يكي از آزادگان جانباز جنگ تحميلي در گفتگو با خبرنگار گروه دفاع مقدس خبرگزاري مهر ضمن بيان مطالب فوق دربررسي وضعيت فعلي اشتغال برخي آزادگان افزود : آزاده را با اين شرايط تلفنچي بانك كردند و او را در يك كيوسك تنگ و باريكي گذاشتند ، نيامدند امكانات آموزشي و تسهيلات فرهنگي در اختيارش بگذارند تا شأن ومنزلتش حفظ شود. اگر شما به بطن قضيه توجه كنيد مقصر خود بچه هاي آزاده هستند كه سكوت كردند و دم بر نياوردند.
وي با اشاره به اينكه آزادگان سالها از رشد و بالندگي عقب ماندند و زماني هم كه به ايران بازگشتند، مشكلات بر زندگيشان سايه افكند، تصريح كرد: مشكل ما از زماني شروع شد كه به اجبار براي تامين نيازهايمان به وزارتخانه ها مراجعه كرديم و آنجا با اين تحولات آشنا شديم. هيچ سازماني متولي بسيجي آزاده نيست. اين آزاده و جانباز 50درصد به توانمندي هاي قابل توجه آزادگان اشاره كرد و گفت: آزاده ها به دليل شرايط خاص به توانمندي هايي دست پيدا كرده اند كه در هر كار اجرايي به نحو احسن سربلند مي شوند.
وي تصريح كرد: شما بررسي كنيد كه در سازمان حج واوقاف آزاده ها چه مديريتهاي خوبي را اعمال مي كنند و مي توانند 450هزار نفر از حجاج را به بهترين وجه مديريت كنند و تمام خدمات را به آن شكلي كه حاجي مي خواهد ارائه كنند. اينها را نيز انعكاس دهيد. به آن وزير به آن نماينده مجلس نشان دهيد و بگوييد كه اگر به اين آزاده، به اين جانباز اجازه داده بودي مي توانست بهترين مديريت را انجام دهد.
وي ضمن بيان اين مطلب كه نبايد مدام از ضعف هاي اسارت وسختي هاي آن بگوييم بلكه بايد اسارت را پشت سر بگذاريم و با واقعيت هاي زندگي درست برخورد كنيم، به تفاوت وضعيت ايران با سالهاي جنگ پرداخت وگفت: الان من در جامعه اي هستم كه رئيس جمهورش در حال قرار داد بستن با اتحاديه اروپاست. اتحاديه اروپا ديگر مرا نمي شناسد من بايد به سمتي بروم كه با اين معيارها جور در بيايم پس اجازه دهيد من هم بيايم در كار. الان آقاي فردوس حاجيان كه از جانبازان شيميايي است سنبل كودكان ايراني شده است واستاد دانشگاه است به دليل اينكه به او اجازه ارائه توانمندي هايش را دادند. بگذاريد جانباز و آزاده هم بيايند وسط اگر توانستند كه هيچ اگر نتوانستند آنوقت معيار ديگري را مطرح كنيد.
وي در پاسخ به اين سوال كه اگر جواني شما در دوران اسارت نمي گذشت، مسير زندگي شما تغييري مي كرد، اظهار كرد: ما هم اگر دوران اسارت را نداشتيم صد در صد مثل جوانهاي الان يا بيكار بوديم يا درگير مسائل آنچناني جوانان همرديفمان مي شديم. حالا ما الحمدلله در اسارت كه يك دانشگاه تربيتي بود ساخته شديم و زماني كه برگشتيم راه خودمان را ادامه داديم.
اين آزاده بيان برخي محدوديت ها و شكنجه ها در اسارت را براي مخاطب فعلي جذاب ندانست و افزود: در تمام دنيا و تاريخ همين بوده كه يا از اسير بيگاري كشيده اند يا شكنجه اش داده اند. آن ديگر معيار فكري خود اسير بوده كه چطور زندگي كند تا فرهنگ شود و آزادگان ما عليرغم اينكه در دوران اسارت موفق به اين فرهنگ سازي شدند اما الان بايد ديد كه اين فرد كه سالها سختي و زجر كشيده در چه حالي است.