به گزارش خبرگزاری مهر، این سیم ها از نانولوله های کربنی با ضخامت 2 نانومتر و طول یک میکرومتر ساخته شده اند. این لوله ها به الکترودهایی متصلند و روی یک لایه ساخته شده از اکسید سیلیکون قرار گرفته اند. یک لایه سیلیکونی نیز زیر اکسید سیلیکون قرار گرفته است.
یک جریان متناوب قوی و قابل نوسان به لایه سیلیکونی فرستاده می شود که باعث لرزش نانولوله های معلق می شود. لوله معلق نیز به طور متناوب جذب و دفع می شود.
بیشترین انحراف اندازه گیری شده برای یک لوله 8 نانومتر است. فاصله نانولوله ها تا لایه سیلیکونی بر ظرفیت الکتریکی وارده به این لایه تاثیر می گذارد. ظرفیت حرکت سیم های نانویی نیز متغیر است.
به نوشته نشریه علمی Nano Letters ، زمانی که فرکانس جریان به کار رفته به سطح جریان لوله معلق نزدیک می شود، این لوله با قدرت بیشتری شروع به لرزش می کند. میزان این فرکانس ها به چند ده مگاهرتز می رسد.
گروه تحقیقاتی مذکور به سرپرستی پروفسور "هر وان در زانت" با تغییر قدرت و فرکانس جریان به کار رفته موفق شدند سیم را از یک حالت معلق آزاد به حالتی محکم و ارتعاشی تغییر دهند.
محققان مدلی را طراحی کردند که ارتعاشات نانولوله ها را پیش بینی می کند. این نانولوله های مرتعش از قابلیت استفاده برای اهداف مختلف علمی در آینده برخوردارند.