محسن سلیمانی در یادداشتی به مرور خاطرات خود با صفدر تقی‌زاده نویسنده و مترجم پرداخت.

به گزارش خبرنگار مهر، محسن سلیمانی نویسنده و مترجم و رایزن فرهنگی ایران در صربستان با ارسال یادداشتی برای خبرگزاری مهر و به بهانه برگزاری مراسم تجلیل از صفدر تقی‌زاده مترجم و نویسنده پیشکسوت، به تجلیل از وی پرداخت.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

همه خاطراتی که از استاد صفدر تقی زاده به یاد دارم خاطره هایی خوش است خاطره هایی که هنوز به من نیرو می دهد تا بنویسم. صادقانه بگویم که در زندگی ادبی خودم  خیلی کم استادی  سراغ داشته ام که به اندازه ایشان رابطه صمیمانه و پدرانه با دانشجویانشان برقرار کرده باشند. استاد تقی زاده دانشجویان یا فرزندان معنوی زیادی داشته اند  چه در هنگامی که کلاس داستان‌نویسی داشتند و چه زمانی که در دانشگاه درس ترجمه می‌دادند و چه در هنگامی که دبیر داستان و ادبیات در نشریات وزین بودند.

قبل از انقلاب فرهنگی من شاگرد کلاس ترجمه ایشان بودم. بعد از انقلاب فرهنگی وقتی دوباره در کلاسی، ایشان را دیدم و خودم را معرفی کردم یکدفعه با هیجان گفتند: «همان  سلیمانی که مجموعه داستان کوتاهش ۱۱۰۰۰ نسخه چاپ شده؟» و من واقعاً از این تعریف استاد جلوی دانشجویان دیگر خجالت کشیدم. چون در دانشگاه هیچ گاه به کسی نگفته بودم که داستان هم می‌نویسم .

چند سال بعد  هنگامی که من چندین کتاب درزمینه داستان و ادبیات داستانی  ترجمه کرده بودم برای نظرخواهی درباره کتاب «واژگان ادبیات داستانی» خودم قبل از چاپ، در دفترشان خدمت استاد رسیدم. ایشان باز با شنیدن کتابی که من می خواستم در این باره منتشر کنم  هیجان زده و چنان خوشحال شدند که چندین صفحه از  ترجمه های اصطلاحات ادبیات داستانی را که خودشان سال ها جمع آوری کرده بودند با بزرگ واری در اختیار من گذاشتند تا در کتابم از آنها استفاده کنم (این نکته را در مقدمه این کتاب آورده‌ام).  با وجود این همان جا نصیحتی به من کردند که متاسفانه گوش نکردم. از من خواستند داستان بنویسم و کمتر ترجمه کنم حتی گفتند من سال‌ها پیش به نجف دریابندری هم همین را گفتم ولی گوش نکرد!.

حدود ۷ سال پیش من مدیر ترجمه مجموعه‌ای از کتاب های درباره  ادبیات داستانی شدم. با شور و شوق به استاد تقی زاده تلفن کردم و خواستم لطف کنند و ترجمه یکی از این کتاب‌ها را با هر شرایطی که بفرمایند بپذیرند. اما استاد فرمودند به دلیل بیماری عازم خارج هستند و توانایی چنین کاری را ندارند. اینک استاد تقی زاده بار دیگر به میهن بازگشته‌اند و امیدوارم همچنان بدرخشند و نه تنها باز ما را بعد از سکوت چند ساله شان  با آثار برتر ادبی جهان آشنا  بلکه  همچنان شاگردانشان را از راهنمایی‌های خود بهره مند کنند.