خبرگزاری مهر، گروه بین الملل- بنفشه اسماعیلی: پاکستان در سال ۲۰۱۶، شاهد افت و خیزهای زیادی در روابط با کشورهای مختلف بود؛ تشدید تنش ها در روابط این کشور با افغانستان، هند و آمریکا و از سوی دیگر نزدیک تر شدن آن به چین و روسیه، از جمله اتفاق های مهم در روابط پاکستان با کشورهای مختلف جهان بود.
در این میان اما سفر دکتر «حسن روحانی» رئیس جمهوری ایران به اسلام آباد در اوایل سال ۲۱۰۶ را باید نقطه عطف روابط تهران-اسلام آباد در این سال دانست که منجر به افزایش روابط تجاری طرفین و همچنین تلاش برای رفع بسیاری از موانع بانکی بین دو کشور شد.
افزون بر این چندی پیش «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا استراتژی جدید خود برای افغانستان و کشورهای جنوب آسیا را اعلام کرد و با متهم کردن پاکستان به حمایت از تروریسم و افزایش فشارها بر اسلام آباد خواهان نابودی پایگاه های تروریست ها در این کشور شد که این موضوع خود منجر به تشدید تنش ها در روابط اسلام آباد- واشنگتن شد. در این خصوص خبرنگار مهر گفتگویی با «آصف علی خان درانی» سفیر پاکستان در ایران انجام داده است که در ادامه از نظر می گذرد.
*در سفر سال گذشته دکتر «حسن روحانی» رئیس جمهوری ایران به پاکستان سران دو کشور بر ضرورت افزایش مبادلات تجاری دو کشور به ۵ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۱ میلادی تاکید کردند، اکنون حجم مبادلات تجاری ایران-پاکستان در چه سطحی است؟
حجم مبادلات تجاری ایران و پاکستان در طول یکسال گذشته ۲۵ درصد افزایش پیدا کرده است که تقریبا به یک میلیارد دلار می رسد و در شرایط خوبی قرار دارد. تصمیم برای افزایش حجم مبادلات تجاری طرفین به ۵ میلیارد دلار طی مدت ۵ سال بوده که اکنون یکسال آن گذشته است و ۴ سال از آن باقی مانده است. دستیابی ایران و پاکستان به رقم ۵ میلیارد دلار در تجارت دوجانبه که سران دو کشور بر تحقق آن تاکید کرده اند، کاملا در دسترس است. امید است که ان شالله در سال های باقی مانده این مهم محقق شود.
*روابط بانکی دو کشور در چه سطحی است و چه اقداماتی برای توسعه روابط بانکی طرفین صورت گرفته است؟
توافقات بانکی بین طرفین به امضا رسیده و شرایطی که برای تحقق پیشرفت در مناسبات بانکی دو کشور لازم است نیز در وضعیت مساعدی قرار دارد و رو به پیشرفت است.
*وضعیت خط لوله صلح ایران و پاکستان به چه صورت بوده و این پروژه تا چه حد پیشرفت کرده است؟
باید گفت که این خط لوله دیگر نام خط لوله «صلح» ندارد چرا که هند از این پروژه انصرف داد و در واقع یکی از اهداف این طرح نیز برقراری صلح و دوستی بین هند و پاکستان بود که اکنون به دلیل عدم مشارکت هند دیگر نمی توان نام خط لوله صلح را بر روی این پروژه گذاشت.
اما در مورد میزان پیشرفت در این پروژه باید بگویم که تمام معاهداتی که بین ایران و پاکستان به امضا رسیده است همه در حال انجام است. شاید کمی تاخیر در آن صورت بگیرد اما پاکستان قطعا به همه آنها عمل خواهد کرد و شکی در این موضوع نیست که ما به همه تعهدات خود عمل خواهیم کرد.
*سفر اخیر «رکس تیلرسون» وزیر امورخارجه آمریکا به پاکستان پس از اعلام استراتژی «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا در قبال افغانستان و کشورهای جنوب آسیا تا چه میزان منجر به کاهش تنش های اخیر اسلام آباد- واشنگتن شد؟
ما با آمریکا روابط دو جانبه داریم و روابط اسلام آباد- واشنگتن بر پایه منافع مشترک بین دو کشور است؛ این روابط بر پایه احترام متقابل و منافع مشترک دو کشور پیش می رود.
روابط پاکستان با امریکا مثل سابق است شاید که در این بین کمشکش هایی وجود داشته باشد اما باید گفت که این پستی بلندی ها همیشه در روابط بین کشورها پیش می آید که گذرا هستند. آمریکا از اهمیت پاکستان بر ای این کشور مطلع است و ما نیز از اهمیت آمریکا برای کشورخود مطلع هستیم.
بنابراین باید گفت که در روابط بین الملل بهترین اصول این است که وقتی مشکلی در روابط طرفین پیش می آید این مشکل از طریق مذاکرات حل شود؛ در مورد روابط اسلام آباد- واشنگتن نیز به همین شکل است و گفتگو ها در خصوص مسائل اخیر پیش آمده در حال انجام است.
