعد هم پیاده از مرز و با رد شدن از بالای سیم‌های خاردار وارد خاک سوریه می‌شوند و شروع به دویدن می‌کنند.
اعضای دیگر تیم اورژانس شامل پیتر بوکارت، متخصص سلاح و فرد آبراهامز، پدر گروه است که در دادگاه یوگسلاوی با اسلوبودان میلوشویچ رو در رو شده بود. شهادت آبراهامز در دادگاه علیه میلوشویچ نیز در انتهای فیلم نشان داده می شود تا هماهنگی نهایی تیم در تحقیقات جنایی برای بیننده آشکارتر شود. بوکارت و آبراهامز که با یکدیگر در لیبی کار می کنند، در حال مصاحبه با بازماندگان حمله های قذافی در سال 2011 و همچنین عکاسی از جنازه های سوخته و گورهای دسته جمعی مردگان، در این فیلم دیده می شوند.
یکی از مسائلی که پراهمیت است این حقیقت است که شویگنی و کافمن زمان قابل توجهی را نیز به نمایش بازماندگان از جمله یک مرد اهل سوریه که چندین عضو خانواده اش را ساعاتی قبل از دست داده اختصاص می دهند. یکی دیگر از شهروندان سوریه با چشمانی پر از اشک به دوربین زل می زند و می گوید: حرف زدن چه فایده ای دارد؟
دیوید تیگ مسئولیت تدوین این مستند را بر عهده داشت و تی گریفین نیز صدابردار و مسئول انتخاب موزیک بود.
به گزارش مهر، این فیلم با در کنار هم قرار دادن بشار اسد و معمر قذافی قصد دارد این مطلب را به مخاطب القا کند که نقش اسد در کشورش و تنش‌های سال‌های اخیر همچون نقش قذافی بوده است.
همچنین فیلم به گونه‌ای پیش می‌رود که گویی نیروهای غربی بیشترین نقش را در آرامش فضا در سوریه دارند.