خبرگزاری مهر، گروه بین الملل-بنفشه اسماعیلی: میانمار کشوری است در جنوب شرقی آسیا که از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب به دریای «آندامان» محصور است. این کشور با مساحت ۶۷۸۵۰۰ کیلومتر مربع دومین کشور بزرگ آسیای جنوب شرقی است.
طبق آخرین آمار به دست‌آمده میانمار جمعیتی بالغ بر ۵۵ میلیون نفر دارد و ۷۰ درصد مردم میانمار بودایی هستند. در سال ۱۹۸۲ قانون حقوق شهروندی به تصویب رسید که به واسطه این قانون از میان ۱۴۴ اقلیت موجود در میانمار ۱۳۵ اقلیت حق شهروندی دریافت کردند و ۹ دسته از اقوام اقلیت از حق شهروندی محروم شدند.
بزرگترین این اقلیت ها قوم روهینگیا است، روهینگیا ۴ درصد جمعیت میانمار را تشکیل می دهند و بیشتر آنان در ایالت راخین در سواحل غربی میانمار ساکن هستند. آمار رسمی جمعیت روهینگیا ۶ میلیون نفر است اما طبق آمار غیررسمی جمعیت این قوم که صد در صد آنها مسلمان هستند به ۸ میلیون نفر می‌رسد.
اکنون این اقلیت مسلمان توسط ارتش میانمار به کمک بودایی‌های تندرو در معرض نسل‌کشی و کوچ اجباری مواجه اند.
ارتش میانمار زنان و کودکان روهینگیایی را زنده زنده می‌سوزاند، منازل و مزارع مسلمانان را آتش می‌زند، آنان را از سرزمین آبایی و اجدادی خود بیرون می‌راند، به زنان و دخترانشان تجاوز دسته‌جمعی می‌کند، اما همه‌چیز در میانمار طوری رقم می‌خورد که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است.
در ادامه انتشار گزارش ها درباره وضعیت ناگوار مسلمانان روهینگیا روز گذشته سازمان ملل آماری تازه از تعداد آوارگان روهینگیایی مستقر در بنگلادش منتشر کرد؛ مسلمانانی که در میانمار حتی از حق تابعیت و داشتن شهروندی برخوردار نیستند.
طبق اعلام سازمان ملل، تعداد آوارگان روهینگیایی که از ۲۵ آگوست به بنگلادش پناه برده اند، به رقم ۵۸۲ هزار نفر افزایش یافته است.
با آغاز موج تازه ورود مسلمانان روهینگیا و کمبود منابع، خطر وقوع بحران انسانی بیشتر از گذشته شده است.
بنا بر گزارشی از رویترز، نیروهای امدادی که در منطقه «کاکس بازار» بنگلادش در حال کمک رسانی به مسلمانان روهینگیا هستند، از کمبود شدید امکانات از جمله پناهگاه های اضطراری، آب سالم و مواد غذایی خبر می دهند.
با ورود حدود ۶۰ هزار مسلمان روهینگیا به این منطقه، وضعیت کمک رسانی بدتر از قبل شده است.
بیش از ۱۰ هزار مسلمان روهینگیا نیز در مرز دو کشور گرفتار شده اند. پیش بینی می شود با ورود تعداد بیشتری از مسلمانان روهینگیا به بنگلادش، وضعیت بحران انسانی در مناطق مرزی بدتر از گذشته خواهد شد.
در بین تازه واردها، حدود ۱۶ هزار کودک که در سن مدرسه هستند، وجود دارند و بیش از ۵ هزار کودک نیز زیر ۵ سال هستند که نیاز به پوشش های واکسن دارند.
امکانات آموزشی فعلی تنها برای پوشش دادن ۵ هزار کودک کافی است و به بیش از ۵۰۰ مرکز آموزشی دیگر نیاز خواهد بود.
برای جلوگیری از سوء استفاده از کودکان، آزار و اذیت جنسی آنها و گرفتار شدن در دام گروه های تبهکار قاچاق انسان، خانواده های مسلمانان روهینگیا نیاز به آموزش و آگاهی های بیشتری دارند.
نگرانی ها نسبت به عدم دسترسی به آب سالم و بهداشتی بیشتر از گذشته شده است.
در این میان اما ارتش میانمار ادعا کرده است که عملیات پاکسازی منطقه از شبه نظامیان و تروریست ها را آغاز کرده و به نیروهای امنیتی نیز دستور داده شده است تا مراقب غیرنظامیان باشند.
ولی مسلمانان روهینگیا که به بنگلادش فرار کرده اند، از آتش سوزی و کشتار وسیع مسلمانان توسط نیروهای امنیتی میانمار خبر می دهند که هدف اصلی از این اقدامات مجبور کردن مسلمانان برای ترک استان راخین بوده است.
جالب اینجاست که همه این جنایت های فجیع اکنون به تأیید کسی صورت می گیرد که از سوی نمایندگان «جهان متمدن» جایزه صلح نوبل گرفته و «باراک اوباما» رئیس جمهوری پیشین آمریکا از وی به عنوان «فرشته دموکراسی» تمجید کرده بود؛ فرشته دموکراسی اما اینک به الهه مرگ هزاران روهینگیایی بی پناه بدل شده است؛ تنها به این دلیل که آنها مسلمان اند و از آیین بودایی ها، پیروی نمی کنند.
در این میان اما سکوت سیاه و سنگین رسانه‌ای دنیای مدرن و خاموشی مرگبار و معنادار سران و سکان‌داران نهادهای جهانی و به ویژه سازمان‌های حقوق بشری شرق و غرب در برابر حجم کوهوار مصایب و فجایع جاری در میانمار، تنها از یک حقیقت عمیقا تلخ و دردناک پرده برمی‌دارد و آن دروغگویی انسان مدرن و متمدن کنونی است.
انسان امروز، آنچنان در انسان‌گرایی مبتنی بر کرامت و حقوق مختلف و به ویژه حق حیات افراط می‌کند که گویی ورای انسان چیز دیگری در پهنه هستی وجود ندارد. از نظر کنوانسیون‌ها و بیانیه های جهانی ممهور به مهر سازمان ملل متحد، به عنوان معتبرترین نهاد جهانی هیچ چیز به اندازه انسان برخوردار از حق حیات و سایر حقوق انسانی نیست؛ اما کارنامه همین سازمان جهانی در دفاع از انسان‌های مظلوم سراسر عالم، مخصوصا مسلمانان بی‌پناه و پشتوانه میانمار، سراسر سیاهی و تباهی است.