به گزارش خبرنگار مهر، برخی مربیان هستند که برای دیدنشان نیازی به چشم مسلح نیست، اما اقداماتشان را باید با ذره‌بین نگاه کرد و آنها را آنالیز کرد. امثال گل محمدی، منصوریان و ... را همه می‌بینند و موفقیت‌های آنها نیازی به معرفی ندارد اما واقعیت این است که آنها با جزئیات خودشان را از مربیان دیگر جدا کرده‌اند.
یکی از این مربیان که به شدت هم موفق بوده، عبدالله ویسی است. تیم های او همیشه خوب هستند اما این بار او با استقلال خوزستان کار بزرگی انجام داده و باید در مورد او نوشت. ویسی برای انتخاب بازیکنانش تا آن سر دنیا هم رفته است. او خسوسی که ۵۰ درصد موفقیت تیمش است را از لیگ دسته دوم برزیل آورده و برای قرارداد بستن با او دقیقا تا آنسوی کره زمین هم رفته است. برای کولی بالی تا مالی رفته و خودش او را به ایران آورده است.
این موارد جزئیاتی هستند مهم و غیر قابل گذشت. ویسی دوسال تمام برای سقوط نکردن جنگید تا امروز به صدر جدول لیگ برتر برسد و حالا خودش هم موفقیتش را باور ندارد. به حرف‌هایش دقت کنید: «قهرمانی نیم فصل را باور نکرده است و البته اوج خوشحالی اش این است که فرکی و بصیرت گفته‌اند سهمیه آسیایی می‌گیرد.»
تیم ویسی اما می‌تواند قهرمان شود. تیمی که یک شکست دارد و بالاتر از آن اینکه تنها ۴ گل خورده است را نمی‌توان به هیچ وجه دست کم گرفت. تنها نگرانی ویسی این است که جوانهایش از خود بی خود شوند و در پی تبریک های این روزها دچار اشباع انگیزه شوند که این البته خطر بزرگی است.
هر چه هست اما فرقی ندارد، مهم این است که ویسی تیم خوبی بسته و برای بستن آن تا چین و ماچین هم رفته و حالا باید نتیجه زحماتش را بگیرد. باید دید او می تواند یا نه؟ اگر ویسی موفق شود، چون در کنار موفقیت او، استقلال هم با جوانگرایی، ذوب آهن و نفت و ... هم با همین مسیر موفق بوده‌اند، فوتبال ایران با چند سال تاخیر به جوانگرایی متداول در جهان خواهد رسید.