به گزارش خبرنگار مهر، قرارداد ولادیمیر وینکوف سرمربی تیم ملی بوکس بزرگسالان ایران روز دهم آبان‌ماه به پایان رسید و این پایانی بود بر حضور نه چندان موفق این مربی در بوکس ایران؛ حضوری که نه تنها رهاوردی برای بوکس ما نداشت بلکه حداقل هزینه ۶۰ میلیون تومانی برای بوکس ایران بر جای گذاشت.
در شرایطی که می‌شد در آرامش کار را با یکی از مربیان داخلی ادامه داد، در تصمیمی بدهنگام وینکوف به ایران آمد. شاید این مربی هم تقصیری نداشته زیرا چون همه در این شرایط از وی انتظار معجزه داشتند؛ معجزه در تیمی که بیش از نیمی از بهترین‌هایش در تیم APB زیر نظر اکبر احدی مشت می‌زدند.
حالا در این شرایط زمانی هرچند هرچقدر هم دیر باشد، بوکس نباید دوباره آزمون و خطا کند، عملا فرصتی هم برای این کار باقی نمانده است. در فاصله ۱۰ ماه مانده به رقابتهای المپیک بوکس نیازمند یک سرمربی داخلی است، کسی که با تیم غریبه نباشد و مانند وینکوف مدت‌ها وقتش را برای آشنایی اولیه با بوکسورها صرف نکند.
سرمریی که برای دریافت حقوق و مزایای خود، در این شرایط بحرانی فدراسیون حاشیه‌سازی نکند و مانند وینکوف در شرایطی که همه بعد از بی‌تاثیری‌اش در بوکس ایران برای بدرقه وی به سمت کشورش آماده بودند، از پیشنهادات خارجی‌اش نگوید.
مطمئنا این مربی برای مشاهده رقابتهای قهرمانی کشور هم به ایران برنمی‌گردد. دلیلی هم ندارد او به ایران بیاید. بوکس ایران به اندازه کافی تماشاگر دارد و حالا فقط ناطق نوری رئیس کهنه کار فدراسیون باید کمی زودتر تکلیف سرمربی تیم ملی را مشخص کند چرا که ۴ ماه دیگر تنها در چین رقابتهایی برگزار می‌شود (صرف نظر از تعیین یک رقابت دیگر کسب سهمیه پس از آن،) فرصتی مهم برای کسب سهمیه المپیک برای بوکس ایران به شمار می‌رود.
بوکس ایران تا به امروز تنها یک سهمیه المپیک توسط احسان روزبهانی به دست آورده اما پتانسیل زیادی برای به روی رینگ رفتن دیگر نمایندگان خود در مهمترین رویداد بین‌الملی دارد، به شرطی که بهترین تصمیم برای این تیم و بوکسورهایش گرفته شود.