مشرق نوشت: مقامات برگزار کننده پارالمپیک این روزها به شدت نگران عدم فروش بلیت‌های مسابقات هستند. بازی‌ها آغاز شده و نزدیک به ۶۵ درصد بلیت‌ها فروش نرفته است. این آمار را باید در کنار یک حقیقت دیگر قرار داد و آن این که ۳۵ درصد فروخته شده، در واقع سودی برای برزیل نداشته و سربازان، دانش آموزان چند مدرسه نمونه و سفارش شده، پرسنل چند بیمارستان بزرگ دولتی و کارگران نمونه و منتخب برزیلی در این مجموعه قرار می‌گیرند.
بلیت‌ها تا حدود زیادی فروش نرفته و برزیل بار دیگر شبیه ماجرایی که در المپیک پیش آمده بود، این بار در پارالمپیک مجبور به پر کردن فرمایشی استادیوم‌ها خواهد شد، این بار البته مشکل بزرگ دیگری بر سر راه است که حتی بیان آن نیز بسیار تلخ و نگران کننده است.
گردشگران اروپایی، مردمی که همیشه بر مساوات و برابری انسان‌ها تاکید دارند، به بهانه المپیک به برزیل سفر کردند اما هرگز حاضر نیستند به بهانه پارالمپیک هزینه کنند و راهی ریو شوند و آخرین فرصت برای تعطیلات تابستانی خود را اینگونه از دست بدهند.
طبق اساسنامه و به استناد به تاریخ برگزاری بازی‌ها، پارالمپیک مهمترین و مورد توجه‌ترین مسابقات ورزشی جهان برای افراد کم‌توان است و از سال ۱۹۶۰ تاکنون هر چهار سال یک بار به طور منظم برگزار شده و از سال ۱۹۸۸ پس از برگزاری مسابقات المپیک و در همان شهری که المپیک میزبانی شده، انجام می‌شود. کمیته بین‌المللی پارالمپیک (آی‌پی‌سی) نهاد برگزار کننده این مسابقات است و هر چهار سال یک بار با شعار تساوی انسان‌ها تحت هر شرایط، میدان بازی‌های پارالمپیک را افتتاح می‌کند.
اما سوال اساسی اینجا است که آیا این مساوات واقعا وجود خارجی دارد؟ نزدیک به ۳۴ سازمان مردم نهاد با المپیک همکاری کرد اما اکنون که پارالمپیک آغاز شده، تنها شاهد حضور ۵ سازمان مردم نهاد در ریو هستیم و این واقعا جای تاسف دارد.
هزینه ای که برای افتتاحیه المپیک در نظر گرفته شده بود، دو و نیم برابر بودجه‌ای است که برای افتتاحیه پارالمپیک کنار گذاشته شده و البته این‌ها مثالهایی برای داشتن قضاوتی درست است. ۶ کشور چین، آلمان، فرانسه، ژاپن، آمریکا و هلند در جریان المپیک حامی مالی درجه یک در عرصه‌های حمل و نقل، حفاری، بازسازی استادیوم، ساخت استخر، تصفیه آب و راه سازی بودند اما اکنون که پارالمپیک کلید خورده، خبری از ناظران و بازرسان و حامیان مالی نیست که نیست.
پیشینه پارالمپیک به مراسم افتتاحیه المپیک ۱۹۴۸ لندن باز می‌گردد که در آن مسابقاتی برای سربازان بریتانیایی ناتوان جسمی در جریان جنگ جهانی دوم برگزار شد، شرکت ورزشکارانی از هلند در دوره بعدی این مسابقات که چهار سال بعد برگزار شد، آن رویداد را به عنوان اولین مسابقات بین‌المللی از این نوع در تاریخ ثبت کرد.
به موجب موافقتنامه سال ۲۰۰۱ کمیته بین‌المللی پارالمپیک و کمیته بین‌المللی المپیک مقرر شد از المپیک ۲۰۱۲ لندن هر دو رویداد المپیک و پارالمپیک به طور همزمان در یک شهر برگزار شوند اما عملا این اتفاق رخ نداد با وجود همزمانی دو رویداد، به هر حال باز هم المپیک بر پارالمپیک اولویت داشته و دارد.