خبرگزاری ایسنا نوشت: کناره‌گیری رقیب خانم «می» از رقابت برای رهبری حزب محافظه‌کار بریتانیا و در نتیجه جانشینی «دیوید کامرون»، راه را برای دیگر سیاستمدار محافظه‌کار و وزیر کشور انگلیس هموار کرد. ترزا می، پس از اعلام نتیجه همه‌پرسی برای خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و کنار رفتن دیوید کامرون از سمت نخست‌وزیری، قرار است به‌زودی مسئولیت اداره این کشور را بر عهده بگیرد.
همین موضوع سبب شده تا رسانه‌های مختلف دنیا از جمله رسانه‌های ایران نیز به این موضوع بپردازند. بسیاری از رسانه‌ها حضور این بانوی سیاستمدار را با سال‌های دهه ۸۰ و اوج‌گیری قدرت مارگارت تاچر مقایسه می‌کنند. البته اغلب روزنامه‌ها و سایت‌های خبری ایران به انتشار اخبار مربوط به این تغییرات در انگلیس پرداخته‌اند و شاید در روزهای آینده مطالب تحلیلی بیشتری در این رابطه منتشر کنند.
روزنامه «ایران» به کناره‌گیری تنها رقیب «ترزا می» از رقابت برای رهبری حزب محافظه‌کار اشاره کرده و با تیتر «"می" پشت میز "تاچر" می‌نشیند» به مقایسه دو بانوی قدرتمند برتانیا پرداخته است.
این روزنامه نوشت: «ترزا می، وزیر کشور ۶۰ ساله کابینه دیوید کامرون و از چهره‌های تأثیرگذار حزب محافظه‌کار است. او که از طرفداران باقی ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا بود، پس از مشخص شدن نتایج همه‌پرسی خروج از اتحادیه موسوم به برگزیت که به کناره‌گیری دیوید کامرون از سمت نخست‌وزیری ختم شد، اعلام کرد که به نتیجه احترام می‌گذارد و در صورت گرفتن پست نخست‌وزیری، خروج این کشور از اتحادیه اروپا را عملی خواهد کرد. او وعده داده که در مذاکره با رهبران اتحادیه اروپا، برای به دست آوردن بهترین توافق برای حفظ منافع بریتانیا پس از خروج از اتحادیه تلاش کند. هرچند نتایج آخرین نظرسنجی‌ها حاکی از حمایت تنها ۴۸ درصد از اعضای حزب محافظه کار از «ترزا می» به عنوان جانشین دیوید کامرون رهبر این حزب و نخست وزیر انگلیس است اما خبرگزاری فرانسه گزارش کرده است، بر اساس قوانین با تأیید کناره‌گیری لدسام، ترزا می به عنوان تنها کاندیدای جانشینی دیوید کامرون، می تواند بدون نیاز به کسب رأی ۱۵۰ هزار عضو حزب محافظه‌کار به رهبری این حزب برسد و پس از مارگارت تاچر، عنوان دومین نخست‌وزیر زن تاریخ بریتانیا را از آن خود کند.»
روزنامه «شرق» نیز با انتخاب تیتر «شبح تاچر در خانه شماره ١٠»، مستقیماً به زنده شدن خاطره دوران تاچر، با به قدرت رسیدن ترزا می، اشاره کرده است. به نوشتۀ این روزنامه، از ترزا می به عنوان «بانوی آهنین» بریتانیا یاد می‌کنند؛ لقبی که پیش از این، از آن «مارگارت تاچر» نخستین نخست‌وزیر زن بریتانیا بود؛ و حالا او می‌تواند نامش را به عنوان دومین زن نخست‌وزیر در تاریخ این کشور ثبت کند.
