به گزارش خبرگزاری مهر، «پیتر مائورر» رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ در پایان سفر به سوریه و همزمان به آغاز هشتمین سال جنگ سوریه در بیانیه ای از ماهیت تلافی جویانه این جنگ، نقض ساده ترین استانداردهای انسانی و وخیم تر شدن اوضاع در سوریه، مانند سایر کشورهای درگیر جنگ در این منطقه سخن گفت.
وی اعلام کرد: بازدید من از سوریه در این هفته تأکیدی بود بر این نظر که جنگهایی که در سطح منطقه شاهدیم به شکلی ترسناک عادی شده اند. جنگ هایی با ماهیت تلافی جویانه برای مجازات طرف مقابل تشدید شده اند، در حالی که هیچ توجهی به آثار مخرب آنها بر روی غیرنظامیان نمی شود.
رئیس صلیب سرخ جهانی در ادامه گفت: میزان آلام مردم در غوطه شرقی آخرین مثال از این موارد است، جدای از عفرین و موصل، صنعا و تعز. در بیشتر موارد به نظر می رسد که تخریب کردن خود هدف اصلی است، چرا که حتی ابتدایی ترین استانداردهای انسانی هم نادیده گرفته می شوند.
وی افزود: امروز، در ۱۶ مارس (۲۵ اسفند) بحران سوریه وارد هشتمین سال خود شده است. قدرت هایی که پشت این جنگ هستند تا کی اجازه خواهند داد تا این کابوس ادامه پیدا کند؟ آنها باید بدانند که جنگ انتقام جویانه پایانی ندارد و در نهایت همه بازنده آن هستند.
مائورر در ادامه گفت: وقتی بار قبل حدود ۱۰ ماه پیش از سوریه بازدید کردم نشانه هایی از امید وجود داشت و بازسازی و بازگشت ممکن می نمود. با این حال امروزه شرایط باز هم وخیم تر شده است.
وی افزود: چه امیدی برای کودکانی وجود دارد که شاهد نابودی خانواده و وحشی گریهایی بوده اند که روا شده است؟ چه امیدی برای پسر جوانی که من در اردوگاه آوارگان ملاقات کردم وجود دارد حال که سالهاست به مدرسه نرفته است؟
مائوررگفت:جنگ سوریه جنگی است که مشخصه اصلی آن تخطی دائم از حقوق بین المللی بشردوستانه بوده است؛ محاصره، حملات نامتناسب در مناطق شهری و هدف گرفتن غیرنظامیان و واحدهای خدماتی غیرنظامی مانند آمبولانس ها، ایستگاه های آبرسانی و بازارها.
رئیس صلیب سرخ جهانی گفت: تاکتیک های مختلفی نه فقط در سوریه بلکه در کل منطقه به کار می روند: یک بازی ژئوپولیتیک بر سر جان انسان ها در جریان است.
وی افزود: در طول هفته های گذشته به مناطق مختلفی در خاورمیانه سفر کردم، تا شاهد هزینه های انسانی جنگ های بدون تفکیک باشم. کسانی که با آنها ملاقات داشتم همگی خسته هستند، خسته از بمب ها و راکت هایی که بر سر محلات غیرنظامی فرود می آیند، و خسته از ندانستن سرنوشت اعضای مفقود یا زندانی خانواده.
مائورر گفت: خود من شخصاً همراه با بسیاری از کارکنان بشردوستانه ای که در سر کار هستند، از توجیه کور موارد فاحش نقض قانون بر علیه غیرنظامیان هم خسته شده ایم و هم مأیوس. زندگی انسان ها در همه جا ارزشی برابر دارد: همان قدر در غوطه و دمشق که در حلب و موصل و در سوریه و یمن. آلام مردم در شرایطی که کارکنان بشردوستانه اجازه ندارند تا کار خود را انجام دهند افزایش هم یافته است. کمک رسانی فوتبال سیاسی نیست و نباید به عنوان یک روند سیاسی قلمداد شود.
وی افزود: این سه مسئله مهم، یعنی دسترسی بشردوستانه، حمایت از غیرنظامیان و رفتار انسانی با زندانیان، در گروه کارهای «خوب است اگر بشود» قرار نمی گیرند، بلکه الزاماتی اخلاقی و قانونی هستند.
رئیس صلیب سرخ جهانی در ادامه گفت: سوریه یکی از پیچیده ترین و بزرگترین عملیات کمیته بین المللی صلیب سرخ در جهان است. سالها تجربه، درک صحیحی از آنچه که غیرنظامیان نیاز دارند به ما داده است. در حالیکه راکت ها کماکان بر روی غوطه شرقی یا دمشق فرود می آیند و با اینکه نبرد در عفرین ادامه دارد و میلیون ها نفر آواره هستند، کمیته بین المللی صلیب سرخ همگان را به موارد زیر دعوت می نماید:
احترام به کنوانسیونهای ژنو و رعایت حقوق غیرنظامیان و زیرساختهای غیرنظامی؛
دسترسی بدون منع در دو طرف خط مقدم تا بتوان کمکهای بشردوستانه لازم را بدون هرگونه استثنائی به جمعیتهای تحت تأثیر رساند؛
دسترسی به کسانی که زندانی هستند تا بر شرایطشان و طرز رفتار با آنها نظارت داشته باشیم؛
وی در ادامه گفت: هر کسی که سلاح هایی را که کاربرد آنها منجر به نقض حقوق بین المللی بشردوستانه شود بفروشد باید این کار را متوقف نماید. مسئولیت رفتار مسئولانه در میادین کارزار به عهده پیکارجویان و فرماندهان آنهاست. البته کسانی که تسلیحات لازم را فراهم می کنند هم مسئول هستند.
در رابطه با بازگشت مردم به خانه و مهاجرت، مردم باید بتوانند فقط وقتی که شرایط امنیتی با ثبات است و تنها اگر خودشان چنین بخواهند به خانه بازگردند.
لازم به ذکر است که در طول ۷ سالی که جنگ سوریه جانهای زیادی را گرفته است:
صدها هزار نفر کشته و مجروح شده اند؛
۱/۶ میلیون نفر آواره داخلی شده اند؛
از هر ۵ نفر ۴ نفر در فقر زندگی می کنند؛
۱۳ میلیون نفر به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند، از جمله ۶ میلیون کودک؛
۷۵/۱ میلیون کودک در مدرسه نیستند؛
۹/۲ میلیون نفر در مناطق دور از دسترس و محاصره شده زندگی می کنند.