به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دیجیتال ژورنال، این سلول ها می توانند برق مورد نیاز حسگرهایی را تامین کنند که از آنها برای جراحی های پیشرفته استفاده می شود. این روش برای انتقال دارو در مجاری حساس بدن انسان نیز کاربرد دارد.
این سلول های رسانا توسط محققان دانشگاه های ام آی تی و بریگام طراحی شده اند. سلول های الکتروشیمیایی مذکور انرژی برق خود را از طریق واکنش های خودبه خودی که در درون سلول رخ می دهد، تامین می کنند. این سلول ها معمولا حاوی دو نوع فلز مختلف هستند که از طریق یک پل نمکی به یکدیگر متصل می شوند.
انرژی به دست آمده از طریق اسید شکم برای فعال نگهداشتن حسگرها به مدت نسبتا طولانی کافی است تا آنها بتوانند وظایف محوله را انجام دهند. از این طریق می توان اطلاعات جامعی نیز در مورد بیماری های افراد و شرایط جسمانی آنها جمع آوری کرد.
حسگری که فعلا از این طریق ساخته شده دارای الکترود مس و روی است و فلز روی یون هایی را به درون اسید موجود در شکم ساطع می کند که منجر به ایجاد نیروی الکتریسیته می شود. این حسگر ۴۰ میلیمتر طول و ۱۲ میلیمتر قطر دارد و در آینده از آن می توان برای تولید داروها و قرص هایی استفاده کرد که با حرکت در درون بدن می توان شرایط سلامت آن را همیشه کنترل کنند.