«شرق» می‌افزاید: ترزا می ٥٩ساله، وزیر کشور بریتانیا از شخصیت‌های مشهور حزب محافظه‌کار است که اگرچه از طرفداران باقی‌ماندن این کشور در اتحادیه اروپا بود اما هم‌زمان دیدگاه انتقادی خود نسبت به ساختار اتحادیه اروپا را حفظ کرده بود. روزنامه دیلی‌تلگراف می‌نویسد: «بله. ما هم موافقیم. خانم ترزا می دقیقا شرایط نخست‌وزیرشدن را دارد. گذشته از کارنامه پربار تجربیاتش، او توانسته با ماندن طولانی‌مدت در پست وزارت کشور بریتانیا جایی را در کتاب‌های تاریخ به خود اختصاص دهد. پُست پردردسر و بحث‌برانگیز وزارت کشور، جایی است که سیاستمدارانی چون «چارلز کلارک» و «جیکوب اسمیت» به پای آن قربانی شدند. در مقابل اما ترزا می خود را در این جایگاه کاملا ثابت کرد».
«تکرار تاچر این‌بار با ترزا»؛ این عنوانی است که روزنامه «اعتماد» برای مطلب شماره امروز خود درباره تغییرات سیاسی بریتانیا انتخاب کرده است. این روزنامه می‌نویسد: «پایان دوئل دو زن برای تکیه دادن بر کرسی نخست‌وزیری بریتانیا. بریتانیا یک روز آرام را در سه هفته اخیر تجربه نکرده است. دومینوی خبرهای سیاسی و شوک‌های ناگهانی؛ آرامش و ثبات سیاسی را از لندن ربوده است. دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا پس از شکست در رفراندوم ماندن یا رفتن از اتحادیه اروپا اعلام کرد که دیگر نمی‌تواند به سکونت در خانه شماره ١٠داونینگ استریت ادامه دهد و وقت آن است که مرد میدان تغییر کند. در حالی که پیش‌بینی می‌شد فاتحان ماراتن خروج از اتحادیه اروپا با برگ برنده‌ای که در دست دارند برای تکیه دادن بر کرسی کامرون خیز کنند اما بوریس جانسون نیامد و به جای مرد قصه‌های کامرون، زن‌ها برای تکرار تاریخ نخست‌وزیری یک خانم در انگلستان صف کشیدند. تاریخ پس از ٢٦ سال در حال تکرار شدن است. ماشین ضدگلوله‌ای که مارگارت تاچر با آن نگاه مرطوب را از داونینگ استریت برد اندک اندک خود را برای میزبانی دومین نخست‌وزیر زن تاریخ سیاسی بریتانیا مهیا می‌کند.»
روزنامه‌های منتسب به جریان اصولگرا اما برخلاف انتظار، چندان این اخبار را پررنگ و برجسته نکرده‌اند. البته شاید در روزهای آتی مطالب بیشتری درباره نخست‌وزیر جدید کشوری منتشر کنند که چند سال قبل برخی از همفکرانشان از دیوار سفارتش در تهران بالا رفتند.
با این وجود، برخی از این روزنامه‌ها صرفاً خبرهایی در رابطه با تغییرات اخیر بریتانیا در صفحات داخلی خود منتشر کرده‌اند. روزنامه «وطن امروز» در خبری کوتاه، نوشت: با کنار کشیدن یکی دیگر از نامزدهای ریاست حزب محافظه‌کار بریتانیا، «ترزا می» نامزد جناح متمایل به دیوید کامرون در این حزب عملا به نخست‌وزیری خواهد رسید. روز گذشته گراهام بردی رئیس کمیته اجرایی رقابتهای رهبری حزب محافظه‌کار انگلیس اعلام کرد که با کناره‌گیری آندره‌آ لدسام، دیگر نامزد زن این سمت، روند رسمی انتصاب می به ریاست حزب به جریان افتاده است. به گفته او، به مجرد تایید «می» به عنوان رهبر حزب محافظه‌کار، او بزودی به طور خودکار نخست‌وزیر آینده انگلیس و جایگزین دیوید کامرون خواهد شد.
