اسماعیل یوسفیان ۷۲ ساله ، ساکن شهر کیاسر واقع در استان مازندران، بیست سال است که بطور کامل بینایی خود را از دست داده است و امرار معاش او از طریق نماز و روزه ی استجاره ای میباشد.
تا یک سال پیش بخشی از درآمد ناچیز مشتی اسماعیل از طریق کشاورزی بود که مجبور بود سیزده کیلومتر تا زمین کشاورزی پیاده برود و در شالیزار مشغول به کار شود.
سی سال است که او برای اهالی محل روضه خوانی میکند و در خانه اش نیز میکروفون و بلندگوی قدیمی ای دارد که در موعد اذان همیشه اذان میگوید.
شب های جمعه قراعت قرآن دسته جمعی و خواندن تفسیر و احکام دعای کمیل از برنامه های هفتگی وی میباشد.
او که خود حاصل ازدواج فامیلی بوده، خود نیز ازدواج فامیلی کرده است که ماحصل آن سه فرزند میباشد. مشتی اسماعیل که بخاطر ازدواج فامیلی دچار ضعف بینایی مادرزادی از بچگی بوده است، یکی از فرزندانش نیز دچار ضعف بینایی میباشد با این وجود همیشه توصیه میکند که ازدواج فامیلی نداشته باشید.
مشتی اسماعیلمشتی اسماعیل به وسیله ساعت گویایی که موبایلش دارد ، نسبت به ساعات شبانه روز مطلع میشود .او بعد از اذان شنیدن اذان رادیو ، بوسیله میکروفون و بلندگو ی قدیمی ای که دارد برای اهالی اذان میگوید . نماز اول وقت او ترک نمیشود ، همچنین او از راه نماز و روزه ی استجاره ای کسب درآمد میکند . و به گفته خودش در سال حداقل 8 ماه را روزه میگیرد .از خصوصیت های اخلاقی او شوخی طبعی و لبخند به لب داشتن او را میتوان نام برد .او دارای یک نوه از دخترش به نام آریا است .بیشتر زمان روز را در سکوت خود میگذراند .مشتی اسماعیل که در خانه اش چندین مرغ دارد روزانه دو بار برایشان غذا میریزد و در کنارشان مینشیند . عموم کار های شخصیش را خودش انجام میدهد و در تا جایی که در توانش باشد به همسرش کمک میکند .عادت دارد زمان غروب آفتاب هنگامی که گرمای هوا رو به کاهش است به تنهایی در روستا پیاده روی کند .مشتی اسماعیلمشتی اسماعیل بعد از نماز مغرب و عشا اهالی محل از مشتی اسماعیل دعوت میکنند برای روضه خوانی به منزل شان بیاید و او شبانه ، آرام آرام کوچه هارا طی میکند و به مجلس روضه میرود . ضمن اینکه در شهر کیاسر هر شب روضه سید الشهدا برقرار است .عموما اهالی محل برای روضه خوانی مشتی اسماعیل مبلغی را کنار میگذارند ولی کم پیش میاید که او قبول به دریافت پول شود ، چرا که شغل خود را روضه خوانی نمیداند و این کار را توفیق میداند . او به وسیله رادیو قدیمی ای که دارد از گذشته تا بحال مرثیه ها را ضبط و گوش میکند . صبح ها هنگام نماز صبح ، عادت دارد که خود نیز در ایوان خانه اش اذان بگوید . او که بدلیل ضعف بینایی خود تنها توانست دوران ابتدایی را به تحصیل بگذراند ، اکنون با نابینایی کامل تنها میتواند اسم خود را روی کاغذ بنویسد .فقدان بینایی خود را از راه لمس اشیا جبران میکند ، هر چند که با وجود سالیان سال اقامت در خانه قدیمی اش ، هنوز هم در رفت و آمد اشتباه میکند .مشتی اسماعیل