به گزارش خبرنگار مهر، خانه شهریاران جوان در سال ۱۳۸۵ با نظر مجموعه مدیریت شهری تهران، با هدف ایجاد بستر مناسب برای مشارکت شهروندان به خصوص جوانان در اداره بهتر شهر و تلاش برای ارتقاء و توانمندسازی جوانان در زمینه انجام فعالیت‌های داوطلبانه در شهر تهران آغاز به کار کرد .شورای شهر سوم در سال ۸۷ مصوبه ای داشت که براساس آن چند شرکت باید در سازمان فرهنگی و اجتماعی شهر تهران ادغام می شدند؛ یکی از این شرکت ها خانه شهریاران جوان بود. بنابراین با گذشت ۶ سال از این مصوبه در روز یکشنبه ۵ مهرماه اعضای شورای شهر چهارم لایحه شهرداری مبنی بر ادغام برخی موسسات و شرکت ها را دستور کار خود قرار دادند اما خروجی جلسه خبر از انحلال و نه ادغام موسسه خانه شهریاران جوان می داد.
در نامه‌ای که فرمانداری تهران به شورای اسلامی ارسال کرده است خانه شهریاران جوان از مؤسسات فرهنگی وابسته به سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران است که مطابق ماده ۳۵ اساسنامه سازمان مذکور هرگونه تغییر در این اساسنامه یا تصمیم گیری در خصوص انحلال می بایست در هیئت امنای سازمان، مطرح و پس از تصویب باید به تایید دفتر رهبر معظم انقلاب برسد.
حل معمای خانه شهریاران به وزارت کشور سپرده شد و تاکنون شورای حل اختلاف دو جلسه مهم نیز برگزار کرد و اعلام نهایی نتیجه منوط به جلسه سوم شده است.
محمد ابویی، رییس خانه شهریاران جوان شهرداری تهران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ریشه اصلی اختلافات، دلایل طرح دوباره انحلال خانه در شورای چهارم و آخرین وضعیت خانه شهریاران جوان توضیحاتی داده است که می‌خوانید.
*سال ۸۹ مصوبه‌ای در شورای اسلامی شهر تهران تصویب شد که مبنای آن این بود که شرکت‌ها و سازمانهای زیان‌ده و غیرکاربردی مدیریت شهری تعطیل شود. این مصوبه به شهریاران جوان هم الصاق شد و این سازمان مردم نهاد را نیز دربر گرفت. خانه شهریاران بعد از ۱۰ سال هنوز نتوانسته این نقص را جبران کند.
شهریاران جوان در سال ۸۴ با تدبیر شهردار تهران و با سه هدف راهبردی تصمیم سازی، توانمندسازی و نیروسازی برای ایجاد بستر مناسب در جهت مشارکت شهروندان به خصوص جوانان در اداره بهتر شهر و تلاش برای ارتقاء و توانمندسازی جوانان در زمینه انجام فعالیت‌های داوطلبانه در شهر تهران آغاز به کار کرد.
در دولت‌های قبلی بیشتر از ویترین جوان در قالب مشاور استفاده می‌شد و بررسی‌ها نشان می‌دهد این استفاده صرفا ویترینی است و درد جوانان را حل نمی کند، در واقع حرکت نمادین است، لذا ما آمدیم مرکز یا خانه‌ای را با نام شهریاران جوان و با عنوان محل ارتباط جوانان با مدیریت شهری و مرکزی برای توانمندسازی و مهارت آموزی اجتماعی و شبکه فعال جوان برای پیگیری مطالبات جوانان تاسیس کردیم. این سازمان تا سال ۸۹ در همین راستا حرکت کرد. با مصوبه شورای شهر تهران در همین سال چون شهریاران در پوسته حقوقی، شرکتی و زیر نظر سازمان فرهنگی هنری تاسیس شده بود نام این مجموعه هم در زمره شرکت‌هایی قرار گرفت که قرار شد تعطیل شوند. همان موقع هم اعتراضی از سوی مجموعه شهرداری به شورای شهر ابلاغ شد.
*اصلی‌ترین محورهای اعتراض شهرداری چه بود و به چه بخشی از این مصوبه؟
در سال ۸۹ ما به دو دلیل با شورای شهر مکاتبه داشتیم. اول هویت، عملکرد و کارکرد خانه بود که شرکتی و درآمدزایی نبوده بلکه کارکرد اجتماعی دارد. دوم در مجموعه سازمان فرهنگی هم از نظر حقوقی و هویتی به ثبت رسیده و ابزار دست سازمان فرهنگی بود لذا خواسته شد شورای شهر نسبت به این موضوع تجدید نظر کند.
*این موضوع یعنی انحلال از یک سو و درخواست شهرداری در شورای سوم معطل ماند، اما مهرماه امسال بار دیگر موضوع به جریان افتاد و محور اصلی هم همان انتقادهای سابق بود.
این موضوع یعنی بحث انحلال و نامه نگاری‌های ما هم زمان شد با تغییرات دوره سوم و آغاز شورای چهارم. در شورای چهارم از آنجا که اصل فعالیت ما در مدیریت شهری است خواستیم تعامل و فعالیتی در مدیریت اجتماعی داشته باشیم، لذا خواستار شدیم که این NGO به مدیریت اجتماعی منتقل شود اما دوستان این طرح را منوط کردند به بحث سال ۸۹ که قرار بود خانه شهریاران تعطیل شود.
