به گزارش خبرگزاری مهر، ابراهیم حسن‌بیگی، درباره اهمیت ترغیب نویسندگان به فعالیت در حوزه دفاع مقدس گفت: برگزاری جشنواره‌ها، مسابقات، کلاس‌های آموزشی یا اعزام نویسندگان به مناطق جنگی؛ همه و همه می‌تواند به ادبیات دفاع مقدس و پویایی آن و بازآفرینی موضوعات مربوط به آن کمک می‌کند ولی به نظر من آنچه شاخصه اصلی است، خود نویسنده است و ما باید کاری بکنیم که نویسندگان ما باید برای کارکردن در این حوزه، رغبت پیدا کنند.
وی ادامه داد: در دهه ۶۰ که ما در حال جنگ بودیم، نه جشنواره‌ای بود و نه کسی به آن‌صورت از نویسندگان می‌خواست که در حوزه دفاع مقدس کتاب بنویسند؛ بلکه خود اهل قلم تهییج به نوشتن می‌شدند. در دهه هفتاد هم با اندک تفاوتی این رویه وجود داشت و مردم همچنان تحت تاثیر دفاع مقدس بودند.
این نویسنده خاطر نشان کرد: با فاصله گرفتن از دفاع مقدس، مراکز و متولیان مربوطه لازم است که احساس مسئولیت را نویسنده را تحریک کند تا در اینباره فعالیت کند. ما سال‌ها قبل که هنوز جشنواره‌ای وجود نداشت، به این فکر بودیم اما واقعیت این است که جشنواره‌ها چندان نتوانستند در این راستا کارگشا باشند.
حسن‌بیگی همچنین درباره اهمیت حمایت از آثار مکتوب دفاع مقدس نیز گفت: به نظر من تنها راه رونق بخشیدن به جریان نگارش و انتشار آثار مرتبط با دفاع مقدس آن است که مراکزی متولی انتشار چنین آثاری شوند. آثار مکتوب دفاع مقدس بیشتر از همه به حمایت برای انتشار نیاز دارد یعنی به عنوان مرکز فرهنگی و نشر، با بستن قراردادهایی از نویسندگان بخواهند که درباره دفاع مقدس بنویسد. چرا که به هر حال خروجی کار، انتشار کتاب است.
وی توضیح داد: این مساله به معنی کار سفارشی کردن نیست و حکم طمع‌کار و به اصطلاح عامیانه «پولکی» کردن نویسندگان را ندارد. به هر حال سفارش دادن و استقبال ناشران از انتشار کتاب نویسندگان، مساله معمولی است و می‌تواند نویسنده را به نوشتن، ترغیب کند.
نویسنده آثاری همچون اشکانه، ریشه در اعماق، نشانه‌های صبح و معمای مسیح، درباره ضرورت پرداخت به موضع دفاع مقدس نیز گفت: ضرورت پرداختن به ادبیات دفاع مقدس، سال به سال بیشتر از قبل می‌شود. به دلیل آنکه نسل‌هایی از راه می‌رسند که به دلیل فاصله سنی، نه انقلاب را درک کرده‌اند و نه دفاع مقدس را. بنابراین یادآوری و آموزش ارزش‌های دفاع مقدس، بیشتر اهمیت پیدا می‌کند.
وی اظهار داشت: متاسفانه نه تنها بخش قابل توجهی از نسل جدید قرابتی با ارزش‌های دفاع مقدس ندارند، بلکه بعضا به دلیل عدم شناخت کافی، ممکن است علیه آن موضع بگیرند و مثلا بگویند اگر انقلاب نشده بود یا دفاع مقدس نبود، چنین می‌شد و چنان. یکی از راه‌های دادن پاسخ درست به نسل‌های جدید و هدایت آن‌ها، ادبیات و کتاب دفاع مقدس است.
وی افزود: راه‌های دیگر آشناسازی جوان‌ترها با دفاع مقدس، ساخت سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی اثرگذار است که وجود آن‌ها بیش از پیش احساس می‌شود. مغفول ماندن این مباحث، باید رفع شود و همانطور که گفتم مهمترین راه برای محقق شدن این هدف، تقویت اسپانسرینگ و حمایت از ساخت، تولید و انتشار آثار دفاع مقدس است.
حسن‌بیگی در پاسخ به اینکه چرا آثار دفاع مقدس، در بازارهای جهانی مطرح نشده‌اند، گفت: وقتی اثری خلق می‌شود (بماند که در داخل ایران هم استقبال چشم‌گیری از آن نمی‌شود)، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که خارجی‌ها سراغش بیایند، آن را ترجمه کنند و در کشور خود منتشر کنند. این کار به تلاش‌های ویژه‌ای از سوی خودمان منوط است.
وی ادامه داد: ما باید خودمان آثار خوب دفاع مقدسی را شناسایی و به زبان‌های مختلف ترجمه کنیم. و در ادامه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی باید با ظرفیت و امکانات رایزنی‌های فرهنگی در کشورهای مختلف، درصدد ارائه آن‌ها در جهان برآید؛ اتفاقی که متاسفانه شاهدش نبوده‌ایم.
این نویسنده گفت: از من حدود ۸ رمان به زبان‌های مختلف ترجمه شده است اما این کتاب‌ها در کشورهای دیگر خروجی چشم‌گیری نداشته. به جز مدیران و معاونان فرهنگی سفارتخانه‌های ایران در کشورهای مختلف، رایزنی‌های فرهنگی ایران در ۶۵ کشور مستقر هستند که متاسفانه نتوانسته‌اند در این زمینه، عملکرد مثبتی داشته باشند.