مهرداد بذرپاش در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به رو به اتمام بودن مهلت تمدید شده مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب، اظهار داشت: ضرب‌الاجل تعیین شده از طرف آمریکایی‌ها که با هدف کسب نظر کنگره آمریکا صورت گرفته، هیچ ربطی به طرف ایرانی ندارد؛ بلکه ضرب‌الاجل طرف ایرانی زمانی است که بتواند با رعایت اصول اساسی و خطوط قرمز تعریف شده، تحریم‌ها را بردارد.
وی افزود: علاوه بر برداشتن تحریم‌ها، نباید هیچ‌گونه بهانه تحریمی در دست طرف مقابل باقی بماند و نیز باید با رعایت محوریت‌های فناوری هسته‌ای، مسیر تحقیق و توسعه این صنعت با شتاب بیشتری ادامه یابد.
عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: ضرب‌الاجل زمانی مذاکرات برای ما این است که منافع ملی کشور ما محقق شده باشد، نه اینکه به شروط کنگره آمریکا توجه شود؛ اینکه خودمان را با کنگره هماهنگ کنیم، آن هم پیش از اینکه اهداف تعریف شده خود را در مذاکرات محقق کنیم، غیرقابل قبول است و مشکلات داخلی آمریکا نیز به خودشان برمی‌گردد.
گره زدن موضوع موشکی به هسته‌ای در قطعنامه ۱۹۲۹
بذرپاش در ادامه با بیان اینکه در رابطه با موضوع لغو تحریم‌ها، با بهانه‌های جدیدی از سوی طرف مقابل روبرو هستیم، اظهار داشت: طرف مقابل از موضوع لغو کلیه تحریم‌ها در ابتدای مذاکرات به تعلیق تحریم‌های هسته‌ای و آن هم فقط بخش مالی و اقتصادی رسیده‌اند؛ حال اینکه تحریم‌های موشکی را که به بهانه موضوع هسته‌ای علیه ما وضع کرده‌اند، نمی‌خواهند بردارند.
کل تحریم‌ها از جمله موشکی باید لغو شود
وی در توضیح این مساله گفت: گره زدن مساله موشکی ایران به فناوری هسته‌ای و وضع تحریم‌های سنگین به این بهانه، از زرنگی و حیله‌گری طرف مقابل بوده است، چرا که می‌گویند این دسته از تحریم‌ها موشکی است، نه هسته‌ای؛ در صورتی که بهانه وضع این تحریم‌های موشکی موضوع هسته‌ای ما بوده است.
عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی ادامه داد: یکی از فشارهایی که طرف ایرانی در مذاکرات تحمل کرده و در مقابل آنها ایستادگی می‌کند، همین است که با عناوین غیرشفافی از این قبیل مواجه می‌شود؛ در حالی که به‌طور قطع این تحریم‌ها هسته‌ای است و بعد از قطعنامه ۱۹۲۹ وضع شده و نباید از کنار آن به آسانی گذشت.
بذرپاش تاکید کرد: نباید باب تحریم‌ها را در موضوع هسته‌ای باز بگذاریم، چرا که طرف مقابل به دنبال بهانه برای فرار از تعهدات خود است.
خطر ایجاد فاصله ۱۳ساله با فناوری روز دنیا
وی در ادامه با اشاره به موضوع محدودیت هسته‌ای ۱۰ ساله برای جمهوری اسلامی ایران که پیش از آن به نوعی در بیانیه لوزان آمده بود، اظهار داشت: با دوره محدودیت ۱۰ساله در صنعت هسته‌ای، نه تنها عمر یک فناوری بلکه عمر چند فناوری به پایان می‌رسد؛ یعنی فریز کردن این میزان زمان در عرصه دانش، به این معناست که این صنعت را به طور محترمانه کنار بگذاریم! چرا که بعد از ۱۰ سال وضعیت یک فناوری تغییرات اساسی خواهد داشت.
عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: اگر بعد از ۱۰ سال محدودیت بخواهیم مجدداً به صورت عادی فعالیت خود را شروع کنیم، یعنی کشورهای هم‌تراز ما ۱۰ سال جلوتر هستند و به سطوح و مدل‌های جدید این فناوری دست یافته‌اند و تازه قرار است ما بعد از ۱۰ سال کار نقطه شروع آنها را دنبال کنیم.
بذرپاش خاطر نشان کرد: همین امروز هم فاصله ما با برخی کشورهای پیشرفته دنیا در حوزه فناوری هسته‌ای حداقل شش تا هفت سال است؛ به طور مشخص در حوزه نصب ماشین‌های سانتریفیوژ «IR۸»، آنها از سه سال قبل این کار را در مقیاس صنعتی شروع کرده‌اند، یعنی اگر ما تا ۱۰ سال آینده هیچ کار جدیدی در حوزه صنعتی این سانتریفیوژها انجام ندهیم، با احتساب این سه سال، فاصله فناورانه ما با این کشورها در حوزه ماشین‌های IR۸ حداقل ۱۳ سال خواهد شد.
وی افزود: موضوع کم کردن دوره زمانی فریز کردن تحقیق و توسعه به این نکته برمی‌گردد که فاصله فناورانه ما با دنیا زیاد نشود.
عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی خاطر نشان کرد: متاسفانه به این موضوع در بیانیه لوزان توجه نشده بود و در این مرحله باید به طور شفاف به آن پرداخته شود.
بذرپاش در پایان با تاکید بر لزوم توجه به مسائلی از قبیل PMD در مذاکرات هسته‌ای و دقت نسبت به زیاده‌خواهی طرف مقابل، تاکید کرد: حواسمان باشد که فاصله بین خوشنامی و بدنامی در تاریخ، ممکن است یک «بله» نابجا باشد؛ بنابراین باید خیلی مراقب بود.