*یعنی در دوره چهارم، شورا مسئله انحلال را مسکوت گذاشت اما با ارائه لایحه از سوی شما، این طرح دوباره به جریان افتاد؟
بله، موضوع خانه شهریاران جوان تا ارائه این لایحه مسکوت بود. احساس ما این بود که بعد از تعاملات با اعضای شورا و توجه آنها به جوانان که جزو سیاست‌های ابلاغی برنامه پنجم شورای شهر به شهرداری بود و همچنین طرح مسائلی مانند شهر دوستدار کودک و شهر دوستان بانوان انتظار حمایت و توجه بیشتری از شورا داشتیم، اما به دلیل این ماده قانونی اصرار آنها این بود که با توجه و استناد به آن ماده که اعلام به انحلال یا ادغام شده باید در این راستا حرکت شود و در این کش و قوس رای به انحلال دادند. البته ما هم اشاره کردیم که انحلال منوط به تصمیمات هیئت امنا است لذا از طریق فرمانداری اعتراض زدیم این مسئله که اکنون در دست پیگیری است.
*برخی مطرح می‌کنند که دلیل رای بر انحلال خانه در شورای چهارم اختلافات برخی اعضای شورای شهر تهران با شهرداری بود؛ اختلافاتی که در بحث حسابرسی به اوج خود رسید، نه ارائه طرح از سوی خانه شهریاران.
آنچه در صحن مطرح شد ماده قانونی سال ۸۹ بود. اگر پشت پرده نکاتی بود من به این شفافیت از آن مطلع نیستم اما آنچه شاهد آن هستیم این است که جرقه اختلافات از شهریاران زده شد و این مسئله می‌تواند چنین شائبه ای را ایجاد کند.
*دریافت بودجه ویژه از شهرداری و فعالیت‌های سیاسی از جمله مسائلی بود که برخی اعضای شورا در انتقاد به کارکرد شهریاران جوان مطرح کردند. در تمام ۱۰سال گذشته فعالیت این خانه همیشه شائبه فعالیت سیاسی را مطرح کرده و به گفته یکی از اعضای شورای شهر تهران آسان‌ترین راه استفاده از بودجه‌ای است که در اختیار شهردار تهران قرار دارد.
بله، در صحن شورا چند اشکال به شهریاران جوان وارد شد که یکی از آنها این بود که شهریاران با این حجم اعضا و فعالیت مگر می‌شود بدون بودجه کار کنند و حتما به طور اخص اعتبار دارد. آن چیزی که مهم است این است که اگرچه هویت ما در ساختار هویت شهری تعریف شده اما چیزی که مشخص است اینکه عملکرد ما NGO ای است و ما اصرار داریم به بدنه مدیریت متصل نباشیم تا پویایی‌مان را از دست ندهیم. به همین دلیل منابع ما از ۴ منبع اصلی حاصل می شود. از طریق گرفتن پروژه های خود و درگیر کردن جوانان و کارآفرینی های اجتماعی، بهره گیری از ظرفیت های شهری مانند سالن ها و اماکن، کمک‌های حمایتی برای فعالیت‌های تشکیلاتی و همچنین گرفتن پروژه های مستقیم با سازمان های درون شهرداری و بیرون آن. اینجا تاکید می‌کنم که قطعا خانه شهریاران جوان نقایصی هم دارد، اما انحلال پاسخ مناسب به این نواقص نیست. اساسنامه ما مشخص است، فعالیت‌های ما هم.
*اعضای شورا بر NGO بودن تاکید دارند. فکر نمی‌کنید بعد از ۱۰ سال باید به این سمت می‌رفتید؟
دو نکته را نباید غافل شویم؛ یک واقعیت داریم و یک ایده آل. واقعیت این است که سازمان های مردم نهاد در کشور وضعیت خوبی ندارند. در کشورهای در حال توسعه برای اینکه جامعه مدنی را شکل دهیم نیاز به بسترسازی هایی در حوزه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی داریم که دولت آنها را انجام می دهد. برای اینکه NGO واقعی داشته باشیم این بسترسازی باید صورت بگیرد.
معتقدم چون این بسترسازی برای سازمان های مردم نهاد هنوز صورت نگرفته علی‌رغم اینکه در برنامه سوم توسعه نسبت به آن ورود داشتیم یک شبکه اجتماعی که به خوبی شکل گرفته بدون بسترسازی و برنامه ریزی از مجموعه مدیریت شهری بیرون بیاوریم حتما به آن ضربه زده‌ایم و آن را به تعطیلی کشانده‌ایم، اما اینکه نهایتا این شبکه اجتماعی یک پارلمان جوانان شهر شود که جزو سیاست‌های اصلی و ایده آل ما در شهریاران است اما بستر آن فراهم نیست و ما نیاز به فرصت داریم.
*۱۰ سال است این بستر به گفته شما برای شهریاران ایجاد نشده مشکل را باید در دولت جستجو کرد یا شهرداری؟
این مقوله را باید از دو زاویه نگاه کنیم. اینکه متولی بستر فعالیت سازمانهای مردم نهاد کیست؟ قطعا دولت است. شهرداری هم متولی سازمانهای وابسته به خود است. گله‌مندی ما این است که اگر مصوبه‌ای در حوزه جوانان و فرایندهای اداری و مالی در شورای شهر داشته باشیم که شورا مدیریت شهری را مجاب کند که از ظرفیت سازمان مردم نهاد در پروژه های شهری بیشتر استفاده کنند این فرایند می‌تواند بستر لازم را برای استقلال شهریاران فراهم کند، در واقع نیاز به بستر قانونی و اجرایی داریم.
* از آخرین وضعیت خانه شهریاران در شورای حل اختلاف بگویید؟
ظاهرا دو جلسه در شورای حل اختلاف مطرح شده و جمع بندی نهایی را برای جلسه بعدی گذاشته اند و ما منتظر اعلام خبر نهایی هستیم. در هر صورت ما مطیع قانون هستیم با این حال تاکید می کنم ایجاد یک NGO مدیریت شهری توصیه ای و ابلاغی نیست.