مجله مهر: «خوشحالم تصمیم اشتباهی که در مورد دانشگاه علوم پزشکی ایران اتخاذ شده بود، اصلاح شد. البته بنده در این تصمیم دخالتی نداشتم و از آن هم اطلاعی نداشتم.» این سخنان محمود احمدی نژاد در مراسم بهره‌برداری از فاز اول بیمارستان محب کوثر که با حضور وزیر بهداشت و روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران، ایران و شهیدبهشتی برگزار شد، گفته. رئیس جمهور این را هم گفته که:«در شرایطی تصمیمی در مورد دانشگاه علوم پزشکی تهران اتخاذ شد که بلافاصله نمی‌توانستیم تصمیم را برگردانیم و این موضوع به خاطر مصالح بالاتر بود، اما بعد از اقدامات لازم و رسیدگی‌های آقای طریقت منفرد نامه‌ای به دست بنده رسید که امضا کردم و تصمیم قبلی اصلاح شد.»
اما مرور اتفاق های سال 89 و ماجراهای ادغام پرسروصدای دانشگاه علوم پزشکی ایران و دانشگاه علوم پزشکی تهران، در شرایطی که 873 روز پس این انحلال، رای به لغو این تصمیم و بازگشت به شرایط قبلی با جلسه شورای گسترش آموزش پزشکی و تصمیم وزیر بهداشت گرفته می شود و بعد رئیس جمهور هم از این تصمیم اظهار خرسندی می کند، شاید به روشن تر شدن ما را کمک کند.
دانشگاهی که شب بود، صبح نبود
آبان ماه 89 دکتر مرضیه وحیددستجردی وزیر وقت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در مصوبه ای که گفته شد در راستای اجرای تصمیمات دولت مبنی بر خروج دستگاههای اجرایی از استان تهران و کوچک کردن دولت بوده است و در جهت تامین یکپارچگی در ارائه خدمات آموزشی و بهداشتی، درمانی استان تهران و کاهش تصدی گری امور موازی، کلیه واحدهای دانشگاه علوم پزشکی ایران به دو دانشگاه علوم پزشکی تهران و شهیدبهشتی منتقل شد.
در اثر ابلاغ مصوبه شماره 677.110 معاون توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور، دکتر وحیددستجردی به دکتر باقر لاریجانی ریاست وقت دانشگاه علوم پزشکی تهران دستور داد تمامی واحدهای آموزشی، پژوهشی و دانشجویی منتزع از دانشگاه علوم پزشکی ایران اعم از دانشکده ها و مراکز تحقیقاتی، بیمارستانهای آموزشی، واحدهای پردیس مرکزی و بین الملل و سایر واحدهای دانشگاه که به نحوی با مراکز آموزشی، پژوهشی و دانشجویی مرتبط هستند و نیز واحدهای رفاهی و پشتیبانی مرتبط اعم از خوابگاههای دانشجویی و فضاهای فوق برنامه و فرهنگی به دانشگاه علوم پزشکی تهران منتقل شوند.
این اتفاق که با بهت و حیرت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران و نمایندگان مجلس مواجه شد و چند روز بعد به تجمع های نافرجام دانشجویان این دانشگاه انجامید، سروصدای زیادی به پا کرد و همه می خواستند ببینند این اتفاق و ادغام شبانه، با تصمیم چه کسی و بنا بر چه مصالحی رخ داده است؟ اتفاقی که بلافاصله پس از ابلاغ، پس لرزه هایش سردر دانشگاه علوم پزشکی ایران را هم دچار تغییر کرده بود.
