به گزارش خبرنگار مهر، محوطه «کهنه ماسوله» در ۱۴ کیلومتری شمال غربی ماسوله قرار دارد و مردم ماسوله در گذشته در این محل که اکنون کهنه ماسوله نامیده می‌شود ساکن بوده‌اند.
در اولین فصل کاوش باستانشناسی شهرستان فومن که در شهریور ماه ۱۳۷۴ توسط گروه پژوهشکده باستانشناسی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گیلان در این منطقه صورت گرفت، مشخص شد که این مکان در طول حداقل ۴۰۰ سال (از قرن پنجم تا هشتم هجری) به عنوان یکی از مراکز مهم در زمینه صنعت فلزکاری از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.
وجود بقایای ذوب آهن و معادن سنگ آهن که در منطقه ییلاقی خلیل دشت واقع در جنوب غربی ماسوله فعلی دیده می‌شود، نشان می‌دهد که ساکنین قدیم این ناحیه، سنگ آهن را از معادن آن استخراج و پس از حمل به کهنه ماسوله آنرا در کوره های ذوب آهن گنبدی شکلی که با زغال چوب کار می کردند، جهت ساخت ابزار و ادوات فلزی آماده کرده و در نهایت آنها را به دیگر نقاط، به ویژه گیلان و آذربایجان صادر می کردند.
«کهنه ماسوله» به دلیل اهمیت باستانی آن در سال ۸۵ به فهرست میراث ملی ایران اضافه و تعیین حریم شد تا اینکه یک شرکت راه سازی که مسیر ماسوله به خلخال را صاف می کند، ۱۷ ماه پیش بخشی از محدوده کهنه ماسوله را تخریب کرد. در این مسیر تپه های تاریخی نیز وجود داشتند.
همان زمان اداره میراث فرهنگی پیگیر این موضوع شد و توانست عملیات راه سازی و تخریب محوطه تاریخی را متوقف کند.
به تازگی با توجه به حساسیت موضوع، پایگاه میراث فرهنگی ماسوله برای اینکه حدود کهنه ماسوله را مشخص کند با حکم دادستانی، این محدوده را تعیین حدود و با نصب سیم خاردار و پایه‌های فلزی محدوده تعیین حریم شده آن را مشخص کرد.
اما روز گذشته همان شرکت دوباره محدوده‌ای که پایگاه میراث فرهنگی آن را تعیین حدود کرده بود را بدون توجه به سیم خاردارها و پایه های فلزی به کار گرفته شده، تخریب کرد.
اکنون بازهم پایگاه میراث فرهنگی ماسوله پیگیر این اتفاق شده و شکایت خود را به دادستانی شهرستان فومن اعلام کرده است.