گروه تاریخ شفاهی مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر در سال ۱۳۸۹، دیداری با آیت الله انصاری شیرازی، استاد برجسته عرفان و فلسفه، داشته است که طی آن خاطراتی از ایشان درباره امام موسی صدر نقل شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، گروه تاریخ شفاهی مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر در سال ۱۳۸۹ و در آغاز پروژه تحقیقاتی خود، دیداری با آیت الله یحیی انصاری شیرازی، استاد برجسته عرفان و فلسفه، داشت. این دیدار که در منزل کوچک و اتاق ساده آیت الله انصاری برگزار شد، در فضای صمیمی و عاطفی خاصی صورت گرفت. در این دیدار اعضای مؤسسه و خانم صدر حضور داشتند و تمایل داشتند خاطرات و اطلاعات آیت الله انصاری درباره خاندان صدر را بشنوند. 

درس آقا موسی از بهترین‌ها بود

آن مرحوم در آغاز سخنان خود گفت: «در شیعه خانواده‌ای محترم‌تر و مکرم‌تر از خانوادۀ صدر نیست؛ نسب صدر به موسی بن جعفر می‌رسد و از طرف مادری نسبشان به شهید ثانی، (صاحب شرح لمعه) می‌رسد.»

وی توضیحاتی در مورد جایگاه و فعالیت‌های آیت الله سید صدرالدین صدر (پدر امام موسی) داد و سپس، در حالی که بسیار متاثر بود در مورد امام موسی صدر گفت: «آقا موسی صدر صورت نجیبی داشت. اگر به دست ظالم‌ها نیفتاده بود مرجع تقلید می‌شد. درسی در حوزه می‌گفت که بهترین درس‌ها بود. وقتی آقاموسی قوانین می‌گفت درس بقیه تعطیل بود.» 

آقا موسی در امور اجتماعی نظرات بلند و نویی داشت

آیت الله انصاری که یکی از یاران نزدیک امام خمینی و از چهره‌های برجسته مبارزه علیه رژیم شاه بود در باره بازتاب سفرسال ۱۳۵۰ امام موسی صدر به ایران و دیدار با شاه گفت: «آقا موسی در آن سفر به عنوان رئیس مجلس شیعیان آمد. شاه هم خیلی از ایشان احترام کرد. شاه تکلیف خودش دید احترام کند. [آقا موسی] به عنوان رئیس مجلس شیعیان لبنان مورد پذیرایی دربار قرار گرفت. فعالیت‌های نهضت هم شروع شده بود. آقا موسی بنا بود واسطه شود. آقا موسی خودش لیاقت سلطنت داشت و آدم عادی نبود. ارتباط با شاه نداشت، به عنوان ارتباط با لبنان یک سفری آمد به ایران و چند روزی ماند و مورد احترام قرار گرفت.» 

وی با اشاره به موقعیت سیاسی و اجتماعی امام موسی صدر نزد نیروهای فرهنگی و سیاسی آن روز ایران افزود: «معروف بود که اگر شاه را بیرون کردند، کسی که می‌تواند در رأس قدرت قرار بگیرد، آقا موسی صدر است.»

این مدرس برجسته حوزه علمیه قم، امام موسی صدر را مجتهد در فقه و اصول خواند که در امور اجتماعی نظرات بلند و نویی داشت.