خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ: روستای کندوان به روستای صخره‌ای ایران معروف است، روستایی که زمانی مردم برای زندگی صخره‌ها را می‌کندند و در آن اتاقکی حفر و خودشان وسایل گرمایش و سرمایش را فراهم می‌کردند .حالا باقی مانده هایی از این خانه ها که اکنون به آنها خانه های کله قندی می‌گویند، محلی برای بازدید گردشگران داخلی و خارجی شده است.
مردم روستای کندوان قبل از اینکه به این منطقه از شهرستان اسکو بروند، در نزدیکی آن و زیر زمین خانه می‌ساختند که هنوز آثاری از خانه‌های زیرزمینی در منطقه‌ای به نام حیله‌ور موجود است. آخر هفته‌ها گردشگران زیادی به این منطقه می‌آیند تا از این خانه‌ها بازدید کنند هنوز خانه‌های کله‌قندی مخاطب زیادی دارد. می‌توان ورودی روستا را تماشا کرد که کیلومترها خودرو منتظر باز شدن مسیر رفتن به روستا هستند.
روستای حیله‌ور
در ورودی روستا باید هر خودرو ده هزار تومان بابت عوارض پرداخت شود و رسیدن به این ورود مشروط به تحمل یک ترافیک سنگین است! شاید برای توجیه برخی از راننده‌ها که بابت دادن این پول معترض هستند. این وضعیت زمانی است که گردشگران ورودی به روستا بسیار زیاد شوند. پس از آن ورودی روستا با نمای هتل صخره ای مواجه می‌شوید؛ هتلی که برای بازدید از یک اتاقش باید ۵ هزار تومان پول پرداخت کرد. این هتل شبیه هتل موزه است.
مردم ساعت زیادی را در ترافیک ورودی روستای کندوان سپری می‌کنند
روستاییان در این روستای سنگی خانه‌های خود را اجاره می‌دهند؛ از شبی ۵۰ هزار تومان تا شبی ۱۵۰ هزار تومان. این قیمت بستگی به خدماتی دارد که هر صاحب خانه به مسافرش می‌دهد در برخی از موارد این نرخ با توافق بین گردشگر و صاحبخانه تعیین می شود. معمولا گردشگران بیشتر مایلند در خانه‌های کله قندی تمیز اقامت کنند.
روستاییان برای اینکه خانه خود را تبلیغ کنند از بنرها و تابلوهای زیادی برای جلب توجه بهره می برند که تعدد این تابلوها موجب شده تا نمای روستا شلوغ جلوه کند.
خانه محلی در روستای کله قندی کندوان
تعدادی از مالکان برای بزرگتر شدن اتاق خانه های خود دیواره های سنگی را تراشیده اند. این موضوع موجب شده تا برخی از خانه‌ها از لحاظ استحکام سست شوند. در مواردی نیز این خانه ها ریزش کرده اند.
داخل یکی از خانه‌های سنگی
داخل خانه‌های سنگی موبایل آنتن می‌دهد اما مالکان نمی‌توانند از گاز شهری استفاده کنند آنها باید کپسول گاز را تا بالای صخره‌ها ببرند ولی آب لوله‌کشی و برق به همه خانه‌ها راه پیدا کرده است.
بازارچه همیشگی کندوان با شکل و شمایلی نامناسب و شلوغ
مردم روستا در کنار خانه‌های خود به فروش محصولات لبنی، عسل و خشکبار و گیاهان دارویی می پردازند. بازارچه‌ای نیز کنار رودخانه وجود دارد که بیشتر شبیه به حلبی بازار است چون با حلبی سقف زده و دیوارکشی کرده اند تا محلی برای فروش محصولات مختلف باشد در میان این محصولات صنایع دستی چینی نیز به وفور دیده می‌شود. در این میان گلیم و گبه و کیف‌های گلیمی فروش خوبی در این روستا دارند بیشتر صنایع دستی روستا نیز از اسکو به کندوان می‌آید.
رودخانه خشک شده روستا
رودخانه‌ای در کندوان جریان داشته که اکنون چند سالی است در آن سبزه می‌روید و در برخی از مناطق آن می‌توان خودرو پارک کرد چون مدتهاست که دیگر آبی ندارد و اکنون یکی از معضلات روستا و محلی برای تجمع زباله تبدیل شده است.
خانه های جدید روستای کندوان
در بافت تاریخی روستای کندوان چند رده خانه‌های متفاوت می‌توان دید. خانه‌هایی که در دل کوه کنده شده و به آن کله قندی می‌گویند خانه‌هایی که بعدها از سنگ ساخته شد و خانه‌هایی که در ۱۵ سال اخیر با آجر و یا سیمان ساخته شده‌اند بعنوان ساختمان‌های جدیدالاحداث نمای این روستا را از بین برده‌اند به خصوص وقتی از بالای هر کدام از کله‌قندی‌ها بخواهی به تماشای نمای روستا بنشینی؛ آن وقت است که سقف ایزوگام شده آنها به چشم می آید.
روستای نمونه گردشگری کندوان درحالی با چنین معضلاتی رو به روست که این روستا برای ثبت جهانی در فهرست پیشنهادی میراث فرهنگی ایران در یونسکو قرار گرفته و ایران در نظر دارد تا آن را به عنوان میراث جهانی به دنیا معرفی کند. اما گویا با چنین معضلاتی این راه بسیار سخت طی خواهد شد.