راضيه تجار در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب گفت : نويسندگي كاري سخت و خلاقانه است. تا زماني كه نويسنده اي بخواهد از نظر روحي و فكري به سامان رسيده و كاري را خلق كند زماني طولاني و فرساينده صرف مي شود و اين سامان يابي همواره با استرس و اضطراب و تحقيق و ... همراه است.
اين نويسنده با تاكيد بر روند طولاني خلق و تولد اثر هنري، افزود : بايد رنجنامه اي نوشته شود تا اين سير به سرانجام برسد؛ ضمن اين كه مولود او نيز نبايد ناقص الخلقه باشد. يعني منظور من از رنج و زمان بلند خلق اثر تنها در مورد آثار فاخر و بزرگ است.
وي ادامه داد : اگر كسي كه بر كتاب اعلام نظر مي كند واجد نقطه نظري صائب بوده و از نويسنده مرتبه اي بالاتر داشته باشد، نقدش نقدي درست تلقي شده و نويسندگان به او اعتماد مي كنند. در شرايطي كه مميز كتاب آشنا با نويسندگي و ادبيات خلاقه باشد داوري او پذيرفته مي شود و نويسنده نيز آن بيماري را از اثر يا مولود خود كنار مي زند. در واقع اگر داور كتاب به قصد درمان آمده باشد و نه كشتن اثر، نظر او به عنوان اصلاح كننده پذيرفتني است.
تجار تصريح كرد : كساني كه داوري مي كنند بايد مشتركاتي با ساحت ادبيات داشته باشند. قاعده و منطقي اين است كه اين افراد يا نويسنده و يا صاحب شناخت در زمينه داستان باشند. البته گاهي خطا هم پيش مي آيد و اگر مي بينيم كه بيش از يك نفر در مورد كتاب قضاوت مي كنند به خاطر رفع همين دست خطاها و پائين آمدن احتمال اشتباه هاست.
وي با اشاره به اين كه فرد مميز بايد آشنا با رنج هاي نويسندگي باشد افزود : اينان بايد با سعه صدر كار كنند مگر اين كه درونمايه يا تصويري از كتاب بطور واضح به اخلاقيات جامعه لطمه وارد مي كند كه در اينجا نياز به تذكر است. من قويا اعتقاد دارم كه بررسان كتاب نبايد خيلي بسته عمل كنند.
عضو انجمن قلم ايران ادامه داد : امروز با تغييرات صورت گرفته در وزارت ارشاد و به دليل اين كه در گذشته فضاي بازي وجود داشته روند صدور مجوز طولاني شده است اما ظاهرا نبايد بيش از يك يا دو سال طول بكشد. در اين رابطه هم بايد از متخصصان و مطلعان و عاشقان ادبيات براي همكاري دعوت شود تا اين سير سريع تر انجام شود؛ ضمن اين كه مميزي نبايد به خلاقيت كشي منتهي شود.
راضيه تجار با اشاره به اين كه معمولا خود نويسندگان حدود لازم را در آثار لحاظ مي كنند، تصريح كرد : عدم فهم مميز نبايد دليلي بر حذف بخشي از كتاب باشد. دانش و بينش او بايد به حدي باشد كه ايرادهاي پرتي به آثار وارد نكند. اين كه زير تمام مواردي كه زن و مرد دست يكديگر را گرفته اند، خط قرمز كشيده شود خيلي بد و ناشايست است. بايد جهان داستان را به عنوان داستان ديد.
وي در پايان گفت : من خود مخالف پرده دري در ادبيات هستم و معتقدم برخي مسائل را هم اگر نويسنده ننويسد فاجعه اي رخ نمي دهد. حتي به سينماي خود اگر نگاهي بيندازيم متوجه مي شويم كه نگاه حاكم در فضاي بعد از انقلاب ما را از سينماي پيش پا افتاده فيلمفارسي جدا كرد و به سينماي نو رساند؛ بنابراين رعايت ملاحظات لطمه چنداني به نويسنده نخواهد زد.