به گزارش خبرنگار مهر، بازار سفال‌های افسانه‌ای خراسان امروز در پی بی‌توجهی مسئولان و ورود بی رویه کالاهای تزئینی بی‌کیفیت چینی جادو شده و هنرمندان این هنر چشم نواز که همواره با نقش عشق بر پیکره سفال ها چرخ زندگی خود را می چرخاندند به گوشه غربت انبار های سفالگری خزیده اند.
روزگاری از سر هر کوچه در ولایات خراسان که گذر می‌کردی نشانی از سفال و سفالگری می یافتی اما امروز خبری از این بوی خاک و عشق به مشام نمی رسد.
هنرمندانی که قربانی شده‌اند
ناصر سی سنگی یکی از هنرمندان سفالگر با بیان اینکه هنرمندان در هنر سفال قربانی شده‌اند، ابراز می‌کند: هنرمندان تلف شده‌اند چرا که امروز سفال‌ها هم از چین وارد می‌شود.
وی عنوان می‌کند: هنر ایرانی و هنرمندان در سرزمینی که مهد هنر و فرهنگ های اصیل است مورد حمایت قرار نمی گیرند.
سی‌سنگی بیان می‌کند: چرا باید وارد کننده‌ای که هیچ سر رشته‌ای از هنر و ریشه های هنری ایران ندارد هر کاری را وارد کند و مورد حمایت واقع شود ولی من هنرمند برای عرضه کارم مورد توجه قرار نگیرم این می شود که من هم دلسرد شده و آن را رها می‌کنم.
وی ابراز می‌کند: برای نجات هنر سفالگری نمی‌شود یک تنه وارد میدان شد چون اگر کوه هم باشی زیر اجناس بنجل چینی خفه می‌شوی!
این هنرمند پیشکسوت می‌گوید: کارهای بسیار زیبایی الان داریم ولی مورد توجه قرار نمی‌گیرند ما نباید برای فروش محصولاتمان در کشور خودمان دست و پا بزنیم و غرق شویم.
صادرات سفال به جای دغدغه رقابت محصولات بنجل
وی اظهار می‌کند: هنرمند ان نباید دغدغه ای از جانب محصولات خارجی داشته بلکه با این سابقه دیرینه باید به فکر صادرات هنرهایمان بوده و جلوی کالا های بنجل را بگیریم.
سی‌سنگی با بیان اینکه اجناس بنجل چینی باید از عرصه هنر ایرانی خارج شود ادامه میدهد: من هنرمند باید با خیال راحت به فکر تولید و عرضه و حتی صادرات هنر دست چند هزار ساله کشورم بوده و جای آن را در دیگر کشور ها باز کنم.
وی به قیمت و کیفیت کارهای تولیدی هنرمندان خراسان اشاره کرده و می‌گوید: وقتی گردشگران و زائران خارجی محصولات ما را می‌دیدند از قیمت مناسب آنها با این کیفیت عالی تعجب می‌کردند و این نشان میدهد که هنر جایگاه خاصی در بین تمام ملت ها دارد.
مسئول کانون هنرمندان خراسان رضوی هم در این رابطه به خبرنگار مهر می‌گوید: سفال در خراسان رضوی و به ویژه در مشهد فراموش شده است و در حالی که سود آور و اقتصادی است هنرمندان آن برای گذران زندگی به کارهای دیگر روی آورده‌اند.
فرزین جیرانی ابراز می‌کند: سفال هنری با سابقه چند هزار ساله در ایران که می‌تواند باز آفرینی تاریخی کرده و از طریق آن به اعماق تاریخ پر قدمت استان‌‌مان دست پیدا کنیم.
ارائه سفال به عنوان گنجینه‌ای تاریخی به توریست‌ها
وی عنوان می‌کند: این هنر جزء گنجینه‌ها و میراث‌های کهن گذشتگان ماست که می‌توانیم با عرضه آن به‌عنوان یکی از صنایع دستی کهن پیشینه تاریخی خود را به گردشگران و توریست‌های خارجی نشان دهیم ولی متاسفانه روی آن کار زیادی انجام نشده است.
جیراتی اظهار می‌کند: در بین هنرمندان سفالگر و پیشکسوتان این عرصه دلسردی زیادی به وجود آمده و که باید آرام آرام دست این هنر سالخورده را گرفت و او را از رنجوده خاطری در آورد.
یک سفالگر پیشکسوت هم به خبرنگار مهر می‌گوید: متاسفانه سفال در مشهد مورد بی‌توجهی و بی‌مهری زیادی قرار گرفته و به این هنر که می‌تواند این همه برای کشور و به ویژه برای خراسان رضوی سود آور شود اهمیتی داده نمی شود.
راحله انوریان عنوان می‌کند: روزی ما با افتخار سفال‌هایمان را در مقابل ژاپنی‌هایی که آمده بودند در برابر سفال هفت هزار ساله ایران حرفی بزنند به نمایش گذاشتیم و راه هر ادعایی را بر آنها بستیم.
ردپای کم‌رنگ سفالگری در اقتصاد
وی اظهار می‌کند: این که می‌گوییم این هنر فراموش شده است تنها به بحث اقتصادی آن ختم نمی شود در بحث آموزش هم هر هنری را که می‌بینی امروز حضور دارد ولی ردپای سفالگری بسیار کم رنگ شده است.
رئیس انجمن هنرهای تجسمی خراسان رضوی هم به خبرنگار مهر می‌گوید: ما از هنر سفال به صورت حرفه‌ای و ماهر در دنیا دارای افتخار هستیم.
محمود ضیائی عنوان می‌کند: مهد این هنر که قدمتی بسیار طولانی در ایران دارد خراسان رضوی است ولی کم توجهی به آن باعث انزوای این هنر اصیل شده است که نیاز مند کمک همه مسئولان و خود هنرمندان است که از این رکود در بیاید.
یک هنر مند پیشکسوت سفالگری هم به خبرنگار مهر می گوید: وقتی اقتصاد با هنر مرتبط شود هنرمندان هم دلگرم شده و دور هم جمع می‌شوند.
علیرضا محمودی ابراز می‌کند: اگر انسجام در هنر سفال ایجاد شده، بخش اقتصادی رونق یافته و سازمان‌های مرتبط هم از این هنر حمایت کنند وضعیت آن در استان سامان می‌یابد.
وی می‌افزاید: تا بحث اقتصادی سامان نیابد هنر سفال ساماندهی نمی‌شود و هنرمندان دلسرد به دنبال کار دیگری نمی‌روند.
محمودی حضور چینی ها در تمام عرصه در بازار حتی هنر را یکی از دلائل رکود این هنر دانسته و می‌گوید: این که یک چینی با کالای نامرغوب خود بازار هنر ما را تسخیر می‌کند علتش فقط کم کاری هایی است که خود ما و مسئولان در این زمینه به خرج داده اند.
وی اظهار می‌کند: چینی‌ها فقط با رنگ و لعاب دادن و تبلیغات گسترده در زمینه کالاهای بنجل جای خود را در تمامی مغازه های لوازم خانگی ایران باز کرده اند آیا مسئولان نمی توانند از ورود این جنس ها جلوگیری کنند که من هنر مند تولید کنند اصیل ترین هنر سرزمینم این گونه رنجوده خاطر و دلسرد نشوم؟
به پیکره سفالگری این هنر در معرض فراموشی با ورود کالاهای چینی ضربه ای مهلک وارد شده و برای ترمیم نیاز به توجه بیش از پیش مسئولان دارد.
--------------------------
گزارش: ملیحه زرین‌پور