هنرمندان تئاتر در هر شرايطي دست از كار نمي‌كشند

به گزارش خبرنگار "مهر"، حكايت همايون غني زاده از اسطوره "ددالوس و ايكاروس" حال و هوايي ديگر دارد كه بر اساس دنياي دروني و مدرن پدران و پسران امروز با شكل تازه اي در ميان دكور كوچكي از آهن در تالار سايه تئاتر شهر اجرا مي شود.

غني زاده مي گويد: "من از خط داستاني اين اسطوره يوناني استفاده كردم و شكل اجرايي جديدي از آن ارائه دادم. من فكر مي كنم اگر نمايشم گوياي يكسري مسائل براي تماشاگر باشد كه هست، همين كافي است و اگر نيست با توضيح و حرف نمي توانم آنها را نشان دهم."

كارگردان جوان "ددالوس و ايكاروس" اما از مسئولان تئاتر به ويژه مديريت تئاتر شهر گله دارد و معتقد است شرايط مناسب و حرفه اي از نظر فضا و مكان اجرايي در تالار حرفه اي سايه نداشته است: "خودم تالار سايه را براي اجرا انتخاب كردم، اما آنچه موجب ناراحتي من مي شود اين است كه بهترين سالن هاي مجموعه تئاتر شهر با مشكلات كوچكي دست به گريبانند كه به راحتي مي توان آنها را حل كرد."

اين كارگردان از صداي موتورخانه تا صداي چكش كارگاه دكور تئاتر شهر و ... در حين اجرا سخن مي گويد و مي افزايد: "صداي كولر سالن به خاطر محكم نكردن چند پيچ و مهره، صداي صندلي هاي جايگاه تماشاگران كه با يك جابجايي در سالن مي پيچد يا صداي سرفه بازيگر به خاطر گرد و خاك موكت هاي ديوار تالار همه در طول اجرا مشكل ساز است و اگر به عنوان يك كارگردان تازه وارد و جوان به اين موضوع اعتراض كرده ام، به من چپ چپ نگاه شده كه اصلا چرا اين موضوع را مطرح كرده اي."

وي مي گويد: "ما تئاتري ها نبايد دايه دلسوزتر از مادر باشيم. وقتي خودمان دلسوز خودمان نيستيم و به مشكلات موجود معترض نمي شويم، از ديگران چگونه انتظار كمك داريم؟ ما هنرمندان تئاتر عادت به سكوت كرده ايم و همين براي مسئولان ايجاد انتظار كرده است. اگر حرفه اي ترين سالن هاي تئاتر دنيا را به كاركنان مجموعه تئاتر شهر بدهيم، باز هم همين اتفاق رخ مي دهد. تعويض نشدن يك لامپ سوخته پروژكتور سالن ما را مجبور كرد دو هفته در نور كم تمرين كنيم و دست آخر خودمان مجبور به خريدن لامپ شديم."

با وجود آنكه اين هفته آخرين روزهاي اجراي نمايش غني زاده در مجموعه تئاتر شهر است، اين كارگردان هنوز وضعيت و شكل قرارداد اجرايي خود را نمي داند و در اين باره به "مهر" مي گويد: "تاكنون صحبتي در اين باره با ما نشده و به صورت توكل به خدا اجرا رفته ايم. البته از گوشه و كنار صحبت هايي درباره نحوه قرارداد خود شنيده ايم كه چندان رضايت بخش نيست و اميدوارم درست نباشد."

وي درباره اينكه چرا در اين شرايط  نمايش خود را اجرا كرده توضيح مي دهد: "چون يا بايد شرايط اجرا را بپذيريم يا از اجرا انصراف دهيم كه هر دو مطلوب ما نيست. در تئاتر ما جاي عرضه و تقاضا تغيير كرده و به جاي آنكه مركز هنرهاي نمايشي تقاضادهنده به ما هنرمندان براي اجراي تئاتر باشد، ما بايد برويم به آنها تقاضاي اجرا بدهيم!"

غني زاده يكي ديگر از مشكلات مالي موجود در بخش تئاتر را مخفي بودن ميزان دستمزدها مي داند و مي افزايد: "به خاطر پرداخت نشدن ماليات هنرمنداني كه دستمزد بالا مي گيرند، بايد اين موضوع مخفي بماند. وقتي ما از دستمزد همديگر بي خبريم، مقايسه اي هم انجام نمي شود. برخي هنرمندان در تئاتر دستمزد بالا مي گيرند و حتي تماشاگر عادي هم از شنيدن مبلغي كه براي اين نمايش هزينه شده شاكي مي شود و برخي گروههاي حرفه اي از كمترين مزايا و دستمزد برخوردارند."

اين كارگردان جوان مي افزايد: "هستند هنرمندان تئاتري كه از صبح تا شب تمرين مي كنند و زحمت مي كشند، اما دستمزد آنها از بازيگران تلويزيوني كه پس از 10 تا 15 سال روي صحنه مي آيند كمتر است. آيا مي توان كسي را كه 15 سال از تئاتر دور بوده بازيگر حرفه اي تئاتر دانست؟ وجود چهره هاي سينما و تلويزيون در تئاتر ايران ناشي از نگاه مسئولان براي كسب درآمد از گيشه تئاتر است. آيا تماشاگر تئاتر فقط براي ديدن چهره سينمايي به سالن تئاتر مي آيد؟ يعني ما مي خواهيم با حضور يك چهره سينمايي و تلويزيوني تماشاگران را به سمت سالن هاي تئاتر بكشانيم."

هر چند كارگردان "در انتظار گودو" از شرايط كنوني و حرفه اي تئاتر راضي نيست، اما خاطرنشان مي كند: "اين مسائل نمي تواند موجب از بين رفتن انگيزه هنرمندان تئاتر شود. ما ياد گرفته ايم در هر شرايطي تئاتر اجرا كنيم و همين موجب سوء استفاده از ما شده است. شرايط نامطلوب انگيزه هنرمند تئاتر را براي اجرا در صحنه كم نمي كند، اما كيفيت كار را تحت تأثير قرار مي دهد. متأسفانه ما به تئاتر معتاد شده ايم و نمي توانيم خود را از اين موضوع رها كنيم. هر چند هستند هنرمندان خوب تئاتري كه به خاطر مشكلات مختلف تئاتر مي روند و پشت سرشان را هم نگاه نمي كنند."