دکتر محمد ابراهیمی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: پژوهشکده سامانه های فضانوردی یک برنامه کاری مشخص دارد و قرار است در دو مرحله به صورت زیرمداری و بعد با تکمیل تکنولوژی ها به صورت مداری، حیات را به فضا بفرستد و در نهایت در قالب اعزام نخستین فضانورد ایران به فضا اقدام کند.
وی با بیان اینکه در سال 93 اعزام نسل جدید کاوشگرها را در برنامه داریم، گفت: این نسل جدید کاوشگر قرار است با شکلی جدید و مشابه فضاپیمای استاندارد طراحی و به فضا پرتاب شود یعنی از حالت کپسول استوانه ای شکل به یک کپسول با شکل متعارف فضایی تبدیل شود.
ابراهیمی با تاکید بر اینکه این سیستم در وهله اول ویژگی های نهایی یک کپسول استاندارد را نخواهد داشت، ادامه داد: برای رسیدن به این فناوری زمان زیادی لازم است و باید این کار در گام های مختلفی اجرا شود.
وی با بیان اینکه در راستای تحقق اعزام حیات به فضا دو فرآیند را طی خواهیم کرد، گفت: در مرحله اول باید جسمی را به نقطه اوج 150 تا 200 کیلومتر زیر مدار بفرستیم که این جسم بازیابی شود و در فرآیند دوم باید جسم به ارتفاع بالای 250 کیلومتر ارسال شود و دور زمین بچرخد که هر یک از این دو هدف یک نوع حامل نیاز دارد تا انرژی لازم را برای حرکت این جسم فراهم کند.
رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی با بیان اینکه در وهله اول برای ماموریت زیرمداری حامل لازم را داریم، گفت: برای ماموریت بالای مداری و در وزن بیش از 300 کیلوگرم حاملی هنوز در کشور تولید نشده که این را در برنامه زمانبندی 5 ساله خواهیم داشت.
وی با اشار ه به برنامه ارسال کاوشگر در سال جاری، تصریح کرد: قرار است کاوشگری با وزن یک تن برای ارسال زیر مداری به فضا پرتاب شود. در داخل این کاوشگر دو بخش اصلی فضاپیما و حامل فضایی وجود دارد که ممکن است با موتور سوخت مایع امتحان شود. از نظر ابعاد و وزن و شکل هندسی این کاوشگر متفاوت از آنچه بوده که تاکنون به فضا ارسال شده است.
ابراهیمی افزود: برای اجرای این برنامه حداقل فناوری های مورد نیاز شامل سازه، جدایش، بازیابی و صدور فرامین لازم مدنظر قرار گرفته است.
رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی با بیان اینکه فناوری فضایی قبلی باید کاملا توسعه پیدا کند تا در این پروژه مورد استفاده قرار گیرد، خاطرنشان کرد: سیستم جدایشی که در سال گذشته داشتیم برای یک قطر کوچک حدود 60 سانتیمتری بود اما امسال قطری بالای یک و نیم متر را امتحان می کنیم در همین حال بازیابی قبلی برای حدود 300 کیلوگرم و ارتفاع 120 کیلومتری بود که در سال جاری جسم حدود یک تن و در ارتفاع بسیار بالاتری شروع به سقوط خواهد کرد و سرعت بیشتری خواهد داشت.
وی با بیان اینکه امسال اعزام یک موجود زنده پیچیده مانند میمون را در برنامه نداریم، تاکید کرد: چرا که این پروژه اولین پرتاب ما خواهد بود و در اولین پرتاب یک خانواده موجود زنده پیچیده استفاده نخواهد شد. بر این اساس در برنامه به همراه بردن رده های سلولی و گیاه و شاید یک موش صحرایی را امتحان کنیم چرا که ریسک این ماموریت در بار نخست بالا است.
ابراهیمی گفت: در عین حال یک آدمک در داخل این حامل با وزنی نزدیک به یک انسان کم وزن که روی آن تعدادی ویژگی حرکتی جسم ثبت می شود دیده شده است.
به گفته وی این پروژه امسال و در صورت تامین اعتبار اجرایی خواهد شد.