معمای دستور رئیس جمهور
«روز شنبه گذشته به من ابلاغیه ای را نشان دادند که در روز 18 مردادماه از ریاست جمهوری صادر شده بود و دستور داده بودند با توجه به تشکیل استان البرز، دانشگاه علوم پزشکی ایران، امکانات بهداشتی و درمانی خود را که در حیطه این استان قرار می گرفت به دانشگاه علوم پزشکی کرج تحویل دهد. الان هم ما در دانشگاه، مشغول این کار و انجام سایر امور هستیم
این ها اظهارات «دکتر سید علی ابطحی» است. رئیس سابق دانشگاه علوم پزشکی ایران 3 روز پس از ابلاغ وزیر وقت بهداشت برای ادغام دانشگاه های علوم پزشکی ایران و تهران، در گفتگو با «خبرآنلاین» که 10 آبان 89 انجام شده است این طور توضیحات خود را کامل کرده بود: «ببینید! یک دستوری از ریاست جمهوری آمده و بعد از 3 ماه که برخی از مدیران قبول نمی کردند، اجرایی شده. همین دیروز مقام عالی وزارت، خانم دکتر دستجردی به من گفت برخی از مدیران، مدتها زیر بار انجام این کار نمی رفتند. بالاخره، جمعه تصمیم گرفتند این کار را بکنند و ما هم دستورات را اجرا کردیم.»
یک هفته بعد یعنی 17 آبان ماه 89 وزیر وقت بهداشت،با شرکت در برنامه «گفتگوی ویزه خبری شبکه 2» ماجرا را روشن تر کرد. مرضیه وحید دستجردی در آن گفتگو از دستور مستقیم معاون رئیس جمهور خبر داده بود و گفته بود:«شورای گسترش آموزش عالی تصویب کرد که این دانشگاه ادغام شود. ما هم در وزارت بهداشت، پیشنهاد آقای دکتر فروزنده (معاون وسعه منابع انسانی ریاست جمهوری) را در این شورا بردیم و مصوب کردیم. از اختیارات شورای گسترش است که اختیار انحلال و ادغام دانشگاه های کشور را داشته باشد.»
دانشگاهی که شب نبود، صبح بود
18 فروردین 92 اما دوباره دانشگاه علوم پزشکی ایران شامل یک تصمیم شبانه دیگر شد. دکتر «محمدحسن طریقت منفرد» دومین وزیر بهداشت دولت دهم که پس از عزل دستجردی در این سمت قرار گرفته است در نیمه شب بهاری 18 فروردین ماه اعلام کرد که این تصمیم در پاسخ به اعتراض های دانشجویان بوده است:«پس از ادغام دو دانشگاه شاهد واکنش‌ها و اعتراضاتی از سوی اعضای هیات علمی و دانشجویان علوم پزشکی بودیم که دلایل درستی هم داشتند. با این ادغام، عملکرد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در زمینه آموزش پزشکی به دلیل رسیدگی بیشتر به مراکز درمانی و بیمارستان‌ها مختل شده بود، دانشگاه علوم پزشکی ایران که یکی از دانشگاه‌های موفق علوم پزشکی بود حذف شده و دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز به دلیل افزوده شدن امکانات فراوان به آن، نیازی به رقابت با سایر دانشگاه‌ها در خود نمی‌دید و عملاً نیز چنین شده بود.»
چه کسی دانشگاه مرا جا به جا کرد؟
نگاهی به اظهارات رئیس وقت دانشگاه علوم پزشکی ایران، وزیر سابق بهداشت و اظهارات جدید رئیس جمهور درباره این ادغام، معمای جدیدی برای تصمیمات شبانه ادغام و لغو آن است. آیا ماجرای ادغام، دستور نهاد ریاست جمهوری و معاون رئیس جمهور بوده است؟ آیا منظور احمدی نژاد از اصلاح تصمیم درباره این ادغام و دخالت نداشتنش در این ماجرا، معنای اقدام خودسرانه معاونت رئیس جمهور و وزیر کابینه او را می دهد؟ آیا استدلال وزیر کنونی بهداشت برای توجه به اعتراض های دانشجویان و اساتید، شامل اعتراض ها و تحصن های دانشجویان در سال 89 و مخالفت های بی نتیجه نمایندگان مجلس شورای اسلامی با این تصمیم می شود؟