روزنامه «جوان» به خبر بی.بی.سی در این‌باره اشاره کرده و با تیتر «توفان خروج از اروپا کامرون را برد»، بیش از آن‌که آمدن ترزا می را برجسته کند، رفتن دیوید کامرون را یادآور شده است. این روزنامه همچنین نقل قولی از رقیب پیشین خانم می را در ابتدای مطلب کوتاهش آورده است: «آندره‌آ لدسام روز دوشنبه گفت: با توجه به اینکه حمایت تنها ۲۵ درصد از نمایندگان حزب در پارلمان را دارد، به این نتیجه رسیده که نخواهد توانست دولتی متحد و قوی برای رهبری روند خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا تشکیل دهد».
روزنامه «کیهان» هم تیتر سادۀ «نخست وزیر آینده انگلیس مشخص شد» را برای خبر کوتاهش انتخاب کرده تا نه از نخست‌وزیران قدیم و جدید بریتانیا نامی آورده باشد، نه به رقیب ترزا می اشاره کند و نه با مارگارت تاچر خاطره‌بازی کرده باشد!
روزنامه «شرق» با اشاره به سوابق سیاسی نخست‌وزیر تازۀ بریتانیا نوشته است: ترزا می اول اکتبر ١٩٥٦ میلادی در شهر «ساسکس» در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. می والدین خود را در کودکی از دست داد. او تحصیلات ابتدایی خود را در مدارس مذهبی گذراند و در سال ١٩٧٧ میلادی از دانشگاه «آکسفورد» در رشته جغرافیا فارغ التحصیل شد. ترزا می در سال‌های ١٩٧٧ و ١٩٨٣ در بانک انگلستان مشغول به کار بود. اولین تلاش او برای ورود به پارلمان در سال ١٩٩٢ شکست خورد و می در این انتخابات رأی نیاورد. او در انتخابات میان‌دوره‌ای ١٩٩٤ هم شکست خورد و سرانجام در انتخابات عمومی ١٩٩٧ موفق شد به عنوان نماینده حزب محافظه‌کار از منطقه «برکشایر» وارد پارلمان شود.
ترزا می با ورود به پارلمان به عنوان سخنگو وارد کابینه در سایه «ویلیام هیگ» شد. او در جولای ٢٠٠٢ به عنوان نخستین رئیس زن حزب محافظه‌کار انتخاب شد. او در جریان سخنرانی خود در مجمع عمومی حزب محافظه‌کار با اشاره به لزوم تغییر در این حزب گفت: «حزب محافظه‌کار باید تغییر کند و من به این تغییر متعهدم. می‌دانید که مردم ما را چه می‌نامند: حزب کریه و نامطبوع». (صفت کریه و نامطبوع برای حزب محافظه‌کار از آن زمان تاکنون وارد ادبیات سیاسی بریتانیا شده است.)
دیوید کامرون دوازدهم ماه می٢٠١٠ ترزا می را عنوان وزیر کشور و وزیر زنان و برابری دولت خود انتخاب کرد. با این انتخاب می چهارمین سیاستمدار زنی بود که پس از مارگارت تاچر یکی از بزرگ‌ترین پست‌های اجرائی دولتی را به دست می‌آورد. سیاستمداران دیگر به ترتیب تاچر، نخست‌وزیر، «مارگارت بکت»، وزیر خارجه و «ژاکویی اسمیت»، وزیر کشور بودند. می به عنوان وزیر کشور همچنین عضو شورای امنیت ملی بریتانیا نیز هست. او سیاستمداری است که در ٦٠ سال گذشته بیشترین زمان را به عنوان وزیر کشور در این پُست پردردسر دوام آورده است. سیاستمدار قبلی «جیمز چاتر اد» بوده که از سال ١٩٤٥ تا ١٩٥١ حدود شش سال و دو ماه به عنوان وزیر کشور مشغول به کار بود. انتصاب ترزا می در سال ٢٠١٠ به عنوان وزیر کشور با توجه به دشواری انجام این مأموریت، بسیار غیرمنتظره بود.