در نوشتار پیش‌رو حجت‌الاسلام علوی به ترسیم فضای هویزه به مثابه یک دانشگاه می‌پردازد. وی شهید سیدحسین علم‌الهدی را استاد این دانشگاه می‌دانند و به چرایی این انتخاب می‌پردازند.

به گزارش خبرگزاری مهر، متن پیش رو بخشی از کتاب«تا دانشگاه هویزه» اثر حجت‌الاسلام سید علی اصغر علوی با موضوع اردوی راهیان نور است؛ این کتاب در سال ۱۳۹۲ توسط نشر سدید(انتشارات بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام ) منتشر شده است.

 کربلای هویزه که در عملیات نصر سال ۵۹ به وقوع پیوست برای آن بود که در سایه‌سار آن درخت بلند باشکوه، علم‌آموزی مجالی و  فرهنگ و اندیشه، فرصتی پیدا کند، همۀ آن خون‌های پاکی که ریخته شد نبود مگر آن‌که بشریت از جهالت نجات پیدا کند آن‌چنان  که سالار همین شهیدان حضرت حسین‌بن‌علی نیز با این انگیزه قیام کرد و به شهادت رسید، ” وَ بَذَلَ‌ مُهْجَتَهُ‌ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ  مِنَ الْجَهَالَه”

 آن وصیتی که سید حسین علم‌الهدی به برادرش سید حمید کرد مؤید همین مطلب است که برادر را به مبارزه‌ای دیگر فراخوانده بود و پس از جنگ تحمیلی، عرصۀ جنگ علمی- فرهنگی را فراروی خود می‌دید تا آن‌جا که به برادرش وصیت کرده بود که: پس از پایان  جنگ، باید به حوزۀ علمی سفر داشته باشیم.

 آن‌چه که حسین علم‌الهدی آرزو داشت شکل‌گیری فضای پر انگیزۀ علمی و فرهنگی بود، آن‌چه که او پس از شهادتش از راهیان  نورانی مسیرش طلب می‌کند آن چیزی است که خود در ظاهر نتوانست به آن جامۀ عمل بپوشاند.

 این پاسخ پرسشی بزرگ است که اگر امروز حسین علم‌الهدی بود چه می‌کرد؟ حسین همان را انجام می‌دهد که به برادرش وصیت می‌کند، در ورای جنگ نظامی، جنگ فرهنگی و نبرد علمی را دیدن، بصیرت علم‌الهدایی می‌طلبد و آماده شدن برای آن نیازمند دانشگاهی است که هم در آن روزگاری نبرد نظامی اتفاق افتاده؛ و در جوار آتش و خون، سلاح قرآن و نهج‌البلاغه نیز برای جنگاوران مسلح شده است.

 رسالت دانشگاه هویزه «ترجمۀ دیروز به امروز» همان معارف در قالب و لعاب اندیشه و فرهیختگی است.

 فرهیختگی و اندیشه‌ای که پشتوانه‌اش اشک و خون شهیدانی است که در آن دیار، خود را به آن سلاح‌های زمینی و آسمانی مجهز  کرده‌اند.

 دانشگاه هویزه ساحتی است برای رسیدن به تمدن بزرگ اسلامی، تمدنی که به برکت همین خون‌ها شکل گرفته و روز به روز  باسق‌تر و برومندتر خواهد شد.

 استاد دانشگاه هویزه (شهید علم‌‌الهدی)

 درخت هویزه که روزگاری از کلاس‌های قرآن و نهج‌البلاغه سید‌‌حسین علم‌‌الهدی تغذیه می‌شده است امروز هم همان میوه‌های شاداب را تقدیم ناظران و مهمانان خود خواهد کرد. اگر یک روز خاک هویزه، حسین علم‌‌الهدی‌‌ را زیارت کرده است، امروز در اقصی نقاط کشور، سراغ این خاک می‌آیند تا با آن‌ها سخن گوید، خاکی که هر روز یک جلوه از او را دریافته است، شاخص‌ها و محورهای شخصیتی حسین علم‌‌الهدی کدام است؟ اگر خاک زمین را استعداد سخن گفتن ظاهری با دل‌های زائر نیست ولی خاک دل‌ها و  طینت خادمان این لیاقت را یافته است که در کنار خاک هویزه آمادگی و استعداد سخن گفتن بیابد و به نیابت از خاکِ بی زبانِ هویزه زبان بگشاید.

 مقالۀ وجودی حسین علم‌‌الهدی اگر قصد تألیف پیدا کند باید دارای واژگان کلیدی زیر باشد:

 ۱٫جوان انقلابی

 ۲٫دانشجوی پیرو خط امام

 ۳٫استاد قرآن و درس نهج‌البلاغه

 ۴٫شخصیتی اجتماعی و برخاسته از مردم

 ۵٫مربی جسم و روح

 ۶٫فردی کادرساز و شخصیتی تشکیلاتی

 ۷٫هماهنگ در بین ابعاد مختلف و به ظاهر متعارض و…

 از بین صفات گفته شده نیز  شش محور کلیدی و اصلی در زندگی شهید علم‌‌‌الهدی بررسی می‌شود.

 مؤلفه‌های شخصیتی استاد دانشگاه هویزه: (درنگی در شخصیت شهید علم الهدی)

      ۱)شخصیت معرفتی (علمی – معنوی – فرهنگی) :

الف) درس‌های قرآن

ب) درس‌های نهج‌البلاغه

ج) درس‌های علمی – مطالعاتی

۲)شخصیت اجتماعی – سیاسی

۳) شخصیت تربیتی (بدنی – روحی – رزمی)

۴) شخصیت تشکیلاتی (کادر سازی و فعالیت‌های اجرایی جریان‌‌ساز)

۵) شخصیت فروتن (اخلاص و تواضع)

۶) شخصیت هماهنگ در رشد کمالات