*«آلیس ولز» سرپرست معاون وزیر خارجه آمریکا در امور کشورهای آسیای جنوبی، اخیرا اعلام کرد که اگر پاکستان برای مبارزه با تروریسم صادقانه اقدام نکند ماخود دست به کار می شویم، آیا اسلام آباد اجازه عملیات نظامی به آمریکا در خاک خود را می دهد؟
آمریکا خواهان انجام عملیات نظامی در پاکستان به بهانه مبارزه با تروریسم است اما پاکستان هرگز به آمریکا و هیچ کشور دیگری اجازه انجام عملیات درخاک خود را نخواهد داد و در واقع همه از خط قرمزهای پاکستان مطلع اند و می دانند که اسلام آباد هرگز به هیچ کشوری اجازه شکستن این خط قرمز ها را نخواهد داد.
در مورد فشار آمریکا بر اسلام آباد برای نابودی پایگاه های گروه های تروریستی حقانی و طالبان در پاکستان باید گفت که اکنون شبکه حقانی و همچنین طالبان بیشتر در افغانستان فعالیت دارند و میتوان گفت که در حدود ۵۰ در صد براین کشور احاطه و نفوذ دارند.
*حصار کشی مرزهای پاکستان و افغانستان توسط ارتش پاکستان در چه مرحله ای است؟
اقدامات برای حصار کشی مرز بین افغانستان و پاکستان آغاز شده و این برنامه هم اکنون در حال نجام است و پاکستان خواهان حصار کشی ۲۶۰۰ کیلومتر از این مرزها ست.
*مقامات دولت افغانستان به شدت با این اقدام ارتش پاکستان مخالفت کردند، دلیل این اعتراض چیست؟
اعتراضات مقامات دولت افغانستان کاملا نابه جاست چرا که در واقع این حصار کشی در مرزهای پاکستان و در منطقه تحت کنترل ما صورت می گیرد و هدف از آن نیز کنترل بهتر عبور و مرور و همچنین کنترل تروریسم در مرزهای مشترک است. بنابراین باید به طرف افغانستانی گفت که جای هیچ گونه نگرانی برای رفت و آمد بین دو کشور نخواهد بود چرا که طبیعتا رفت و آمد از همه قسمت های مرز امکان پذیر نیست و شهروندان این کشور می توانند از مناطقی که حصار کشی شده اند به راحتی رفت و آمد کنند.
*برخی معتقدند که حصار کشی مرزها توسط ارتش پاکستان برای فشار به افغانستان درخصوص به رسمیت شناختن خط مرزی «دیورند» است، نظر شما در این خصوص چیست؟
افغانستان این مرز را بپذیرد یا نپذیرد باید گفت که این یک مرز بین المللی است و دولت کابل نیز باید به قوانین مشتمل برآن پایبند باشد لذا افغانستان اگر با این موضوع مشکلی دارد می تواند طی مذاکرات دوجانبه با اسلام آباد این مسئله را مطرح کند.
*آیا استراتژی جدید ترمپ برای افغانستان و تغییر موضع آمریکا در قبال پاکستان به دلیل این است که پاکستان اهمیت استراتژیک خود را برای آمریکا از دست داده یا اینکه آمریکا به این بهانه و با فشار به اسلام آباد خواستار امتیازگیری از این کشور است؟
باید گفت که افغانستان کشور همسایه پاکستان است و اگر بی ثباتی و ناامنی در افغانستان باشد قطعا به ضرر پاکستان نیز خواهد بود. اما ما باید این را به طور واضح اعلام کنیم که ما هرگز اجازه نخواهیم داد که جنگ افغانستان به سرزمین ما کشیده شود و کسی بخواهد جنگ افغانستان را از طریق خاک پاکستان کنترل کند. پاکستان در حال مبارزه با تروریسم در کشور خود است و همه می دانند که ما بیشترین قربانی ها را در راه مبارزه با تروریسم داده ایم؛ بعد از حمله ۱۱ سپتامبر پاکستان بیشترین قربانیان در دنیا را در راه مبارزه با تروریسم داده است. تقریبا ۱۷ هزار نفر از مردم ما در این راه جان خود را از دست دادند و حدود ۶ هزار نظامی که شامل فرماندهان نظامی پاکستان نیز می شوند در این راه جان باختند. بنابراین آنچه برای ما اهمیت دارد این است که چگونه میتوان امنیت و صلح را به افغانستان آورد. لذا نیازی به فشار آمریکا به پاکستان در این خصوص نیست.
نکته مهمی که در اینجا وجود دارد این است که آمریکا باید بداند که افغانستان در حال تبدیل شدن به یک کشور بزرگ تولید و قاچاق مواد مخدر است و سوال این است که آیا آمریکا برای جلوگیری از این امر و مبارزه با آن چه اقداماتی انجام داده است؟ چرا که در واقع همین تولید و قاچاق مواد مخدر در افغانستان عاملی بزرگ است بر فساد در این کشور و در نتیجه شدت گرفتن ناامنی در افغانستان و نکته مهم اینجاست که سود تولید و قاچاق مواد مخدر همه عاید طالبان می شود.
بنابراین خواست ما از آمریکا این است که برای مبارزه با تولید و قاچاق مواد مخدردر افغانستان هر چه سریع تر اقدامات عملی انجام دهد و تروریسمی که از این طریق سود می برد و حمایت مالی می شود نیز هر چه سریع تر پاکسازی شود.